Kimse sizi sevmemişse şu dünyada o acı dinmez, sevilene kadar. Şahsen benim hep geceleri göğsüme öküzün yanında daha öküz kalacak bir orospu çocuğu oturuyor. Bekliyor öyle.
Diyor ''Bugün de sevilmedik.'' bir şey de diyemiyorum. Geceleri daha çok yalnız hissediyorum. Daha çok yalnızlık içiyorum. Gönlüm daha çok yanıyor ama nasıl bir görsen, cayır cayır. Okyanuslar atılsa üstüne sönmez bu ateş.
Bazen hep düşünüyorum. Bazen hep düşünmekten yaşadığımı unutuyorum. Bazen hiç düşünmemek istediğim halde kafamdan çıkmıyor. Kafamı taşıyamıyorum.
İnsanlara bakıp nereden vurulduklarını anlayabiliyorum. Hep yaralarını sarıyorum. Onlar asla sarmıyor ama asla. Tam tersi daha çok deşiyorlar, daha çok kanatıyorlar, daha çok öldürüyorlar. Sonra da hiç bir şey olmamış gibi çekip gidiyorlar. Ben yine kala kalıyorum. Ben yine enkaz altında kalan oluyorum.
Beynimdeki terör saldırılarını görüp ''Her şey yolunda, sakin.'' diyorum. Yan yana gelseniz görürsünüz bitmişliğimi. Lan beni bitirdiniz bitirdiniz. Kanser edici deneyleriniz için beni kullandınız.
Galata Kulesinden atlayasım var fakat ölmeyi istese bile insan korkuyor, ölmeyi istemekten daha çok korkuyor.
Gelin intihar ederim geceleri,
Gelin sarhoş olalım geceleri,
Gelin artık bağıralım,
Gelin artık bize bu acıları çektirenlerin amına koyalım,
Gelin artık direnmeyelim,
Gelin artık kendimizi intihar ettirmeyelim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Küfrün Bir Parçası
PoesíaBıktım ben artık. İnsanların bencilliğinden her şeyinden. İsyan ediyorum lan sana Dünya! Yıkamadın beni. Ezdin beni, hırpaladın, yangınlar yaktın içimde, ölü bir kuş gibi bıraktın beni. Yaşarken herkes bana dokunmak isterken, ilgi gösterirken öldüğü...
