Campus Idols [COMPLETED]

Chapter 40

Third person's POV 

"Hindi ako maarte. She is Sakira Alvarez. If her name's Crystal Andrade. Then fine! Even if it takes forever, I'll hold unto her. I told you! I hate being touched by any other girls aside from you! Mahirap bang intindihin yon?" Mabilis na nilisan ni dustine ang hardin matapos ang kanyang litanya. Naiinis sya ng sobra sa inaasta ng dalaga sa kanya.

Bakit ba hindi nito maintindihan na ayaw nyang hinahawakan sya ng ibang babae?

Hindi na sya nag abala pang bumalik sa gazebo dahil paniguradong mambbwisit lang ang dalawa nyang kaibigan kaya nagdesisyon syang umuwi nalang at magpahinga. May klase pa sya pero nawalan sya ng ganang pumasok kaya naman eto ang kinahinatnan nya.

Ibinagsak nya ang sarili sa sofa pagdating saka nya kinuha ang remote control ng telebisyon at nang pipindutin nya na ito ay bigla nalang may kumatok sa pintuan kaya inis na inis nyang ibinaba ang remote at tumayo.

Sa isip nya ay malamang kabisado na sya ng mga kaibigan kaya alam ng mga ito na hindi sya pumasok pero bakit kailangan pang kumatok kung may duplicate key naman ang bawat isa sa kanila? Parang tanga lang.

Inis na inis na lumapit sya sa pintuan at pagbukas nya palang ay nagulat sya ng bumungad sa kanya ang isang babae at mabilis itong yumakap sa kanya.

"I missedyou dustine!" Sambit nito. Natauhan naman agad ang binata at mabilis na inilayo sa kanya ang dalaga. "What? Bakit ka ba ganyan? After that scene in the rooftop palagi mo nalang akong iniiwasan! Akala ko ba mahal mo ako?"

Napapikit sya ng mariin sa sinambit ng dalaga. Why on earth is she here again? Ilang araw na syang ginugulo nito. Ilang araw nang sinusundan sya nito ng palihim at pag may pagkakataon ay nilalapitan sya nito tulad ngayon. Mabuti nalang at hindi nakikita nila matthew. At mabuti nalang wala sila ngayon dito.

"Rian please.. just leave okay?" Puno ng pagtitimping wika nya.

"What?! No!" Niyakap sya nitong muli. "You're hurting me dustine. Diba ayaw mong nasasaktan ako? Pero bakit sinasaktan mo ako?"

"Listen rian." Hinawakan nya ito sa magkabilang balikat. "You had your boyfriend. He's a famous celebrity. What do you think will happen if ever someone sees you here with me? Malaking issue to!"

"Kung yun ang pinoproblema mo, madali lang naman yan eh. Pwede akong makipagbreak kay Bryan ngayon din!"

"What?! Are you crazy?!"

"Dustine please.. I love you, I'm sorry if you don't feel it that way. I'm sorry if I didn't tell you--"

"You love me?" Putol nito sa litanya ng dalaga. Tila nagdilim ang kanyang paningin matapos marinig ang sinambit nito.

She loves me? What the hell?! He thought. Bakit ngayon pa? Kung kailan may mahal na syang iba at narealize nyang pinagmukha lang sya nitong tanga? He's fed up already. At tama na yun.

"Yes I love you! I love you so much!"

"That's bullshit rian!" Sigaw nya na ikinagulat ng dalaga. Napaatras pa ito  habang lumuluha. Kahit naman galit ay hindi parin maiwasang mag alala ng binata. Minahal nya parin naman ito kahit papaano at mahalaga parin ito sa para kanya. "Rian look, go back to your boyfriend. Kung may problema man kayo, please.. fix it. And please, stop what your doing. Tigilan mo na ako okay? I'm happy now. So please, I'm begging you. We can stay friends."

"No!" She tried to reach out his face pero umatras ang binata at hinawakan ang mga kamay nito.

"Leave." He said coldly.

"Dustine please.. I miss you so much!"

"Leave." Pag uulit nito. Wala namang nagawa ang dalaga kaya umalis nalang ito habang patuloy sa pag iyak.