The Unforgettable Destined

Chapter 37

TITLE:  IN YOUR ARMS

Jhelai Pov

Nagising ako at napag alaman na dito pala ako nakatulog sa hotel nila Julian, umupo ako saglit sa kama at nakita ko siya na natutulog sa sofa...

Naalala ko tuloy ang nangyari kagabi.. napapangiti ako sa bawat detalyeng ni-re-reminisce ko, yun paghabol ko sa sasakyan ni Jag kahit mabasa ako ng ulan, kahit hirap na hirap ako tumakbo kasi naka heels ako.. and mabasa kami ni Julian sa ulan... pero nalungkot ako bigla dahil sa ginawa ni Rheigh.. malungkot na masaya.. Bigla na lang may yumakap sa likod ko..

"I love you babe," at hinalikan ang batok ko..

" I love you too"  at humarap ako sa kanya.

"ready ka na ba sa gagawin natin ngayon?" nanlaki ang mga mata ko...

"anong pinagsasabi mo na gagawin natin?"

"haha,, you look tense babe, pupunta tayo ngayon sa Dad mo, hihingiin ko ang mga kamay mo sa kanya"

"ano,,, nababaliw ka na ba.. pwede pa naman natin ipag palipas yun kahit mga ilang araw"

"oo baliw na ako sayo, at wag ka mag alala may usapan kami ng Dad mo.. hahatid na kita sa Condo mo para makapagbihis ka, pero before that mag breakfast muna tayo.. soon to be Mrs. Adams," at hinalikan ulit ang lips ko...

Natawa lang ako sa sinasabi niya.. pero ang pagpunta kay dad, baka kunin lang ako ulit ni Dad sa kanya at ipakasal naman sa ibang lalaki...

"Julian, dun nalang tayo tumuloy sa boutique ko... nandun naman si Dondie dun rin ako mag ayos pati ikaw kasi di ka na kasing gwapo ng Julian Adams na nakilala ko.. na hinahabol ng mga babae.."

"hmmp.. di na ba? Hehe.. kaya pala hinabol mo ako..pero..kahit habulin ako ng maraming babae, isang babae lang ang hahabulin ko.. ikaw yun" at niyakap niya ako mula sa likod ko..

"haha.. naalala ko na naman tuloy kagabi.. oo nga..isa pala ako sa babaeng ng hahabol sayo, imagine ang layo ng natakbo ko ahh"  natatawa kong sabi..

"hehe.. sorry for that babe"  tumawa siya at niyakap ako ng mahigpit... at bumulong sa tenga ko.

"buti nalang si Jag kasama ko.. napansin ka niya.. kaya siya napahinto.. ako kasi nakapikit at naka ear phone yun gabing yun.. dahil pinipigil ko na ang sarili ko na umiyak.. dahil akala ko Masaya ka na kay Rheigh, I'm sorry for that Jhe.. mahal na mahal kita.."

"well, wala naman nagbago sa pagmamahal ko sayo.. siguro karma ko na rin yun sa ilang taon mo ako niligawan dati at di ko nasusuklian yun.. napagod ka ba nun dati?, kahit na pinilit mo lang din naman na maging tayo kahit hindi naman" hinawakan niya ang mga pisngi ko.

"enough the past jhe, we will start all over again and I'm make sure that nothings gonna take you away from me.. I won't.. I won't let any body.. I love you to the infinity ang beyond"  then he kiss my neck...

"sige na mag breakfast na tayo"

"oo nga, baka may magawa pa ako sayo." kinikilig ako sa pag tawa niya.

"ito talaga ag manyak"

Kinuha ko ang cellphone ko at ang daming miss calls, kay dad, kay mom, kay Dondie at message din, binasa ko ang message galing kay Jean.

"bruha, nakita ko sa tv di na tuloy kasal mo.. call me or text me asap.. we are worried" message galing kay Jean.

Binasa ko ang kay Dondie

"gaga, congrats, sinabi na ni Rheigh and lahat.. at paki sabi kay Julian alagaan ka na niya, see you soon"  bakit congrats naman ang kay Dondie.

Kay Dad  "go home we need to talk and If you want, come him over with you, much better"  alam ko ibig sabihin ni Dad.

Binuksan ni Julian ang TV at nakita namin agad ang news..

"Ang malaking kasalan ng mga mainpluwesyang tao sa satin bansa ay hindi na tuloy...( nakita ko pa sa tv pagwawawala ni Dad at nakatayo lang si Rheigh sa harap niya..naaawa ako kay Rheigh)... dahil umano ay, nagbackout si Mr. Rheighann Monteciara sa wedding nila ni Ms. Jhelai Luxy Uy. . " Nakita ko pa na nagsalita si Rheigh sa mga Media.

"Wedding is off, that's it, no more question for now"  maikli niyang sabi...malungkot siya at dirediretso na umalis sa harap ng mga media.

Nabagsak ko ang baso na dala dala ko.. at nakatulala lang sa TV. Agad naman pinatay ni Julian ang TV.

"Rheigh, Dad" halos maiyak ako sa mga nakita ko.

"hey, babe, it's okay.."  at niyakap ako.. di ko napansin na tumulo na pala ang luha ko...

"We really need to go Julian, Dad said he want to talk to us.. He knows Im with you and I know Rheigh told him, cause Rheigh is the one who push me para mabulin ka sa labas dahil nakita ka niya.. sabi niya siya na daw bahala mag explain.. mabuting tao si Rheigh" napaiyak ako.

"Alam ko.. alam ko.. dahil nakapag usap kami dati yun nagpunta ako sa Condo mo.. at alam ko na mahal ka din niya.."

"di ko alam ang tumatakbo sa isip ni Rheigh pero masaya ko sa ginawa niya..kahit nasasaktan natin siya"

"Okay then, lets fixed our self and were going to your Dad" I just nod.

"let's eat fisrt okay"

" okay.. please Julian.. wag na wag mo ako ulit ipapaubaya sa iba... promise mo"\

" I will not, I won't"

----

the story are about to finish....

konting kembot nalang....

thanks for reading please vote...