Bad, with a kind of good ~Voltooid~

20. Vertrouw me nou maar

***

Vertrouw me nou maar

***

Twee zachte lippen kussen me teder wakker en met een kleine glimlach sla ik mijn armen rond zijn nek en druk hem tegen me aan.

"Goodmorning boterbloem" zegt Jax als ik hem loslaat.
"Goodmorning... ik moet een nieuwe bijnaam voor je verzinnen, ook al ben je nog altijd een klootzak" zeg ik met een gemene grijns en kijk hem aan.

Zachtjes geeft hij een tikje op mijn neus en zegt: "noem me maar Perfect, past wel bij me".
"Zo, lekker selfich bezig Jaxie" zeg ik plagend en kruip onder hem vandaan.

"O gaan we het zo spelen?" Grinnikt Jax zacht en springt me achterna.
Met een gilletje ren ik zijn kamer uit, de gang op.

Jax komt me direct achterna en met een stoot van adrenaline ren ik naar het eind van de gang.
En tja, dan zit je dus vast.
Met mijn lip tussen mijn tanden blijf ik op hem staan wachten.

Jax komt rustig, maar behoedzaam op me af, zijn ogen twinkelen en rond zijn mond speelt een glimlach.

En dan, als hij nog een meter van me af is, zet ik me af tegen de muur en duik onder zijn arm door.
Tenminste ik probeer het.

Maar twee gespierde armen rond mijn blote buik houden me tegen en trekken me tegen hem aan.
"Jax!" Gil ik quasi-boos en probeer me los te worstelen.

Maar het enige wat ik er mee bereik is dat het shirt van Jax omhoog kruipt tot aan mijn bh en ik met bloedrode wangen hoop dat Jax het niet ziet.

Maar natuurlijk ziet hij wel.
Tenminste...

"Hoe kom je aan die blauwe plekken?" Vraagt hij aarzelend.
Zijn vingertoppen laten mijn huid tintelen als ze zachtjes over de fel gekleurde stukken huid glijden.

Even ben ik afgeleid door de kleuren.
Gele, groene, blauwe en paarse vlekken bedekken zo'n beetje mijn hele rechter rib.

Ik weet heel goed hoe die daar komen, en met een brok in mijn keel zeg ik: "Bram".

Meteen voelt het alsof iemand Jax's spieren vervangt voor staal en als ik hem aankijk straalt zijn hele houding haat uit.
Zijn handen zijn bevalt tot vuisten, zijn knokkels wit weggetrokken, zijn lippen zijn één smalle streep en hij staat wijdbeens in de gang.

"Alsjeblieft Jax" zeg ik zachtjes en zet een stap van hem vandaan.
Ik heb hem nog nooit zo gezien en ik wil hem ook nooit meer zo zien.
Een koude rilling glijd als een druppel water langs mijn ruggengraat naar beneden.

Jax ziet de angst in mijn ogen en ontspant zich direct.
"Het spijt me Malou" zegt hij met een zucht en trekt me in een knuffel.
Moedeloos laat ik mijn voorhoofd tegen zijn borst leunen en luister naar zijn geruststellende hartslag.

Dan schiet me ineens iets te binnen.
"Jax?!" Vraag ik lichtelijk in paniek.
"Ja?" Vraagt die.
"Mijn ouders, ze zullen vast denken dat er iets gebeurt is, straks dan...".
De warme vingers van Jax op mijn lippen, belemmeren me om verder te praten.
"Ze zijn ingelicht Malou, mijn vader heeft ze gebeld en vertelt dat jij bij mij slaapt" zegt hij liefdevol.

Opgelucht ontspan ik mijn spieren en sla mijn armen rond zijn brede borstkas.
"Ik houd van je" zeg ik zachtjes.
"Ik meer van jou" zegt hij zacht.

***

"Jax! Malou! Komen jullie ontbijten!".
Een stem van beneden doet me opschikken.
"Ja!" Roept Jax terug.

Ineens voel ik twee handen rond mijn heupen en voor ik hem tegen kan houden, tilt Jax me op en zet me op zijn rug.

"Ik kan prima zelf lopen hoor Jax" zeg ik met een grijns.
"Weet ik" antwoord hij en loopt de trap af.

Met een glimlach leg ik mijn handen over zijn ogen.
"Malou! Wil je dood ofzo?" Vraagt Jax.
"Nee, eigelijk niet" antwoord ik droog. "Vertrouw me nou maar".
"Oke dan, maar als we vallen is het niet mijn schuld" zegt Jax met een zucht.

"Goed, nog drie tredes, twee, één... ja nu gewoon een stukje rechtuit, ja, oké stop! En nu een kwartslag naar rechts, nee niet zo ver, ja zo ja, oké en nu rechtdoor".

En dus, vijf soepele minuten later, staan we aan het hoofd van de tafel en kijken de ouders van Jax ons aan alsof we twee K3 liedjes zingende eenhoorns met muffins rond hun hoorn zijn.

Zijn we niet.

Langzaam laat ik mijn handen zakken en glijd van Jax's rug, die me meteen tegen zich aantrekt en me een tikje op mijn neus geeft.
"Volgende keer leid ik" zegt hij met een grijns.

De moeder van Jax kijkt ons met een glimlach aan en meteen besef ik dat ik mezelf nog helemaal niet heb voorgesteld.
Dus steek ik beleeft mijn hand naar haar uit en zeg, als ze hem aanpakt, "ik ben Malou, sorry van gisteravond".

"Och meisje toch, dat geeft helemaal niet hoor, jij kon er ook niets aan doen" zegt ze met een glimlach "Ik ben Ellen".

Ik glimlach verlegen terug en geef dan een hand aan de man die naast haar staat.
Zijn ogen twinkelen vrolijk.
"Dag meiske, ik ben Lennard, maar noem me maar gewoon Len, leuk om je eindelijk eens te ontmoeten, Jax heeft het zo vaak over je" zegt hij met een glimlach en schud mijn hand.

Verbaast kijk ik Jax aan.
"O ja? Is dat zo... Jax?" Vraag ik grijnzend en stoot hem aan met mijn hoop.
Met rode wangen kijkt Jax me aan.
"Niet heel vaak" zegt hij nerveus.

Met een brede glimlach druk ik mijn lippen op zijn wang en zeg.
"Je mag het best over me hebben hoor".

Jax grijnst lichtjes en trekt me opnieuw tegen zich aan.

"Nou, kom op kinderen, neem plaats en tast toe" zegt Ellen met een lieve glimlach en wijst op de tafel, die volstaat met alles - echt serieus alles - wat je bij het ontbijt zou kunnen eten.

"Oeh" zeg ik met twinkelende ogen, als ik de pancakes ontdek.
Ellen en Len moeten beide lachen.
"Wij hebben al gegeten, dus jullie hebben de tijd voor jezelf" zegt Ellen dan en trekt haar man mee naar de woonkamer, denk ik.

Jax laat zich met een zucht op één van de stoelen zakken en trekt me zonder pardon bij zich op schoot.
"Hey!" Roep ik quasi-boos en probeer weer op te staan.
Maar een strakke arm rond mijn middel houd me tegen.

"Goed! Ik blijf wel zitten" zeg ik met een glimlach en nestel me tegen hem aan.
"Tuurlijk doe je dat" zegt hij grinnikend en geeft me een croissant.

"Trouwens, ik wou je wat vragen" zegt hij ineens.
Met opgetrokken wenkbrauwen kijk ik hem aan.
"Vertel" zeg ik luchtig.
"Het schoolfeest is over een week, en ik wou vragen of... jij met mij wou gaan".

***

Ik heb besloten dat Jax en Malou nu gewoon samen zijn, omdat ik nu niet ineens kan schrijven dat ze weer uit elkaar gaan, want ze zijn gewoon veel te cute samen, dus ik denk dat dit verhaal 30/35 hoofdstukken gaat krijgen, niet heel lang, maar ik hoop dat jullie dat niet zo erg vinden

Xxx UNICORN

***