Şuan intihar eden, yaşama sebebi bulamayan, hayalleri yıkılan, hayalleri hiç olmamış, kendisi olamamış, yaşayan ölülere söylüyorum.
Yaşamak için bir nedene gerek yok, var olmanız bile yaşamaya sebep.
Aldığınız nefes, yaşadığınız kalp krizleri, yaşadığınız an, komada kaldığınız bir kaç gün, ölecek kadar sevmeniz, ölemeyecek kadar yorgun olmanız da
Sevdaya dahil,
Yaşamaya dahil,
Ölmemeye dahil.
Bu acılarla nasıl yaşayacağınızı bilmiyorsanız, bu zamana kadar nasıl yaşadığınızı hatırlayıp yaşamaya devam edin.
Lakin başka türlü dayanılmaz.
Biz yalnızlar ne güzeliz. Güzeliz ama kendimize güzeliz, başkasına değil.
Yollarına menekşeler serdim,
Güzel git diye.
Gelmeyeceğini biliyordum,
Gelmedin de.
Ne kadar seni her göğe baktığımda arasam da,
Bulamadım.
Sen olan şiirlere baktım,
Eksik olduklarını gördüm.
Eksik bırakmışsın beni,
Yollarına menekşeler serdiğim.
Gitsinler ama. Gelince ne oluyor? Bir bok olmuyor. Gelenler bir gün elbet gidiyor.
Sevenler illa bir gün bitiyor.
Sevilenler illa bir gün ölüyor.
Sevilmeyenler illa bir gün intihar ediyor.
Bu dünyada her şeyin birazı makbul, fazlası zehir.
Tahammül edemiyorum bir çok insana. Hepsi birbirinden bencil, yaratık, duygusuz, para avcısı, gönül avcısı. Gülüşünde bulduğum mutluluğu bile çalmaya çalışacak kişiler var. İşte onların amına koyim.
Ve ben seni her zaman sevdim, sadece yalnızken değil. Yalnızken ''seviyorsanız'' ''hatırlıyorsanız'' siz sevmiyorsunuz, hayırlı olsun.
Seni sana anlatsam kendinden utanırsın, benim gördüğüm seni sana anlatsam kendini seversin.
O yüzden ben, ben olmaktan çıktım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Küfrün Bir Parçası
ŞiirBıktım ben artık. İnsanların bencilliğinden her şeyinden. İsyan ediyorum lan sana Dünya! Yıkamadın beni. Ezdin beni, hırpaladın, yangınlar yaktın içimde, ölü bir kuş gibi bıraktın beni. Yaşarken herkes bana dokunmak isterken, ilgi gösterirken öldüğü...
