Sevilmeyenlere gelsin bu.
O ilk gün ki soğukluğu hiç bir zaman hissetmemiştim. Gözlerime her gün gülen, bana sarılan, beni öpen, sevgisiyle uyandıran insan neredeydi?
Gözümde bir kaç damla yaş, karanlıkta boğuluyorum.
Ne bir duyanım ne bir elimden tutanım var.
Söylesene onu da sevdin mi?
Paket paket sigara içmemin sebebi sen, söylesene.
Hiç gözlerinden öptün mü?
Bazen öpmek yerine ölmek gerekir. Zira bu hayatta ölünecek bir çok şey varken ben seni öpmeyi seçtim. İnsan bazen beynini yitirir.
Dikkatli olun, bir şair sizi bir şiir için şiir edebilir. Harcayabilir.
Tek şairler mi harcıyor?
Nefes alan her canlı harcıyor.
Sen gittikten sonra masada kalan yarım şeyler;
Bardaklar, biralar, rakılar, şiirler, yazılar, romanlar, satırlar, sözler, notlar, sevgiler, nefretler, göz yaşları, saçlar, dudaklar, sigaralar, resimler, fotoğraflar, anılar, kalbim ve en önemlisi benliğim.
Hala orada duruyorlar.
Dokunmuyorum, dokundurtmuyorum.
Tıpkı kimseyi sevmek istemediğim gibi. İstenmeyen çocuklar gibi.
Kalbimi kırmanızı yazdıklarımdan anlıyorum, siz kırınca kalemim ölmek bilmiyor.
Bugün dışarı çıktım. Bir sürü göz gördüm. Ne çok sinirli, sıkılmış, ölmüş, kesmiş, yutkunamamış.
Seni sevdim ama ben nasıl sevdiğimi anlayamadım. Sokaklarda yürüdüm, seni aradım her köşede. Ne gelmek bildin ne gitmek bildin, sadece kırıp dökmeyi bildin.
Ben seni sevdim mi la? Nasıl sevdim ki? Yoksa sevemedim mi?
Kalbim, seni sevemedim çünkü rakın rol falan filan...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Küfrün Bir Parçası
ŞiirBıktım ben artık. İnsanların bencilliğinden her şeyinden. İsyan ediyorum lan sana Dünya! Yıkamadın beni. Ezdin beni, hırpaladın, yangınlar yaktın içimde, ölü bir kuş gibi bıraktın beni. Yaşarken herkes bana dokunmak isterken, ilgi gösterirken öldüğü...
