Bad, with a kind of good ~Voltooid~

34. Ik vergeef het hem

***

Ik vergeef het hem

***

Zacht neuriënd laat ik mijn voeten door het water glijden, terwijl de geluiden van het zwembad worden verdreven naar de achtergrond en ik het gevoel krijg alsof ik helemaal alleen op de wereld ben.

Langzaam glijden mijn ogen langs de gezichten van de mensen in het zwembad, tot ik die van mijn vrienden vind.

Demi en Jasper duwen elkaar als twee boze kleuters van de duikplank, waarbij ze de helft van de tijd zelf in het water flikkeren van het lachen.
Eva leunt op een grote rode donut band, starend naar de twee kleuters en ik zit hier op de waterkant en doe... tja, simpel gezegd, niets.

"Hey beauty" fluistert ineens een stem naast en en verschrikt draai ik me om.
Jax komt met een lieve glimlach naast me zitten, slaat zijn arm om mijn schouders en trekt me tegen zich aan.

"Ben je nou echt depressief aan het zijn op je verjaardagsfeestje?" Vraagt hij met een scheve grijns en veegt een doorweekte pluk haar van mijn wang.

Ik schud langzaam mijn hoofd.
"Nope, ik zit gewoon" antwoord ik nuchter.
Jax grinnikt zacht en zegt dan: "kom op prinsesje, laat die spieren eens zien in dat water".

Hij kijkt me afwachtend aan, en met een diepe zucht sta ik op van de kant, wacht tot er ruimte is en duik dan zo diep mogelijk het water in.
De blauwe kleur overspoeld me, en diep in gedachtes verzonken zwem ik verder over de bodem van het zwembad tot ik geen lucht meer heb.

Krachtig zet ik me af tegen de bodem, waardoor ik met een noodvaart omhoog schiet en mezelf nog net kan tegenhouden voor ik als een soort overenthousiaste dolfijn een meter boven het water uit spring.

Dan zie ik pas dat ik al aan de overkant van het zwembad ben en langzaam laat ik mijn ogen over het zwembad glijden, tot ik zie hoe Jax met krachtige slagen op me af komt zwemmen.

"Jezus, Malou, wat voor rare zeemeermin ben jij?" Grinnikt hij als hij tegenover me is.
Ik haal nonchalant mijn schouders op, en word vervolgens door twee grote handen die zich rond mijn heupen sluiten, naar voren getrokken.

Met een krachtige beweging van zijn arm zwaait Jax me op zijn rug en zwemt naar het ondiepere stuk van het bad.
Met een ontspannen zucht ga ik plat op zijn rug liggen, mijn wang op zijn schouderblad en mijn armen rond zijn nek.

Jax zwemt rustig naar de zijkant van het bad, en dan laat ik me langzaam van zijn rug glijden.
Jax arm is warm als hij hem om me heen slaat en me dicht tegen zich aantrekt.

"Ik houd van je Malou" fluistert hij zacht en drukt een kus op mijn haar.
"Weet ik" antwoord ik met een grijns en woel door zijn natte haar.

Rollend met zijn ogen zet Jax me op zijn knie en zegt: "weet je... als ik ooit een dochtertje zou krijgen zou ik haar Sky noemen".
Met opgetrokken wenkbrauwen kijk ik hem aan.
"Dat is... random" zeg ik langzaam.

Even is het stil, een afwachtende, vriendschappelijke stilte.

"Ik weet het niet, mij maakt de naam niet zo veel uit, ik zou sowieso graag een dochtertje willen" zeg ik dan.
"Geen zoontje?" Vraagt Jax verbaast.

"Nee, jongens zijn zo lastig" antwoord ik grijnzend "voor je het weet worden ze net als jij".
"Malou! Niet zo gemeen" zegt Jax quasi-streng en port in mijn bovenarm.
"Jax! Niet zo irritant" kaats ik terug, wat me meteen een kopje onder bezorgt.

Proestend kom ik boven, zwaai mijn haar naar achter en kijk Jax vijandig aan.
"Dacht je dat we het zo gingen spelen, mister Pérfect" zeg ik langzaam.

"Eigelijk wel ja" antwoord Jax schouderophalend.
"Mooi niet" sis ik quasi-boos en voor hij beseft wat ik van plan ben, stomp ik hem in zijn buik en plens dan een handvol water in zijn gezicht.

"Nu staan we quitte!" Roep ik snel en duik onderwater, voor ik een plens terug krijg.
Een stevige greep rond mijn enkel trekt me met een ruk boven water.

"Jax!" Piep ik geschrokken.
Grinnikend laat Jax mijn enkel los en trekt me opnieuw naar zich toe.
"Sorry schoonheid".
Giechelend druk ik met twee vingers op zijn neus en piep zacht: "toet".

"Malou?" Vraagt ineens iemand achter me, en vragend draai ik me om.
"Tisser Eef?" Vraag ik als ik mijn vriendin zie staan.
"Ik wil... even iets tegen je zeggen" zucht ze gespannen en meteen glijd ik van Jax schoot af.

"Ben zo terug Prince" zeg ik met een kleine glimlach en zwem dan met Eva mee.
Aan de overkant van het zwembad stopt ze en kijkt me met samengeknepen lippen aan.

"Ik... ik denk niet dat je heel blij zult zijn Malou... en word alsjeblieft niet boos... maar..., ik denk dat ik.... goed.... ik vind.... Bram leuk" stipters ze razendsnel.

Even kijk ik haar verbaast aan, dan vlamt er een woedend vuur in me omhoog en ik wil net een bijtende zin naar haar hoofd smijten, als ze achteruit deinst en zegt: "alsjeblieft niet boos worden!".

Met een diepe zucht laat ik mijn schouders zakken en kijk haar woedend aan.
"Je vind hem leuk! Die eikel! Die gore klootzak die me in elkaar heeft getrapt Eva! Die me aanrandde en me pijn deed! En je vind hem leuk! Hoe... ik snap het niet... hoe kon je" snauw ik woedend en knijp gefrustreerd in mijn bovenarm.

Dat doe ik altijd als ik gefrustreerd ben.

"Ik weet het Malou! Maar ik vond hem al leuk voor je het vertelde! Het gebeurde op het schoolfeest, hij sprak me aan... en ik merkte dat ik iets voelde" zucht ze zachtjes, met een verlegen blos op haar wangen.

Meteen zakt mijn woede.
Ze wist helemaal niet dat hij me dat aangedaan had.

"Het.... het geeft niet Eef... eigelijk geeft het wel... want ik haat hem, maar jij mag hem wel leuk vinden... daar kan ik volgens mij toch niet zo veel aan veranderen, dus tja, maar sla hem alsjeblieft een keer, heel hard, in zijn gezicht, goed? Voor mij" ratel ik beklemd.

"Malou! Ik ga hem niet slaan, ik ben niet gek, dan ben ik net zo erg als hij" roept Eva gepikeerd en meteen besef ik dat ik onzin uitkraam.

"Sorry" piep ik zachtjes en wrijf over mijn arm.
"Geeft niet" zegt ze met een lieve glimlach.

Even is het stil.

"Ik weet eigelijk ook niet wat ik zo leuk aan hem vind" zegt Eva dan.
"Nou ja, hij is best knap hoor" geef ik langzaam toe.
"Ja... das waar" antwoord Eva verlegen.
"Natuurlijk niet zo knap als Jax, dat kan niet" giechel ik zacht en geef mijn vriendin een knuffel.

"Wat is er met mij" zegt Jax ineens achter me.
"Ik zei dat Bram niet zo knap is als jij" flap ik er uit en beschaamd draai ik me naar hem om.

"Das waar" antwoord Jax lachend en knijpt even in mijn hand.
"Kun je het Bram vergeven Jax?" Vraag ik ineens.
"Wat? Dat hij je in elkaar heeft geslagen?" Vraagt hij.
Ik knik.
"Ja, ik vergeef het hem Jax, het was fout, maar ik vergeef het hem, want iedereen zit wel eens fout" zeg ik dan.
"Ik vergeef het hem Malou, als jij het kan, kan ik het ook" antwoord Jax met een lieve glimlach en drukt zijn lippen op de mijne.

Ik vergeef het hem

***