Bad, with a kind of good ~Voltooid~

18. Ik haat hem, ik houd van hem

***

Ik haat hem, ik houd van hem

***

Zachtjes neuriënd loop ik over de grijze stoep, richting huis.

De zon staat als laag aan de hemel en kleurt de lucht prachtig oranje.
De straten stromen langzaam leeg.
De laatste windvlagen spelen met de blaadjes op de stoep en de vogels zingen hun avondliedjes.

Zo vredig, en toch bekruipt er me een onbehagelijk gevoel.

En net als ik dat besef voel ik harde duw tegen mijn rug en val half struikelend een steegje binnen.
Twee sterke handen omklemmen mijn bovenarmen en draaien me met een ruk om.

"Bram?"
"Dag bóterbloem!". Hij spuugt de naam uit alsof het een of ander vies insect is.

Zijn bruine ogen vernauwen zich even en dan slaat hij me met een enorme klap tegen de stenen muur, waarbij alle lucht uit mijn longen word geblazen en het voelt alsof mijn ruggengraat in duizend stukjes breekt.

Happend naar adem, staar ik in de twee woedende bruine ogen, en een kille angst bekruipt me.

"Ik haat je, weet je dat?" Vraagt Bram sissend.
Angstig probeer ik de tennisbal in mijn keel weg te slikken.
"Maar je bent mooi, en ik wil je" zegt hij dan met een sinistere grijns.

Voor ik hem kan tegenhouden drukt hij zijn lichaam tegen de mijne en hijgt zwaar in mijn nek.
Zijn adem is muf en doet me hoesten.
"O kleine schoonheid toch, nú ben je van mij" zegt hij met een  duivelse glimlach en laat zijn vingers langs mijn hals naar beneden glijden.

Een koude rilling kruipt als een panter over mijn ruggengraat en ik wil zijn handen wegslaan, maar mijn armen zitten vastgedrukt tussen mijn lichaam en de muur.

En dus ben ik totaal overgeleverd aan zijn genade.

Ineens drukt Bram ruw zijn lippen op de mijne. De kracht duwt mijn mond open en meteen schiet zijn tong naar binnen.
Zo hard als ik kan bijt ik mijn kiezen op elkaar en met een kreet van pijn zet Bram een stap achteruit.

In zijn ogen flakkert een vuur vol pure haat.
"Laat me met rust, idioot!".
Mijn stem trilt meer dan ik zou willen en achter mijn rug, zet ik mijn nagels in mijn handpalm.

Opnieuw drukt Bram zich tegen mij aan, dit keer verdwijnen zijn handen direct onder mijn shirt en laten mijn huid bevriezen.

"Alsjeblieft, laat me met rust" vraag ik angstig.
"Kop dicht!" Snauwt hij woedend terug.

Mijn hart roffelt.
Mijn wangen zijn rood en mijn ogen prikken van de tranen.

De vingers van Bram vinden de sluiting van mijn bh en peuteren hem los.

"Blijf van me af!" Roep ik angstig en probeer mezelf los te worstelen.

Een harde klap tegen mijn wang houd me tegen.
"Nog een beweging en ik sla je hoofd tegen de muur, begrepen?!" Sist Bram woedend.

En dus, bevend, blijf ik staan, terwijl de vingers van Bram begerig over mijn huid glijden.
Snikkend sluit ik mijn ogen.

Ik haat het
Ik haat hem
Ik haat alles

Bram's vingers rusten op de rand van mijn rokje en dan word het me teveel.
"Laat me los!" Gil ik woedend.
"Laat me verdomme met rust, viespeuk!".

Mijn stem is hees en vol emotie.
"Laat me los!".
Een klap tegen mijn wang.

"Malou!".
Een gespannen stem.
"Jax!" Gil ik angstig.

Opnieuw een klap tegen mijn wang, en mijn hoofd begint te bonken.
"Jax!"

Een keiharde stomp tegen mijn ribben doen me naar adem snakken en, terwijl de tranen als bezetenen over mijn wangen stromen, laat ik me door mijn knieën zakken en krimp snikkend in elkaar tegen de ijskoude muur.

Bram's lichaam word ineens met een ruk bij me weggetrokken en ik hoor het geluid van huid op huid.
Een gesmoorde kreet galmt door het steegje en doodsbang sla ik mijn handen over mijn oren.

Na wat uren lijkt te duren, houden de geluiden ineens op en voel ik twee sterke armen die me optillen en me tegen een brede borstkas drukken.
Een vertrouwde geur van aftershave en gel vult mijn neus.

Jax

Doodop en verslagen laat ik mijn voorhoofd tegen zijn borst liggen en sla mijn benen om zijn heupen.
Zijn armen ondersteunen mijn rug en billen, en zo draagt hij me de hele weg naar zijn huis.

***

Als Jax me op de bank wil leggen begin ik meteen als een gek te trillen en angstig zeg ik: "laat me alsjeblieft niet los".

Ik voel hoe Jax al zijn spieren aanspant en zachtjes zegt: "ik zal je nooit loslaten".
En dat is het moment waarop ik breek.
Mijn schouders beginnen ongecontroleerd te schudden en suizende tranen stromen over mijn wangen naar beneden.

Jax laat zichzelf langzaam op de bank zakken en drukt me dicht tegen me aan.
"Ik houd van je Malou, ik houd meer van je dan van wie dan ook".

Snikkend leg ik mijn hoofd tegen zijn borst en druk me zo dicht mogelijk tegen hem aan.
En ik geef het op.

Ik heb verloren.
Verloren van mezelf
Want ik houd van Jax

"Zal ik je helpen met uitkleden?" Vraagt Jax twijfelend.
Met een diepe zucht knik ik en trek langzaam mijn shirt over mijn hoofd.
Jax geeft me een van zijn shirts en als ik mijn bh heb uitgedaan trek ik hem over mijn hoofd.

Later besef ik dat het shirt het shirt was dat hij net aanhoud en hij nu met ontbloot bovenlijf rondloopt. Maar het kan me geen ene flikker meer schelen, en dus trek ik mijn rokje uit en kruip in het bed van Jax.

"Mag ik bij je komen liggen?" Vraagt Jax zachtjes.
Ik knik verlangend en dan voel ik hoe het bed indeukt en het warme lichaam van Jax zich tegen mij aangesteld.

Een hunkerend verlangen in mijn borst laat me mijn hand op zijn borst rusten en dan voel ik zijn lippen heel zachtjes op mijn voorhoofd.

En zo blijven we liggen.

Ik, opgekruld tot een balletje, met mijn handen gestrekt op Jax's borst en opgedroogde tranen op mijn wangen.
Jax, met zijn armen om me heen geslagen en zijn lippen zachtjes op mijn voorhoofd.

En ik houd van hem

***