Bad, with a kind of good ~Voltooid~

29. Schoolfeest 2.0

***

Schoolfeest 2.0

***

"Omg! Vanavond schoolfeest!" Jubelt Demi enthousiast en geeft me een knuffel.
"Ja, allemaal heel leuk, maar we moeten nog steeds maar de stad voor een outfit, hé schat!" Zegt Eva met rollende ogen en duwt Demi vooruit naar de uitgang van de school.

"Ik moet even iets tegen Jax zeggen meiden, ik meet jullie bij de fietsen" zeg ik als ik Jax's blik vang en ren zonder op hun antwoord te wachten naar hem toe.

"Tisser?".
"Ik kom je vanavond om half negen bij jou thuis ophalen oké?" Vraagt hij als ik voor zijn neus stilsta.
"Is goed, zie je dan" zeg ik met een glimlach en druk een kus op zijn wang.
"Bye Babe!".

Met een grijns ren ik achter mijn vriendinnen aan naar buiten.
Het is prachtig weer voor een dag in september.
De zon is fel en verschrikkelijk warm, de vogeltjes fluiten en het plein is bezaaid met mensen is korte broeken, rokjes en buiktruitjes (behalve de jongens dan hé, dat zou een beetje vreemd zijn).

Demi en Eva staan naast hun fietsen te wachten en snel haal ik mijn fiets van het slot, rij naar ze toe en roep vrolijk: "Le Go!".

***

"Ahw! Deze moet jij aan doen Eef!" Roep ik naar mijn vriendin en houd een zwart, zijdezacht klokrokje omhoog.

Eva loopt naar me toe, onderweg shoppende mensen, rekken vol kleren en prijsbordjes ontwijkend.

Als ik haar bedenkelijke gezicht zie tover ik mijn puppy oogjes tevoorschijn en staar haar zo lief mogelijk aan.
"Toeeeeeee".

Ook Demi is er bij komen staan, met dezelfde uitdrukken als ik op haar bolle wangen.

Na een tijdje gooit Eva gefrustreerd haar handen in de lucht en zegt: "goed dan! Al is het enkel zodat jullie stoppen met enge horror mensen na te doen".

Demi en ik horen het niet eens, omdat we als twee malloten honden door de winkel dansen en proberen geen aandacht te trekken bij de overige mensen.

"Lou! Dit moet jij aan!" Roept Eva ineens en abrupt sta ik stil, waardoor Demi, die nog steeds ronddanst, tegen met aan knalt en versuft op de grond ploft.
"Sorry Deem" zeg ik snel en ren dan naar Eva.
Demi verontwaardigd op de grond achterlatend.

Eva houd een prachtig lichtpaars jurkje omhoog, met een kante topje en een open rug.

De rok loopt uit vanaf de heupen en is gemaakt van verschillende lagen zijdezachte stof, die, als je een beetje van blikveld veranderd, een blauwe gloed over zich dragen. Rond de rand waar het topje overgaat in de rok, loopt een brede band die aan de achterkant is geknoopt tot een strik en de rok loopt achter uit in een kleine sleep.

"Hij is prachtig" zucht ik zachtjes en neem de jurk van haar over.
"Dank je Eef" zeg ik met een glimlach en geef haar een knuffel.

"Nu ik nog!" Roept Demi ineens, en komt tussen ons in staan.
"Ja ja Demi" zegt Eva met rollende ogen.

Langzaam laat ik mijn ogen door de winkel glijden, tot ze blijven steken bij een zwart, leren highwaist short en een wit bloesje met kanten accenten.

"Daar!" Zeg ik opgewonden en wijs op het setje.
Meteen vliegt Demi er op af, alsof zij een hongerige leeuw is en het kleding een stuk sappig vlees.

Evan later komt ze terug met het setje in haar handen en zegt: "let's reken af!"

Grinnikend volg ik mijn vriendinnen, reken af bij de kassa en zeg ze buiten gedag.

"Ik heb afgesproken dat Jax me op komt halen, dus ik ga niet met jullie mee" zeg ik schuldbewust.

"Ahww, wat cute!" Roept Demi direct.
Eva geeft haar een venijnige stomp in haar ribben maar zegt dan: "het geeft niet, veel plezier en tot vanavond".

Ik geef ze beide een knuffel en ren dan naar mijn fiets.
"Tot vanavond!"

***

Met een zucht haal ik het mascara borsteltje over mijn wimpers, prop dan het flesje terug in mijn tas en schiet in de schoenen die klaarstaan naast de deur.

Dan vang ik mijn eigen blik op in de spiegel en verbaast blijf ik staan.
Grote, glanzende ogen, een egale huid en kleine, volle lippen. Hoge jukbeenderen en glanzend haar.

Ineens gaat de deur van de badkamer open en moeizaam ruk ik mijn blik los van de spiegel.
Lucas staat in de deuropening, ontspannen leunend tegen de deurpost, een klein, papieren zakje in zijn handen en een geheimzinnige glimlach spelend rond zijn mond.

Met opgetrokken wenkbrauwen kijk ik naar hem op.
"Wat doe jij hier?" Vraag ik sceptisch.
"Ik kom je iets brengen" zegt hij met een veelbetekenende blik.
Afwachtend staar ik hem aan.

Hij duwt zich af van de deurpost, strijkt een plukje haar achter mijn oor en glijd met zijn vingers over de ingewikkelde verzameling aan vlechtjes, verstopte plukjes haar en speltjes, die samenlopen in een gevlochten knot.
Dan legt hij het papieren zakje op de rand van de was bak en haalt er iets uit.

"Ik hoop dat je ze mooi vind" zegt hij met een lieve glimlach.
Ik neem het dingetje, wat een bloem blijkt te zijn, van hem over en draai hem rond in mijn hand.

Het neppe plantje is ontzettend mooi gemaakt, met een licht paars randje rond de witte blaadjes en een zacht geel hartje.

"Ze zijn prachtig" zeg ik oprecht.

Lucas grijnst licht, neemt het bloempje terug en steekt hem samen met de anderen in mijn haar.

"Je bent prachtig" zegt hij na een tijdje, duwt het laatste bloemetje in de knot en geeft me een knuffel.
"Dank je" fluister ik terug.

Dan schalt de bel door het huis en direct laat ik mijn broer los, dender de trap af en sta abrupt stil op de deurmat.
Met een diepe zucht druk ik de klink naar beneden, trek de deur open en opnieuw, zoals zo vaak, ontmoeten mijn ogen de zijne en verlies ik mezelf in de diepgroene kleur.

Na een tijdje besef ik dat ik hem nog steeds aanstaar en beschaamd kijk ik naar de grond.

Een warme hand omklemd de mijn en met een glimlach kijk ik op naar Jax.

"Heb je elfenstof over jezelf heen gestrooid, je bent prachtig" zegt hij met een lieve glimlach.
"In de herhaling vallen is niet een bijzonder goede eigenschap van je, mister Perfect" zeg ik met een plagende grijns en por hem in zijn zij.

Jax wiebelt quasi-boos met zijn wenkbrauwen, maar zegt dan zachtjes: "ik ben trots dat ik jou de mijne mag noemen".

****