Bad, with a kind of good ~Voltooid~

16. Laat die stomme jongens maar lekker denken wat ze willen

***

Laat die stomme jongens maar lekker denken wat ze willen

***

Met een glimlach wrijf ik de opgedroogd tranen uit mijn ogen en zucht.

"Gaat het alweer een beetje?" Vraagt Jasper bezorgt en veegt een verdwaalde pluk haar achter mijn oor.

"Tweede jongen die dat vandaag aan me vraagt" zeg ik met een afgematte glimlach, sla mijn armen rond zijn nek en leg mijn wang tegen zijn brede borstkas.
Laat die stomme jongens maar lekker denken wat ze willen.

Jasper grinnikt zacht en legt zijn handen om mijn heupen.
"Je hebt nog steeds zulk mooi haar als vijf jaar geleden" fluistert hij zachtjes.

Ik kijk naar hem op en zeg: "jij bent nog steeds zo lief als vijf jaar geleden".
Dan bedenk ik dat het waarschijnlijk ontzettend stupit klinkt en met warme wangen kijk ik naar de stenen platen onder ons.

Een tedere aanraking op mijn jukbeen veroorzaakt trilling door mijn hele lichaam.
"Ik houd nog steeds zo veel van je als vijf jaar geleden".

Opnieuw worden mijn wangen rood maar dit keer niet van schaamte. Met een lieve glimlach legt Jasper zijn hand op mijn wang en zegt : "laten we naar mijn huis gaan, we zijn te jong om dood te vriezen op een stoeprandje".

Ik knik vrolijk, spong op en trek Jasper overeind.
Althans, ik probeer het.
"Jeez, heb je een olifant gegeten ofzo? Hoeveel weeg jij wel niet!?" Vraag ik met opgetrokken wenkbrauwen, als ik weer voorover flikker vanwege het tegengewicht.

Met een glimlach vangt Jasper me op, helpt me rechtop en drukt zich zelf omhoog.

En dan staan we ineens wel heel dicht bij elkaar.
Mijn wangen worden direct vuurrood en mijn hart dreunt door mijn hele lichaam.

Jasper glimlach licht, trekt me in een knuffel en fluistert in mijn haar; "jij bent ook echt niets veranderd he?".
Aan zijn stem kan ik horen dat hij grijnst.

"Nee, en daarom gaan we nu naar huis" zeg ik resoluut en trek hem mee naar zijn fiets.
"Hup, fietsen met die olifant!".
Ik duw Jasper op het zadel en ga zelf op de bagagedrager zitten.

"Jeetje, doe eens rustig kind" zegt Jasper met een grijns, gaat op zijn trappers staan en schiet er met een rotvaart vandoor.
Zo hard dat ik naar achterover word gedrukt en op mijn meest charmante manier van de bagagedrager af glijd.

Jasper rijd gewoon door.
"Jasper!!!!" Gil ik hard.

Een harde toeter en piepende banden doen me omkijken.
Een enorme zwarte Mercedes komt met een noodvaart op me af gescheurd en met grote ogen kijk ik toe hoe hoe de zilveren bumper rand, de grootte van
mijn blikveld stukje bij beetje afpakt.

En dan knalt het zwarte gevaarte tegen me aan en word alles zwart.

***

Het voelt alsof iemand vanuit mijn hersenpan van plan is dwars door mijn schedel heen te meppen.
Er aangenaam allemaal.

Met een kreun druk ik de muizen van mijn hand tegen mijn ogen.

"Malou?" de stem klinkt van ver weg. Heel ver weg. Het klinkt alsof ik onder water zit.

"Hmm?" Is mijn specifieke antwoord.