TBBS3: The Man Hater's Billionaire Bachelor (COMPLETED)✔

CHAPTER 43

Happy Valentine's Day!

Unedited.

Saccharine

Hindi ako nakatulog kagabi dahil sa sinabi ni Zach kahapon. Ang resulta? Alas sais pa lamang ng umaga ay nakahanda na ako para sa pagpasok sa opisina.

Zach's words haunted me and I can't stop thinking about it the whole night. Ni sa panaginip ay hindi ko naisip na sasabihin niya iyon. Sure, I wish that he too would feel something for me but I never have expected it to be as strong as love.

Huminga ako ng malalim at pinilig ang ulo para iwaglit sa isipan ang mga bagay na gumugulo sa akin ngayon. I need to focus on my work today. Ilang araw din akong absent.

I picked up my phone to call a cab but someone called. Bumilis bigla ang tibok ng puso ko pagkabasa sa pangalang nakarehistro sa screen ng phone ko. Hindi ko naiwasang makaramdam ng kakaiba sa pangalan pa lamang niya.

Nanginginig pa ang kamay na inilapat ko sa tenga ang cellphone matapos itong tanggapin.

"H-hello?" nauutal na bati ko.

"Good mornng, ganda!" masiglang bati ng nasa kabolang linya. "Did I wake you up?"

"N-no." I shook my head as if he saw me. "A-ahm, bakit ka napatawag?"

"I just wanted to greet you a good morning, my ganda." I can hear a smile in his voice. "Anyway, nasa labas ako ng bahay mo ngayon. Can I come in?"

My heart actually skipped a beat when he said that. Dali-dali akong sumilip sa labas ng bintana upang tingnan kung naroon nga siya at nakitang nakatayo siya sa labas ng gate ng apartment ko habang nakasandal sa kaniyang sasakyan.

When he saw me peaked through my window, he waved a hand and gave me one wide smile. And I felt my lips tugged for a smile, too, as I absentmindedly waved back.

"Hindi mo ba muna ako papapasukin, my ganda?" natatawang biro niya.

Bigla naman akong nahiya at naramdaman ko ang bahagyang pag-iinit ng magkabilang pisngi ko.

"S-sorry." hinging paumanhin ko habang lumalapit sa pintuan. Pagkalabas ay dumiretso agad ako sa gate at binuksan ito. Sabay naman naming ibinaba ang cellphone namin.

"Good morning again, my ganda!" masigalng bati niya na lumapit pa talaga sa akin

"G-good morning din, bossing." medyo nahihiyang bati ko pabalik.

Gosh! Why am I acting this way?

Hindi naman ako ganito, di ba? I am not stuttering in front of anyone most especially in front of a man. I don't even react awkwardly towards someone. Pero ngayon nauutal, namumula, nahihiya, at nangingiti na ako dahil sa isang lalaki. Dahil kay bossing.

Nabigla pa ako ng hapitin niya ako sa bewang palapit sa kaniya. Naitukod ko sa kanyang dibdib ang mga kamay ko para kumuha ng suporta.

He was smiling while looking down on me. Bahagya namang nanlaki ang mga mata ko sa pagkakalapit naming dalawa. I felt the sparks with our close proximity. I felt the fast thumping of his heart underneath my palm. I felt my own heart hammering wildly against my chest. I felt the strong pull of something between us. I felt...

He caressed my cheek with his thumb. And that contact made my heart beat more wildly and my body react automatically.

Slowly, his eyes shut closed as his head lowered aiming for my lips. Involuntarily, my own eyes automatically closed as I waited for his lips to touch mine. And when it did, fireworks exploded.