Küfrün Bir Parçası

Artık Yok-10

Adam dediklerinize, kadın dediklerinize dikkat edin. Adamlığın ve kadınlıklarının bir yere kadar olmadığından emin olun.                                                                                                                

Ben seni sevmedim. 

- İlkbaharı en çok sevdiğini, 

-Şiirlerine başlık bulamadığını,

-Gürültüden hep kaçtığını,

-Sabahları kahvaltıda yemeğe başlamadan önce çayından içtiğini,

-Çayına 4 şeker attığını,

Bilmem gerekirdi. 

Biliyormuşum.

Çok sonradan anladım seni nasıl çok sevdiğimi. Gidişinden sonra ise anladım sana ''adam'' dememem gerektiğini. 

Ayraç yaptığım o fotoğrafın, gün ışığındaki fotoğrafını yaktım. Daha doğrusu yakmaya çalıştım. Çalıştım ki çalıştım. Bedenin yanarken yüzüne geldi sıra, yanacağı zaman durdu ateş. Yine yakmaya çalıştım, yanmadı. Yeniden yakmaya çalıştım, olmadı. Sonra bir peçeteyi yaktım, koydum seninle aynı kül tablasına. Yanmadın yine. Beni yaktın ama sen yanmadın.

Sevmedin beni.

Kalbin sağolsun.

Ben alışığım zaten sevilmemeye. Sen yine geldin.

-Beni affeder misin?

-Affedemem. Affetmek istesem de affedemem.

-Bana güven. Ne olursun bak...

-Ben artık kötü kişileri çıkarıcam aklımdan. 

-Kötü olduğuma inanıyor musun cidden?

-İnanmamak isterdim ama artık inanmaktan başka bir çare yok. 

Gittin yine. 

Zaten en çok kimin gitmesini istemezsen o gider.

Kimin seni sevmesini istersen sevmez.

Yani kısaca şu dünyada ne sikim isterseniz doğru düzgün olmaz. 

Ben senle ilk buluşacağım gün, ilk göreceğim gün heyecanlandım. Ölmediğime şaşırdım. Son 15 dakika buluşmaya. Bakmadığım ayna kalmamıştı. Bilmem kaç defa baktım aynaya, üstüme. Geldin. Öyle güzel geldin ki, gidişinin ruhumu sikeceğini anladım. Anladım ama gönül anlar mı? 

Beyne bir siktiri çekti gönül. Bende gönlüme hep ''Kafanı sikiyim.'' derim. Bugün sen yine geldin. Etrafımdaki insanlar görünmez oldu. Şimdi ise tek görebildiğim o insanlar. 

Güzel adam, gece yüzlüm şimdi tek görebildiğim bir kaç anı senden geriye kalan.