Küfrün Bir Parçası

Artık Yok-1

Artık yok bendeki güven kimsede. Sevgimi, hislerimi bitirdiğiniz gibi güvenimi de sikip attınız. Bekledim belki bir daha yapmazsınız diye. Yaptınız. Daha fenasını yaptınız. Derime cam kırıklarını daha çok batırdınız. Daha çok canımı çıkarttınız. Sevilmeyen eşyalar gibi beni bir kenara attınız. Artık gözlerinize bakamam. Kimsenin suratına bakamam. Baksam da artık küfür bile etmem. O derece kırdınız beni.

Küfürleri bile artık size layik görmüyorum.

İçim sadece parçalanıyor.

Parçalanmasın diye uğraşırken daha çok parçalanıyor. 

''Her şey geçecek.'' diyorum daha çok kırılıyor.

Geçmiyeceğini anlıyor.

Geçeceğine inandıramıyorum artık. Artık kalbim buz gibi. Gülümsemelerim göz yaşlarım artık. Artık beni ben olmaktan çıkardınız lan. Her anı da gözlerimi tutamıyorum. Bana yaptıklarınızın yarası hala kapanmadı. Gözlerimden sanki yaşlar değil de kanlar akıyor. 

Artık kaldıramıyorum. Artık ben hiç bir şeyi kaldıramıyorum. İntihar fikri artık en yakın arkadaşım. Güveniyorum ona. Beni ölüme sürükleyip doğruları söyleyen tek o. Sizin gibi orospu çocuğu değil. 

Sabah sabah beni ağlatmanızın amına koyim anne ve baba. Keşke 5 saniyelik bir zevk için benim gibi bir orospuyu, şerefsizi, namussuzu doğurmasaydınız. Kardeşimi doğursaymışsınız sırf. Akıllı, namuslu, zeki, her dediğinizi yapacak ve hayatında sizin için yaşayacak  bir çocuk yapsaymışsınız. Gidecek bir yerim olsa sizle aynı havayı bile solumam. 

Bir dakika bile durmadan beni öldürdünüz.

Artık bana kinle bakan gözlerinizden korkmuyorum. 

Artık güvenimi bir çok kez sikmişliğinizden korkuyorum. 

Baba, anne ben artık yokum,

Sonsuz bir gecede intihar ederken görüşürüz.