Küfrün Bir Parçası

Çünkü Çocuktum-1

'Unutma beni' çiçeğimsin.

Vazgeçilmezimsin.

Yenilgimsin.

Şu hayatta karşı koyamadığım tek kişisin, kardeşimden sonra.

Bir çok kez denedikten sonra bana Leyla olansın,

Bense kendime felçli olan Mecnun.

Bıktım be adam, valla bıktım. Uzaktan sevmelerden, dokunamamaktan, özleyip de arayamamaktan, paramparça olup bağıramamaktan.

Ağlayamaz ya bir süre sonra insan, o kadar her şey üst üste geldiği halde ağlayamaz ya işte insana o çaresizlik eksik şiirler doğurtuyor.

Sen mi onlar mı deseler ben sen derim.

Tanıştığım onca yüzü güzel erkeğe, adama rağmen bile gözümde çirkin hepsi.

Sayende.

Göremiyorum başkasını güzel, başkasını başka.

Resim çizerken dilini dudaklarında gezdirdiğini bilirim.

Sıkılınca gözlerinle başka bir olay, yüz, nefes aradığını bilirim.

Ve en mühimi ise onun adını duyunca kalp atışlarının hızlandığını, gözlerinin onu aradığını bilirim.

Çocuk gibi koynumda uyuyup, kabuslarına rüya olurdum. Bazen biliyorsun annesini kaybetmiş çocuk gibisin. Belki de bu yüzden bana benzediğini düşünüyorum. Gerçi sen şeref nedir bilmezsin o ayrı. Geceleri ağlaya ağlaya ölmek nedir bilmezsin. Bilmeni de beklememiştim hiç. Hiç bir zaman sevgime karşılık beklememiştim ama sev istemiştim.

Bunlar hep Amerika'nın oyunları, diyim de sonra kalkınmayın. Ülkenin yarısının elinde rakı bardağı varken ''kalkınmayın'' demek de absürt oldu, pardon.

Ateşlere yürüyorum resmen yüreğim acıyor ama nasıl bir acı tarif edilemez. Sanki bir savaşın ortasında kalmışım da bütün dehşete dayanıyorum gibi. Bütün her şeyin bir kabus olmasını yalvarır gibi, uyanmaya çalışıp uyanamamak gibi.

Beni bu acılarla yoracağına varlığınla, sevginle, saçlarınla yorsaydın keşke. Keşkelere kaldık yine.

Allahım acıyor, yüreğimin her bir yanı acıyor neden bir şey yapmıyorsun?

İnsanlık bile ölmüşken niye bir şeyler yapmıyorsun?

Menekşeler daha ölmedi diyeyse tanrım, gönlümün en derinlerinde bile artık menekşeler öldü.