EPILOGUE

114 7 3
                                    

Lahat ng bagay, may katapusan. Kahit friendship, kahit relationship.

Pero itong friendship namin? Walang katapusan. Forever na kami kahit na parati nilang sinasabi na, "walang forever".

Nasa reception hall kami ngayon. Wedding kasi ng Tita ni Joaquin at inimbita kaming lahat.

Ako ang nag-bake ng wedding cake nila at manghang-mangha sila nang makita ang kabuuan nito.

Napapangiti na lang ako sa mga compliment nila sakin. Masayang makinig sa mga compliments. Lalo na kapag hindi mo inaasahan.

Naka-sky blue cocktail dress ako habang naka-red cocktail dress naman si Janna at black cocktail dress naman ang kay Shane. Si Angelique? Naka-gray cocktail. Lahat kami ay cocktail dress ang sinuot. Friendship goaaaals!

Of course, yung mga lalake, naka-formal attire. Alangan namang mag-cocktail dress rin sila tulad nung amin? Shet. Ahahaha!

Ang pinagtataka ko, ba't kami pinamaskara? Opo. Pinamaskara kaming lahat. Tapos parang magkakaroon ng masquerade ball. Isasayaw ka ng kahit na sino. Kahit na hindi mo kilala. Woooooah! This is amazing!

Nagsimula na ang pagsayaw. Nakaupo lang ako sa upuan dahil wala namang magtatangkang lumapit sakin at isayaw ako. As if. Di ako umaasa noh hahahaha.

Umiinom lang ako ng wine habang pinapanood ang mga kaibigan ko na tuwang-tuwa habang nagsasayaw. Buti pa sila may lovelife. Pft.

Napatingin ako sa lalakeng may nakaitim na maskara. Sandali, sandali. Kanina pa 'tong lalake na 'to a. Kanina ko pa siya napapansin na nakatingin sakin!

Napataas ang isang kilay ko nang bigla siyang lumapit sakin sabay luhod.

"Can I have this dance..?" Nanlaki ang mata ko nang marinig ang napakapamilyar na boses na iyon. Napatakip ako ng bibig. Oh gosh. Am I dreaming? "Andree." Tapos tinanggal niya yung suot niyang mask.

Dun ko na naramdaman ang luhang tumulo sa mata ko hanggang sa nagpatuloy ito sa pagtulo.

"BRACE!" Sigaw ko at niyakap siya ng napakahigpit. Niyakap niya rin ako pabalik. Owemji. I'm not dreaming, right?! He's in front of me now. Right?! Tell me! Tell me!

Kumalas siya sa yakap at hinawakan ang magkabila kong pisngi. Pinunasan niya ang mga luhang tumulo sa mata ko sabay ngiti. "I miss you, Andree." Sabi niya.

Tumango ako at humikbi. "M-Me too." Umiiyak kong sabi.

"I love you."

Natawa ako at mas lalong tumulo yung mga luha sa mata ko. Shet naman! Nasira na tuloy yung make up ko!

Lumapit ako sa kanya sabay bulong ng... "I love you too."

"Yiieee~"

Napatingin kami sa mga kaibigan kong parang mamamatay na sa kilig. Sheeeeyt! Nakakahiya naman 'to oh!

"Wait. Alam nilang nandito ka?" Tanong ko at pinunasan yung luha ko.

Natatawa siyang tumango. "Yea. Hahaha. Sorry I didn't tell you anything about this," sabi niya pa.

Ngumiti ako at niyakap siya ulit. I don't care anymore. As long as he's with me now...

I am Andree Camille Bonifacio. And I'm still madly in love with a guy named Brace Henry Arquiza. And I will never fall out of love for him, I promise.

Signing out.

----------------------

Uwaaaaaaaaaaw! Natapos na riiiiiin! 😭 Thank you for reading this shit! Char. Joke. Pinaghirapan ko 'to hahahaha.

Thank you thank you thank you so damn much for reading this! For finishing this! For motivating me! I love youuuuuuu so much!

I hope na babasahin niyo ang requested story ko na "The Idol's Lie"! Tragic story po siya. 7 chapters only, including Prologue and Epilogue.

Starring: AC BONIFACIO

Please do follow me on my TWITTER @SweetPatissiere

And follow me on my INSTAGRAM @jhelachan

Add me on my FACEBOOK account: Jhela Despalo Daligdig and Jhela Daligdig II

Please keep voting and commenting guys, okay? Thank you, salamat, kamsa, arigatouuuuuuu gozaimasu!

—jhelachan

ULTIMATE CRUSHTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon