Senden Bana Kalan (Düzenleniyor)

HAZAL (Sardunyalar)

Başbaşa konuşabilirmiyiz?" Dediğim sırada seren ile emre dışarıya çıktılar.
Artık odada yalnızdık...
Elimi tuttu.Yavaşça ayağı kalktım.
Gözyaşlarımı silerek;
"Burak Ayrılalım."
Demem ile kendimi tutamadım.Burağın O masum ve Şaşkın yüzünü Görünce içim cıs etti.
Kalbim kan ağlarken 'KEŞKE DEMESEYDİN!!" Diye Haykırıyordu...

Burak art arda akan gözyaşlarını silerek,Başını önüne eğdi.
5 dk öyle durduktan sonra gözlerimin içine Acınası halde bakarak:
"Neden? Birşey mi yaptım?" Dedi.Başımı sallayarak;
"Hayır hayır.Birşey yapmadın.Burak, ben ve sen diye birşey olamayacak Bak bunu ikimizde biliyoruz.
Ben heran ölebilecek Zavallı bir kızın tekiyim.
Sende Hayatını benim yanımda mahvetme! Diye Bu kararı aldım.
Lütfen Anla beni.Sen daha iyilerine layıksın Burak."
Haykırarak söylediğim sözler Sonunu gözyaşlarına bıraktı.
Bana çok kızgındı bunu biliyordum.
"Benim hayatım senin yanında mahvolmuyordu.Tam aksine Huzur buluyordu.Ama mademki Sen bu kararı Almışsın.Bana da saygı duymak düşer.
Unutma kimse seni benim sevdiğim kadar çok sevmeyecek!" Dedi.Ve Gitti.Tam odadan çıkacakken Duraksayıp arkasını döndü.
"Ha! Benim dışımda kimsenin sana SARI ŞEKER demesine izin verme!!"
Son noktayı koyup,odayı terk etti...

Seren yanıma oturarak;
"Canım.Noldu? İkinizinde Bu hali ne?"
Burnumu çekerek;
"Seren.Bitti.Bitirdim...Ayrıldık."
Seren şok içinde
"Neeh! Kızım neden böyle birşey yaptınız?"
"Çünkü Ölücü bir kız Ve onu çok seven bir oğlan.Ancak kız kanser.Ölecek Ve kız Oğlanın Onun yüzünden Hayatından olmasını istemiyor.Bu yüzden ayrılıyorlıar.Ve Sonn!!!"
Seren gözlerini Devirerek;
"Ama siz birbirinizi çok seviyordunuz.Nasıl yani aklım almıyor! Nasıl dayanacaksınız?"
Gözlerimi cama dikerek İç çektim.
"Bilmiyorum.Onsuz,Belkide ölüm bile Zehir gelecek bana.Ama mecburdum." Dedim serene sıkıca sarılarak...
Seren ellerimi tutarak;
"Ee Burda kalamazsın! Gidiyormuyuz İstanbul'a?"
"Evet.Yarına bilet bakın.Bir an önce gidelim annemleride özledim..."
"Tamam.Sen dur ben emreye Diyeyim de baksın."
"Nasıı ya? Siz emre sen Yani barıştınız mı?"
Seren gülümseyerek;
"Evet.Kavuştuk desek daha doğru olur.Neyse ben kaçtım sende yat!" Öperek çıktı odadan...

Gözlerimi araladığımda,Seren koşuşturuyordu.
Uykulu bir şekilde;
"Sereeenn? Noluyor yaa?"
"Kalk kalk!! Bileti dün aldık.bugün saat 2'de ve saat 12:30 hadii."
Göz devirerek Isteksizce Kalktım.
Ve evet bugün son gündü.Ankara'nın,Bu güzel evin, burağın,ve Aşkımızın son günü hatta son saatleriydi...
Burak benim hayatıma adı kazınmış,Kalbi Bana satılmış,En Değerli kişiydi.Ama Artık ayrılık vakit gelip çatmıştı.
Kalkarak,Elimi yüzümü yıkadım.Üzerime Kırmızı Boğazlı bir kazak ve kot pantolon geçirdim.Saçımı -dökülen saçımı- At kuyruğu yaparak Kısa sürede hazırlandım.
Gardolabın üstündeki Siyah bavulu indirerek içini doldurmaya Başladım.
Kıyafetler,Makyaj malzemeleri,Dış macunu,Ve en çok ta ilaçlar...
Dolapta kalan son Elbiseye baktım.
Lacivert, Arkası uzun önü Kısa,O muhteşem elbiseyle Bir müddet bakıştık.O elbiseyi burakla ilk baloda Giyinmiştim.Dayanamıyarak onuda aldım.
Telefonumu alarak aşağı indim.
Koridordaki aynadan Kendime bakarken gözüme Kolyem takıldı.
Burağın aldığı sarı şeker'li kolye,Çıkarmak için elimi Atmıştım ki,Arkadan bir el uzandı.
Aynadan baktığımda bu kişi buraktı.
"Bırak benden geriye Bari bu kolye kalsın. Ona sahip çık.Sarı şeker'im" Aynadan göz göze geldiğimizde ,Çekti gitti.Bende arkasından...

Son defa Bahçeyi gezmeye çıkmıştım.
Burakta geldi.
"Gidiyorsun!?" Dedi Kızgınca.
"Gidiyorum!..." dedim.Mutsuzca.
"Kendine iyi bakacak mısın?"
"İçim de sen olduğun için,Kendime çok iyi bakacağım. Merak etme!"
"Ben Seninle çocuklarımızı bu bahçede Büyütmek istiyordum.Ama olmadı..."
Yüzüne Üzgünce bakarak;
"Be-ben Çok özür dilerim hayallerini Yıktığım İçin.Ama benimde hayallerim yıkıldı.Burakk!"
"Sen yıktın.Unutma! Biz belki birlikte aşacaktık dağları."
"Aşamazdık...Neyse Biz yola çıkalım artık." Dediğimde,ikimizde eve girdik.
Seren ile emre taksi çağırmışlardı.
Burak emrenin yardımı ile bavulları Bagaja koydu.
Hep beraber Taksiye bindik.Burakta
Gelecekmiş.
Yol boyu sustuk.Yorgun olduğumdan başımı Birinin omuzuna yasladım.
Kim diye bakmak istedim.ki Sevgilimmiş.Eski sevgilim.Burak Saçlarımı usulca kokluyor ve okşuyordu.
Emre bizi görünce Hüzünlü bir şekilde Gülümsedi.
Başımı son kez o huzurlu Omuza koyuyordum...

Yavaşça başımı kaldırdım.Gelmiştik otogara.
Çantamı alarak taksiden indim.
Serenle Otobüsü aradık.
Ve bulduk.Ankara-istanbul yazıyordu üzerinde.
Burak ile Emre otobüsün bagajına Bavulları yerleştirdiler.
Sonra yanımıza geldiler.
Emre burağa sıkıca sarıldı.Vedalaştılar iki arkadaş...
Serende burakla vedalaştı.
Sıra bendeydi.Gözümden İki damla art arda düştü.Aynı anda burağın da.
Koşarak Kollarının arasından Sımsıkı sarıldım.
Bırakmak istemiyordum.Oda beni...
İkimizde hıçkıra hıçkıra Ağlıyorduk.
O benim Son dileğim,Tek Hayalim,Bitmeyen Sevdam'dı.
Kulağına;
"Lütfen! Beni sevdiğin kadar kimseyi sevme! Söz mü?"
"Söz.İlk sevdiğim...Yerini tutamayacak kimse.Hiçkimse..."
"Hakkını helal et'de"
"Al bütün haklarım senin olsun.Sarı şekerim.Gitme desem birşey değişmeyecek."
Ayrılarak; Son kez Dudağından öpücük Hırsızladım.Ve
"Kendine iyi bak.Aşk engelim."
"Sende.Sarı şeker'im..." ve Arkama bakmadan Otobüse bindim.
Önden 2.koltukta cam kenarında oturarak,Gözyaşlarımı sildim.
Seren ile emre'de Arkamdaki Koltuklara oturdular.
Şanslıydım ki Yol boyu yanıma kimse oturmayacakmış.

Otobüs yavaş yavaş hareket etmeye başladı.
Burağa bakıp son kez el sallayıp,arkama yaslandım.
Yola çıkmıştık.Artık ankara'ya elveda.Mutlu aşka elveda.
Telefonumdan En sevdiğim şarkıyı açarak kulaklığı taktım.

En son sardunyalarda soldular
Sen orda ben burada yüreğim yanar
Bu ayrılık değil ölüm bana
Ne olur ağlama kıyamam sana
Bu aşk saklı içimde
Sen de gitme
Acılarla olmaz böyle
Ayrılık niye
O masum yüzünde
Sessiz çığlıklar gibi her sözün
Git desende kal desende yaş dolar gözüm
O masum teninde yorgun
Ellerinde hep hüzün
Sensizlikten her nefeste
Yaş dolar gözüm
Dokunma yaralarıma
İçimde çıkmaz yollara
Yapma dudaklarınla
Kalbime dokunup onu acıtma
Vurma yaralarıma
Kar yağmasın baharıma
Yapma dudaklarınla kalbime
Dokunup onu acıtma

Toygar ışıklı'nın bu güzel şarkısına sessizce eşlik ettim.
Gözyaşlarım eşliğinde...