The Unforgettable Destined

Chapter 33

TITLE: DESPERATELY

Julian's Pov

Dumiretso ako sa room ko at nagpatugtug ng sobrang lakas... upang di marinig ang lakas ng iyak ko at sigaw ko... ang sakit sakit sobra.. di ko maipaliwanag ang nararamdaman ko... sa tagal ng panahon ko na kinimkim ang galit ko sa sarili ko.. dahil labis ko nasaktan ang taong pinakamamahal ko...ilang araw na din ako nakakulong sa room ko.

"Julian, pare buksan mo ang pinto" ...

"Julian ano ba pare.. shit... "

"pare, buksan mo na...please.. don't do this.."

narinig ko ang mga tinig at katok ng taong nasa labas ng kuwarto ko, alam ko si Jag, Jason at Maric ito.. di ko sila pinansin at hinayaan ko nalang ang sarili ko na magmukmuk sa letseng buhay to..

"FVCK THE HELL,.. SH*T SH*T SH*T." – Sigaw ko at binato ko ang soccer ball at nagbounce ito sa buong kwarto at natamaan ang picture namin ni Jhelai.. picture namin noon kami pa.. matagal na ito pero pinapahalagaan ko ito... nawasak ang picture namin at unti unti ko dinampot ang mga bubog sa sahig upang ayusin pa ito.. puro dugo na ang kamay ko dahil sa bubog at pati mukha ko ay nasugatan na din, dahil sa kamay ko na may bubog na pinunas ko sa luha ng mga mata ko.., Biglang bumukas ang pinto at napatingin ako sa barkada ko.. alam ko kinakaawaan nila ako ngayon... pero di parin ako tumitigil sa pag iyak...

"fvck Julian.. are you out of your mind"  sigaw ni Jag at hinila nila ako papalayo sa basag na bubog..

"Pare, "  sabi ni Maric habang pinupunasan ang kamay ko na may dugo.

"dalhin na natin siya sa hospital pre"  sigaw ni jason

Di ko na alam ang nang yari, pagmulat ng mata ko.. nakakita ako ng liwagan at puti ang mga ding ding.. patay na ba ako dahil sa bubog? O baka natetano ako?..

"Julian, son"  nakita ko si mommy.

"Mom, I'm sorry... I'm sorry" at unti unti ako umiyak sa harap ng magulang ko.. alam ko now lang nila ako nakita na ganito ka down..

"hinatid ka ng mga barkada mo dito sa hospital at naikwento na nila ang nangyari sayo., son be strong.."  at niyakap ako ni Mommy

"I want her back mom.. but how?.. mahal na mahal ko siya sobra.." umiiyak parin ako.

"I know and your tita Luisa knows how you and Jhelai are longing to each other, how you still love each other inspite of all the things that happen in your life.." 

"she's my life mom, she's my everything"  at di mahinto ang hagulgul at iyak ko..

"Julian pare"  maric na nag aalala

"pre gising ka na"  si jag

"Julian, pare" Jason

At agad naman sila lumapit sakin.. parang gusto nila ako suntukin sa mga reaksyon nila sa labis nila na pag aalala sakin.

"Maiwan ko muna kayo at magdadala lang ako ng gamit ni Julian at maguumaga na magdadala na din ako ng pagkain.."  at umalis na si Mommy

"gago ka talaga Julian pinakaba mo kami ng sobra"  hawak ni Maric ang dibdib niya.

"hehe.. what's up crying man"  pang aasar ni Jag. Alam ko gusto lang nila ako patawanin.

"pare, di ko akalain best actor ka pala"  natatawang sabi ni Jag.

"mga sira.. salamat sa tulong ha...at sa puchang pagdamay ninyo sakin"  naiiyak na naman..

"pare, don't worry nandito kami para sayo.. " hinawakan ni Jag ang balikat ko at tumango naman ang dalawa

"tutulungan ka namin sa mga balak mo haha, pero sa ngayon magpahinga ka muna"  natawa ako sa sinabi ni Jason.

"jag, bukas na alis mo diba?"..

"yes, at pinostponed ko yun para sayo pare, mahal kita eh.. ahhahah.. pa kiss nga.." at aakmang hahalikan nga ako..

"gago , bakla ka talaga kaya wala ka love life" at binato ko siya ng unan

"nabuntis nga ng iba yun girl of my life ko pre remember?"  at tinaasan ako ni Jag ng kilay.

"si Valerie ba or si Jean?"  tanong ni Jason.

"both... ! ito palibhasa maganda ang love life mo" angal ni Jag kay Jason.

"don't worry magkakalovelife din tayo Jag.. sama natin si Julian dyan"  sabat ni Maric at kumindat pa.

"enough the past mga pare.. sa ngayon magplan tayo mag bakasyon"

"nice idea Jason... " at nagthumbs up si Jag.

"hoy paano ang mga trabaho ninyo... ?" napangiti akong pahagya.

"naku Julian, pati utak mo na alog na ata.. tayo ang boss sa trabaho natin hayaan muna natin sa iba.. 1 week lang naman"  ito talagang si maric basta gala at may chickass go na go.

Halos tatlong araw din ako namalagi sa hospital.. at ang tatlong itlog ay araw araw dumadalaw minsan kasama nila sila Neri.. gusto na yata nila palitan ang mommy ko sa pag aalaga sakin. At pagkalabas ko ng hospital ay agad naman kami ng bakasyon magkakaibigan.. well kami nga lang apat di kasi di pwede si Neri, Father image na ang loko.

Nakapag enjoy kami.. Pero di ko parin maiwasan isipin ni Jhelai.. mahal ko talaga siya.. at di magbabago yun.. kahit ang tadhana di ko susundin.. maibalik ko lang ang taong mahal ko sa buhay ko.

"Son, " nandito ako ngayon sa office ko at tinatapos ang mga pending papers ko.. tambak na din pala..

"mom" then he kiss me in my fore head.

"masyado mo na naman tinututok ang sarili mo sa trabaho mo"  at binigyan ako ng coffee.

" okay lang ma, gusto ko may mapatunay ako sa Dad ni Jhelai.. na kaya ko siya higitan.. na kaya ko gawin Reyna ang prinsesa niya.. alam ko medyo mali na na umasa ako.. pero ramdam ko na ako parin ang mahal ni Jhelai at ako di nawala ang pagmamahal ko sa kanya.. naging unfair ako sa kanya, at ngayon gusto ko patunayan sa kanya at sa lahat na worth it ako para sa kanya.."

"son, I have no right to stop you, but please.. please.. don't do things get wrong.. pero kahit anong sabihin ko alam ko naman di mo ako susundin.. I will support you all the way" at niyakap ako ni Mommy.

"thank you mom for being patient and supportive.. love you.. promise I will not regret it all"

---

good luck Julian - OP

---