Bad Man

Kabanata 34

Kabanata 34: Forgive Me

KAHARAP niya ang dalawang magka sintahan. Hindi niya alam kung saan mag-sisimula.

Tela na rin naiinip ang kaniyang anak sa paghihintay. Ang babae namang kasama nito ay tela rin kinakabahan.

Bago niya sinundo ang anak sa opisina nito tinawagan niya si Aurora. Sinabi niya rito na sasabihin na niya ang totoo kay Raxcer.

Kung kaya't pareho sila ni Aurora na kinakabahan. Alam niya iyon. May posibilidad kasing magalit rito ang kaniyang anak.

At mas sigurado siyang magagalit sa kaniya ang anak. Siya ba naman ang puno't dulo ng lahat. Well, kung mangyayari man iyon. Hihintayin niya ito. Hihintayin niyang mapatawad siya ng kaniyang anak. Hihintayin niya at gagawa siya ng paraan mapatawad lang siya nito.

Nakita niyang napa kamot si Raxcer sa ulo nito. Tela naiinip na sa kakahintay sa kaniyang sasabihin. "Father, ano ba talaga ang sasabihin mo sa 'min ni Aurora. Kanina pa tayo rito naka-upo, but you still quiet. May sasabihin ka ba talaga or you just playing around with us?"

Tumikhim siya. Tumingin muna siya kay Aurora bago siya nag-salita. "I tell you the whole story, way back you are in high school days, Raxcer. I hope you wouldn't mad at me after I tell you the truth."

Kumunot ang noo nito. Kanina rin niya napansin ang pananahimik ni Aurora. Tela hinihintay rin siya nitong sabihin ang katotohanan sa anak.

"Truth? What are you talking about, Father? Truth about what?"

"The truth about you and Aurora five years ago. Tungkol sa paghihiwalay ninyo noong dalawa," simula niya.

Mas kumunot ang noo nito. "I don't want to talk about it, Father. Past is past and never discuss." Naiinis nitong sabi. Bumaling ito sa kasintahan. "Let's go, Aurora. Hindi na dapat pa nating pag-usapan ang tungkol noon. Ang dapat pag-usapan natin ngayon---"

"Kailangan mo malaman ang katotohanan, mahal. Pakinggan mo ang Ama mo. Pakinggan mo si Don Haris. You need to listen," sa wakas nakapag-salita na rin si Aurora.

Huminga siya ng malalim nang matigil ang kaniyang anak at napatingin sa kaniya. "Okay, I try, mahal." Sabi nito nang hindi sa kaniya inaalis ang tingin. "Now, father. Tell me the truth. Sabihin mo sa akin ang sinasabi mong kailangan kong malaman."

"Ako ang dahilan kung bakit nag-hiwalay kayo ni Aurora noon. Ako ang dahilan, anak," walang pag-aalinlangan niyang sabi rito.

Humigpit ang pagkakasiklop niya ng kaniyang mga kamay nang makita ang naging reaksyon ng kaniyang anak sa sinabi niya.

Bigla itong naningas. Umapoy ang mga mata nito sa galit. Inaasahan na niya iyon. "Anong kinalaman mo sa pag-hihiwalay namin ni Aurora? Ano?! Sabihin mo sa 'kin!"

"Ako ang dahilan kung bakit mo narinig ang mga salitang masasakit na iyon galing kay Aurora." Pikit mata niyang sabi.

Tinatanggap ng kaniyang sistema ang pag sigaw nito sa kaniya.

"Ikaw?... so all of this... ikaw lang pala.. All of the people ikaw pa na sarili kong ama! Ikaw pa ang sumira sa mundo ko! Ipinagkait mo sa 'kin ang kasiyahan ko! Why?! Why did you do that, father? Anong karapatan mong mang-himasok sa mundo ko? Ano?.."

Galit na galit ito at ramdam niya ang bawat sakit sa mga salita nito.

Tama ito. Wala siyang karapatang mang-himasok sa mundo nito. Pero nagawa niya lang iyon dahil gusto niya itong protektahan. Gusto niyang ilayo ito sa pumatay sa kaniyang asawa at Ina nito. Pero iyon ang pagkaka-mali niya.

Hindi pala ang Samontes ang dahilan kung bakit namatay ang kaniyang asawa. Kaya nga malaking pagkaka-mali ang nagawa niya.

"Nagawa ko lang iyon dahil gusto lang kitang protektahan. Ayaw kong mangyari rin sa'yo ang nangyari sa Nanay mo. Pero mali pala ako. Mali ako ng akala. Hindi pala ang mga Samontes ang pumatay sa Nanay mo. Kundi ang mga Victores. Sana mapatawad mo ako, anak."

Nakita niyang kumuyom ang kamao nito at tela nagtitimpi.

"Hindi ko alam kung mapapatawad pa kita, wala akong ama na isang katulad mo."

Tumayo ito at tinalikuran siya. Pati si Aurora iniwan nito.

Iyon ang pinaka masakit na sinabi nito sa kaniya. "Hindi ko alam kung mapapatawad pa kita, wala akong ama na isang katulad mo."

Kasalanan naman niya. Kaya't hindi niya masisisi si Raxcer kung bakit nito niyon sinabi sa kaniya.

Balang araw aasahan niyang mapatawad rin siya nito.

"Don Haris, huwag po kayong mag-alala. Kakausapin ko po si Raxcer," sabi ni Aurora sa kaniya.

Umangat ang tingin niya rito. Bigla nitong hinawakan ang kamay niya. "Huwag po kayong mag-alala. Mapapatawad ka rin po ni Raxcer, balang araw po. 'Wag lang kayong mawalan ng pag-asa. Maiintindihan niya rin 'ho ang lahat. Maiiwan ko po muna kayo," naka ngiti nitong sabi.

Napangiti na rin siya. "Salamat, Aurora. Salamat my future daughter in law."

...

GALIT NA galit si Raxcer na pinag-susuntok ang manibela ng kaniyang kotse. Hindi niya aakalaing ang kaniyang ama ang dahilan ng paghihiwalay nila noon ni Aurora.

Hindi na importanteng malaman niya ang buong nangyari. Ang importante nalaman niya na ang sarili niyang ama ang pasimuno ng lahat.

Naramdaman niyang tumulo ang kaniyang luha. Inis niya iyong pinahid.

Tumigil lamang siya sa pag-suntok ng manibela nang biglang pumasok sa kaniyang kotse si Aurora.

Napatingin siya rito. "What are you doing here?!"

Hindi niya rin alam kung bakit nakaramdam siya ng inis kay Aurora.

Hindi manlang kasi nito sinabi sa kaniya ang totoo. Iyon tuloy nabulag siya sa kasinungalingan. Kung ano tuloy ang mga pinagsa-sabi niya ritong masama noon.

Damned! Kung alam niya lang talaga ang totoo. Hindi niya sana nasabi at nagawa ang lahat ng kagaguhan niya kay Aurora.

"Tumahimik ka diyan! At mag-simula ka nang mag-maneho. We need to talk." Seryoso nitong utos sa kaniya. Hindi manlang sa kaniya tumitingin.

"No, ihahatid lang kita sa opisina mo at aa---"

"Whether you like it or not. We still need to talk. And I don't take a no for an answer, Raxcer 'Ace' Vorex."

Sa mga oras na iyon, nalaglag na talaga ang kaniyang panga.

...

#VS1BM

Ate Sari,<3