Küfrün Bir Parçası

Geceler Yetmez mi?-1

Giderken ne kadar güzel gitsen de benim içimde hissettiğim koca bir boşluk. Ve ben ne kadar onu kapamaya çalışırsam daha çok deşiyorlar. İnsanlar sana unutturmaz bir çok şeyleri. Arkadaşım, kardeşim dediklerin olur ''Yabancı''. Yüzünün her hattını ezberlediklerin olur iki yüzlü.

Ve bir gün çok sevdikleriniz olur size düşman. 

Kendinizden daha çok sevdiğiniz artık sevdiğiniz olmaz,

Sevginizi istemez, uzaklaşır.

Ne kadar seversek zaten bir o kadar uzaklaşıyorlar. 

Kaybetmek istemediklerimiz en çok kaybettiklerimiz olmuyor mu hep?

Oluyor. 

Yoksa bu acı yüreğimizi yakmazdı bu kadar. 

Zaten kimi sevsek şu siktiğimin dünyasında ya o bizi sevmedi ya da başka bir şey bulamadım. Sanırsam bizi sevmediler sırf. Baya bildiğimiz sevgilerimizle oynadılar. Babasından sevgi görmemiş bir çocuğum, ne de annesinden, ne de senden. En çok koyan bunlar. Birde seviyor gibi yapmanız. 

Belki bir gün sever diye umutlanırsınız ama boşuna umutlanmayın seven severdi zaten o vakit. 

Her gün yolunu beklediğiniz gelmez olduğunu,

Her gün sevdiğinizi düşünürken onun sizi düşünmediği,

Her gün acınızdan gözlerinizde göz yaşı kalmadığında,

Her gün ciğeriniz sökülene kadar sigara içince,

Her gün onsuzluğa alışamadığınız da,

İşte o zaman beni anlayacaksınız. 

Sevdiğiniz kanser olduğunda,

Onun için ölümü göze alınca, 

Saçları olmasa da sevince, 

Ölmemesi için yalvarırken Tanrı'ya,

O zaman beni anlayamazsınız. Benim gibi onu sevemeyeceğinizden anlayamazsınız. 

Geceleri aklımdan çıkmak bilmeyen, gündüzleri yüzünü hep hatırlatırsın bana. Seni düşünmemek nefes almamak gibi. 

Eskiden kalbim taptazeydi. Senle tanışmamıştım daha. Ne olduysa o gün oldu baba, ilk bıçak yarasıyla başladı sonra beni ölümüne sevmemenle devam etti. Annemin ise ilk kafamı kanatmasıyla başladı, beni yavaş yavaş öldürmesiyle devam etti.

Ben senin resmine değil de sana aşık oldum. Keşke resmine olsaydım da böyle vazgeçilmez olmasaydın. 

Ve hepimiz biliyoruz ki en korktuğumuz başkasını sevmesidir.