Bad, with a kind of good ~Voltooid~

1. Katten, Clowns en streskippen

***

Katten, Clowns en streskippen

***

'Cause all of me
Loves all of you
Love your curves and all your edges
All your perfect imperfections
Give your all to me
I'll give my all to you
You're my end and my beginning
Even when I lose I'm winning
'Cause I give you all of me
And you give me all of you, oh oh

Zacht neuriënd speel ik met een pluk haar, terwijl ik sloom de bladzijde van mijn boek omsla en mijn ogen over de regels laat glijden.

Niet zeggen dat je niet kunt lezen en zingen tegelijk.
Want ik deed het zojuist, en het lukte. Niet dat ik veel heb opgevangen van wat ik las, maar dat is enkel een detail.

Opnieuw sla ik een bladzijde om, haal diep adem en wil net beginnen aan het stuk tekst, als mijn deur met een klap open vliegt en Eva als een soort stormwind mijn kamer in word geblazen.

"Malou! Verdomme! We moeten over minder dan de helft van ons gebruikelijke halfuur in de bus zitten! En jij ligt verdorie nog in bed?!" Roept ze gestrest, als ze mij in mijn chill-out modus in het tweepersoonsbed ziet liggen.
"Dat noem je doorgaans een kwartier Eef" zeg ik droog, laat mijn ogen naar de volgende bladzijde glijden en zuig op een plukje haar.

"Haal dat haar uit je mond! Straks slik je een haar in, die zich samen met andere haren mengt tot een haarbal, waar je in zult stikken omdat wij naar mijn mening geen katten zijn en dus niet gemaakt zijn om haarballen op te hoesten" zegt Eva met rollende ogen.

"En nu kom je verdorie dat bed uit, je moet je nog aankleden, tandenpoetsen, haren borstelen en jou kennende zelf je tas nog inpakken, dus schiet nou maar op" zegt ze als ik niet reageer.

"Ik wil nie-hie-iet!" Jammer ik angstig.
We gaan met de klas naar een circus, en mogen daar nou net de meest enge schepsels ter wereld rondlopen.
Beter bekend als: clowns

***

Zo sloom als ik kan trek ik de zwarte blouse recht en frunnik met mijn tong tussen mijn tanden aan de wat mij betreft veel te kleine knoopjes.

"Lou!! Jeetje! Kun je nog slomer zijn. Wil je jezelf echt morgen ochtend om acht uur melden!" Zegt Eva, haar ogen ter hemel gericht.

Ze schiet een elastiekje naar mijn hoofd. Het ijzeren puntje slaat hard tegen mijn wang en met een boze frons richt ik me tot haar.

Met een lage, bijna fluisterende stem zeg ik: "alles beter dan clowns!"

Eva geeft me een duw richting de badkamer. "Eef waarom, waarom heb je niet gewoon medelijden, je weet dat ik straks dood ga in dat circus, ze zullen me zeker opeten, en anders wel martelen... kidnappen... in stukjes hakken en verstoppen in het bos!" Roep ik door de deur.

"Ja ja, aansteller, doe nou maar gewoon wat je moet doen, dan kunnen we gaan!" Roept ze terug.

Met een zucht was ik mijn gezicht, waarbij ik half stik in het water, borstel mijn haar, stop het in een snelle staart en haal het mascara borstel over mijn wimpers.

"Klaar?" Vraagt Eva aan de andere kant van de deur.
"Hm-hm" brom ik terug, trek mijn zwarte Nikes uit de la en stap er in.