Umut artık zaman kaybı. Adın ise günahlarım. Bakışların ise yaşamım. Saçların ise saçların çok başka...
Ve ben ne zaman birisini sevsem duygularımın amına koyuyor.
Ben ne zaman seni düşünsem hayallerim sikiliyor.
Ben ne zaman unutsam yeniden anılarım deşiliyot.
Durdum şöyle bir köşede, koca evin sessizliğini dinledim. Senin yokluğunu dinledim.
Kitabımı açtım. Fotoğrafını kitap ayracı yapmıştım. Yaptım ki, kitabı acılarımla okuyup, acı sözlerin altını çizip unutmamak için.
Ve öyle yaralarım var ki, 40 yıl en iyi doktorlara gitsem çare bulamazlar.
Ve öyle sevdiklerim var ki, şairler buna ne şiirler yazar.
Ve birde ölümüne sevdiklerim var, mezar bekçisi beni her gördüğünde sorar ''Hala ölmedin mi?'' diye.
Bazı nefretlerim var gönlümün en derinlerinde, bazı nefretlerim var beynimde tümör.
O kadar çok orospu çocuğu var ki etrafımda, sinirden ölmemi isteyen.
Her gün acı, nefret tadarım.
Yılan beslerim onları beslemem,
Yalanları her gün büyür onların,
Bir müddet sonra ise beni öldürür.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Küfrün Bir Parçası
PoetryBıktım ben artık. İnsanların bencilliğinden her şeyinden. İsyan ediyorum lan sana Dünya! Yıkamadın beni. Ezdin beni, hırpaladın, yangınlar yaktın içimde, ölü bir kuş gibi bıraktın beni. Yaşarken herkes bana dokunmak isterken, ilgi gösterirken öldüğü...
