Bad, with a kind of good ~Voltooid~

25. Jongens, zucht

***

Jongens, zucht

***

"Hey prinsesje van me" fluistert een zachte stem in mijn oor en verschrikt draai ik me om.
"Ik heb de hele tijd op je staan wachten, waar bleef je nou?" Vraagt Jax met een geïrriteerd ondertoon in zijn stem.

Ineens voel ik me misselijk worden en ik zeg langzaam: "misschien omdat ik in de problemen zit".

Meteen trekt hij vragend zijn wenkbrauwen op.
"Ik heb even frisse lucht nodig" zeg ik hintend.
Hij knikt begrijpend, pakt voorzichtig mijn hand vast en samen lopen we naar de deuren van de school.

"Hey sletje, duik je weer het bed in!".
Meteen stop ik met ademen.
Er ontstaat een brok in mijn keel die ik niet weg krijg en mijn ogen beginnen te prikken.

Jax kijkt me vol verbazing aan, geeft een rukje aan mijn arm en loopt naar buiten.
Verslagen ren ik achter hem aan.

Hij drukt me zachtjes tegen de stenen muur, zijn handen aan weerzijdes van mijn hoofd en zijn ogen doordringend in de mijne.
"Wat was dat?" Vraagt hij grof.

"Ik weet het niet Jax! Ze hebben een hekel aan me! De hele school heeft een hekel aan me!" Snauw ik gekweld en duw hem van me af.

De uitdrukkingen wisselen zich op moordend tempo af in zijn gezicht.
Woedend, geschokt, kil, schuldbewust.

"Ze vinden me laf Jax, en ik heb geen idee waarom" zeg ik, laat mezelf mentaal leeglopen en leg mijn achterhoofd tegen de muur.
"Dus..?" Vraagt Jax blanco na een korte stilte.

"Dus wat?! Kan je dat niets schelen of zo! Ze haten me Jax! Ze lachen me uit!" Sis ik razend, duw mezelf los van de muur en wil weglopen, maar een drukkende greep rond mijn pols houd me tegen.

"Als je je daar door laat wegjagen ben je ook laf Malou" zegt hij scherp.
Langzaam draai ik me naar hem om.
"Wat?!".

Voor hij kan antwoorden haal ik één keer diep adem, strek mijn gebalde vuist en geef Jax een venijnige klap tegen zijn wang.

"Ik ben níet laf" sis ik woedend naar hem, ruk me los en ren de trap af, voor ik hem nog een klap kan verkopen.

Achter me klinken zware voetstappen en dan word ik opnieuw tegengehouden.

"Malou! Verdomme! Begrijp het dan!" Roept Jax vermoeid en geeft een ruk aan mijn arm, waardoor ik gedwongen ben me om te draaien en hem aan te kijken.
Zijn wang is rood en je kunt mijn hand afruk nog zien.
"Wat zou ik moeten begrijpen?! Hm? Dat pesten gewoon heel normaal is? Dat je daar geen pijn onder mag voelen? Dat dat laf is?!" Schreeuw ik woedend.

"Luister godsamme gewoon naar me Malou!" Roept Jax walgend en zenuwachtig bijt ik op mijn lip.

Jax haalt diep adem en zegt dan zachtjes: "alles wat die kut pesters willen je weg jagen, je bang maken".

"En jij denkt dat je daar verstand van hebt hé? Jax, de badboy van de school, iedereen mag hem, ieder meisje houd van hem, en hij weet o zo goed hoe gepest worden voelt! Hoe het voelt om niemand te hebben waarmee je kunt praten! Geloof je het zelf idioot!" Snauw ik woedend, ruk mijn arm los uit zijn greep en staar hem vol haat aan.

"Het is klaar Jax, je hebt het verknalt, alweer" zeg ik verslagen, draai me om en loop zonder om te kijken weg.

***

"Hallo met..."
"Mam ik ben vannacht bij Demi, je hoeft geen spullen te komen brengen, tot morgen middag" zeg ik kortaf, druk haar weg en zucht diep.

Rillend leun ik tegen het muurtje voor Demi's huis.

Het weer heeft blijkbaar ook last van stemmingswisselingen.

"Malou? Wat doe jij hier?" Vraagt een bekende stem en geschrokken kijk ik op.
"Wat doe jíj hier?" Kaats ik terug.
"Ik heb straks een begrafenis van mijn oma" zegt Jasper.
"Gecondoleerd" zeg ik droog.
"Nou dank je" antwoord Jasper met een geïrriteerde ondertoon.

De secondes tikken voorbij terwijl een gespannen stilte tussen ons hangt.

"Zorg goed voor Demi, als je het waagt om haar te laten vallen of pijn te doen, sla ik je hoofd van de romp" zeg ik dreigend, vooral eigelijk om die akward stilte te doorbreken.

Jasper trekt vragend zijn wenkbrauwen op.
"Demi?" Vraagt hij verbaast.
Met een gefrustreerde zucht strijk ik met twee handen over mijn gezicht en zeg dan: "ze heeft tegen mij gezegd dat ze verkering met je heeft, blijkbaar loog ze".

Jasper schiet in de lach en zegt dan ineens bloedserieus: "vind ze me leuk?".
"Nee, ze doet alsof ze verkering met je heeft omdat ze je haat" zeg ik droog.

Jasper rolt met zijn ogen.

"Hoezo eigelijk" vraag ik argwanend.
Jasper bijt op zijn wang en staart naar zijn voeten.
"Niet boos worden Malou, maar... maar ik vind haar ook leuk" zegt hij zachtjes.

Met een diepe zucht van opluchting laat ik me tegen de muur zakken.

Probleem één opgelost.

"Wat is er?" Vraagt Jasper geschrokken.
"Niets" zeg ik met een fake smile "ik ben gewoon blij voor Demi".
Jasper knikt voorzichtig en wil weglopen.

"O trouwens, bedenk iets spectaculairs om haar verkering te vragen, anders zegt ze waarschijnlijk nee" roep ik hem met een grijns na.
Demi zou nooit nee zeggen tegen Jasper, maar het is leuk om hem zijn best te laten doen.
En als hij echt van haar houd, doet hij dat waarschijnlijk ook wel.

Jasper kijkt verbaast om.
"Meen je dat nou?" Vraagt hij argwanend.
Ik knik zo overtuigend mogelijk, maar kan een klein glimlachje niet onderdrukken.
"Succes" zeg ik opgewekt, geef hem een duwtje en zwaai hem na.

Als hij weg ik haal ik opgelucht adem.
Jongens, zucht

***

"Malou! Waar was je! Ik heb de hele dag naar je gezocht! Eva was totaal in de stres en Jax wou niets zeggen! Misschien had je wel een ongeluk gehad of zo!".
"Ook hallo Demi" zeg ik droog, als de onverstaanbare waterval aan woorden is getemd.

"Lang verhaal. Kort samengevat heb ik ruzie met Jax. Again." Zeg ik met een zucht, werk mezelf overeind en ga tegenover Demi staan.

"Ik heb dus geen zin aan mijn ouders uit te leggen waarom ik heb gespijbeld, dus... mag ik vannacht bij jou slapen?"

***