Küfrün Bir Parçası

Geceler Yetmez mi?-3

Ne birisini sevecek, ne birisine değer verecek, ne birisine güvenecek o saf aklım ne de kalbim kaldı. Artık bütün çıkmaz yolları ezberledim,

Artık bütün tümsekleri ezberledim,

Artık bütün yaptıklarını ezberledim ki bunları ezberlemeye gerek yok...

Bir anı, bir yüz, bir söz, bir fotoğraf beni sana yine bağlar, hatırlatır.

Geceleri hemen uyuyabilen insanlardan oldum olası haz almam. Geceleri uyuyabilen insan ölmemiş insandır. Geceleri uyuyabilen insan hayatı tanımamış insandır.

Öyle zamanlar geliyor ki bazen herkesi siktir edip gitmek istiyorum. Yanımda sadece sevdiğim, müzik, kağıt kalem, kitap olsun yeter. Şu hayatta soyadı ''Mutlu'' olan birisi varsa ve üzgünse ben bir sikim beklemem şu hayattan, ki zaten beklemek için artık geç.

Geceler, rakı kadehinin dibinde kendinizi bulduğunuz andır.

Sabahlar ise, bilemedim şimdi. Pek sabahları göremem ben. 

Uyurum sabahları. İnsanlardan ve insan kılıklı canavarlardan, yüzleri maske olanlardan kaçmak için. 

Geceleri boş boş dolaşırım koca evde, sokakta annesini kaybetmiş bir çocuk gibi. Eğer havamdaysam sabahları gider sahile kitap okur, insanları izlerim. Birde seni severim, aklıma gelirsin, bazen hiç çıkmazsın. 

Öyle seviyorum ki gecelerimi feda ediyorum,

Öyle seviyorum ki saçlarımı feda ediyorum,

Öyle seviyorum ki kitaplarımı feda ederim,

Öyle seviyorum ki şu zamanımı seni nasıl sevdiğimi yazarak feda ediyorum.

Sahiller güzeldir hep, genelde ya acısı olan gider ya da başka hayatları yaşayanlar. Bazı insanlar görüyorum yaşayan bir ölü, bazı insanları görüyorum yaşayan bir ölüyü seviyorlar.

Ve bazen öyle insanlar görüyorum ki gözlerinden nefret fışkırıyor.

Tıpkı babamınki gibi.

Yanıma yaklaşırsa kaçıyorum. İnsan geçmişinden kaçamaz ama ondan kaçar. Bazen kaçmak, gitmek ve hatta ölmek tek çaredir. 

Ölmeyi göze almayıp yaşamayı göze alıyorsanız o başka ''Helal.'' diyorum başka da söyleyecek bir şey yok zaten.

Uyuyun. Ve HAYIR diyin.