Senden Bana Kalan (Düzenleniyor)

2

"Soledad...
Fue una noche sin estrellas,
Cuando al irte me dejaste,
Tanta pena y tanto mal"
*
"Yalnızlık...
Yıldızsız bir geceydi
Gittiğinde
Bana bu kadar acı ve zarar bırakıp"

Buika

Küçük çantanın ağzını açarak yedek anahtarı çıkardım.
Annemlere ne diyecektim hiçbir fikrim yoktu.
Tek isteğim bir an önce yatağıma yatmaktı.
Kapıyı sessizce açarak içeri girdim. Parmak uçlarımla yukarı çıkmaya başladım.
Heryer karanlık ve sessizdi.
Annemler evde yoktu.

Kapalı olan telefonumu hızla açarak yatağıma oturdum. 18 cevapsız arama yazısı yüreğime inmeme neden olacaktı.
Hızla en son aramada ismi olan Sereni aradım.
"Hazal kızım niye açmıyorsun be sen?"
"Seren noluyor annemlerde defalarca aramışlar"
"Burdalar merak etme"
"Birşey mi oldu sen ne dedin?"

"Hazal tahlil sonuçlarının olduğu kağıdı görmüşler.. İkiside buraya geldiğinde çok kötüydü annemle babam sakinleştirdi biraz sonra da senin burada olmadığını görünce daha da meraklandılar"

Duyduklarım karşısında şoka girmiştim.
"Ne? Tamam ben geliyorum size"
"Tamam güzelim.."
Kapatarak hızla üzerimdeki elbiseden kurtuldum. Rahat birşeyler giyinip makyajımı silerek montumu alıp hızla evden çıktım.
Sokak boyunca onların böyle öğrenmesinin ne kadar kötü olduğunu tekrarlayıp durdum.

Serengilin evine varmış kapının açılmasını bekliyordum.
Seren kapıyı açarak
"Kuzum geç"
Hışımla içeri geçtim.
Salona vardığımda tüm gözler üzerime kitlendi.
Annem aniden kalkarak gelip boynuma sarıldı.
Çok kötü gözüküyordu.
Ağlıyordu.

Babam içindeki hüznü belli etmiyordu ama gözleri dolu doluydu.
"Sen bunu bizden neden sakladın?"
Başımı önüme eğmiştim.
"Baba çok ani öğrendim,sizi de yıkmak is-"
"Şuan yıkılmadık mı?"
Haklıydı hemde oldukça.
Nereden geldiğimi sormadılar bile o derece yıkılmışlardı.
Gece bitmeden onları alarak eve geçtim.

Odamda elbiseyle bakışıyordum.
Dün gece masamın üzerinde bırakmış yorgunca uyumuştum.
Dün yaşadıklarım zaten yeterince yük olmuştu bana..

Annem odaya girerek gelip yanıma oturdu.
"Tedavin ne zaman başlıyacak güzelim?"
"Kan veriyorlar şimdilik sadece.."
Elimi tutarak başını yere eğdi.
Üzgündü..
"Sen baksana bana" Dedim dik durarak
"Bende yenilecek bir tip var mı Aysun hanım?"
Dolu gözleri ile gülümsedi.
Saçlarıma dokunarak,
"Tabikide yenilmeyeceksin,hepberaber yeneceğiz bu illeti sen yeter ki böyle güçlü kal"
Elini saçımdan alarak öptüm.
Umutluydu..
Umut neydi onu bile bilmezken ben..

Uzun süre sonra oturmuştum masama. Fırçalarım,kalemlerim,tablolarım..
Elime aldığım kara kalem ile çizmeye başladım o eşsiz yüzü.
Arkada telefonumdan açtığım buika soledad çalıyordu.

Soledad...
Fue una noche sin estrellas,
Cuando al irte me dejaste,
Tanta pena y tanto mal"

"Yalnızlık...
Yıldızsız bir geceydi
Gittiğinde
Bana bu kadar acı ve zarar bırakıp"

İçime oturmuştu sözleri.
Dün onca şeyden sonra onu öylece bırakmıştım bir başına.
Vicdanımla tartışırken çizimde gözlerine gelmişti sıra,beni içine çeken o yeşilin en güzel tonu gözler..
Kahvemden bir yudum alarak çizimi tamamlamak için devam ettim.
Eski rutin hayatıma bir ek daha eklemenmişti,hastane.
Çizilir mi böyle bir insan yaşanmalı..
Eşsiz güzel yüzü çizim bitince bana bakıyordu,sanırım çizdiğim güzel portreler arasında ilkti. Hastaneye gitmem gerektiği aklımın ucundan çıkmazken masadan kalktım.
Siyah kotum ve
Siyah gömleğimin üzerine beyaz kazağımı geçirerek saçlarımı at kuyruğu yaptım.
Telefonumu alarak odadan çıktım.