Bad, with a kind of good ~Voltooid~

9. Een je-bent-hartstikke-in-love-blik

***

Een je-bent-hartstikke-in-love-blik

***

Een high-waist short, een wit truitje met donkerblauwe mouwtjes en hals en een haarbandje met witte bloempjes later, sta ik voor de spiegel en prik -voor de zoveelste keer- met het mascara borsteltje in mijn oog.

"Malou! Kan ik Demi naar boven sturen?!" Roept mijn moeder van beneden.

"Ja ja!" Roep ik gestrest terug, haal nog één keer het borsteltje over mijn wimpers en berg het zwarte busje dan op.

Dan knalt de deur van de badkamer open rent er een monster naar binnen
Een monster in de vorm van een meisje.

"Loutje!" Roept een vrolijke stem en een seconde daarna moet ik mezelf vastgrijpen aan de wasbak om niet om te flikkeren onder het gewicht van Demi.

"Ook hallo" zeg ik, met een lichte frons tussen mijn wenkbrauwen.

"Heeeeyyyyy!".

Met opgetrokken wenkbrauwen zet ik een stapje achteruit, waardoor Demi erg gracieus voorover valt en uiteindelijk plat aan mijn voeten beland.

"Nu ben je voor me gevallen" zeg ik droog.
"Ik weet wel dat ik heel leuk ben, maar je hoeft niet zo overdreven te doen hoor, dan ga ik me straks nog hoog voelen".

Hoofdschuddend steek ik mijn hand naar haar uit en trek mijn vriendin overeind.

Met een duivels grijns geeft ze een harde ruk waardoor ik net zo gracieus als zij voorover kukel -hahah kukel, kukeleku- en boven op haar beland.

"Nou je zin Deminee?" Vraag ik met een grijs, geef haar een zachte pets op haar wang en druk mezelf overeind.

Ze knikt opgewonden, kruipt omhoog en duwt me zowat de badkamer uit, ondertussen hardop een liedje van K3 zingend.

Ik ben een klein geel visje in een zee van blauw.
SOS ik mis je
Ik ben een klein geel visje in een zee van blauw.
SOS toe help me

"Demi, ben je in je kleutertijd blijven hangen schat?" Vraag ik sceptisch, terwijl ik verwoed probeer niet van de trap te donderen.

"Nuh, ik ben gewoon een kleuter" proest Demi.

Rollend met mijn ogen spring ik de laatste paar treden naar beneden, zak zwaar door mijn voet.
Meteen begint hij als een gek te schrijnen en opnieuw deze dag, knipper ik woest met mijn ogen om de tranen tegen te houden.

Maar ik kan een zachte kreun van pijn niet onderdrukken.

"Malou! O nee, jeetje, gaat het wel, heb je pijn! Je moet naar het ziekenhuis! Ik bel 112!" Roept Demi angstig, gaat naast me op de grond zitten en drukt met twee handen op mijn borst.

Snel sla ik haar handen weg.

"Rustig Demi, ik ga niet dood hoor, ik heb denk ik alleen mijn enkel verzwikt heb" zeg ik vlug, terwijl ik half overeind ga zitten.

Ze schud dramatisch haar hoofd.

"Nee we gaan naar de dokter, en wel direct" zegt ze knorrig, trekt me voorzichtig overeind en leid me naar de voordeur.