family party

quattordici

p.o.v Valerio

Ik ijsbeer door mijn werkkamer. Ik heb iedereen erop uitgestuurd om Valentina en de andere kids te vinden. We weten dat Silvano Tina en de rest al ergens anders heeft heengebracht. We zijn bij zijn huis geweest maar daar is hij niet. Er waren maar weinig mannen wat betekende dat hij er niet was.

Cristiano komt binnen. 'Val' zegt hij, 'calmare.'

'Nee, dat kan ik niet! Waar heeft hij ze heen gebracht in vredesnaam?!'

'We zullen ze snel vinden, echt waar. Iedereen is opzoek. De kids redden zich goed. Ze hebben... Beca is de spion. Maddy is slim en kan goed de rust behouden. Sandro en Tina weten hoe Silvano en Naldo zijn. Tito, Lucio en Donna zijn goed met samenwerken. Ben is een Rossini. Die weet ook wel wat. En Mario is ook een soort spion geworden. Samen...'

'Redden ze het' maak ik zijn zin af, 'dat weet ik.'

'Ga naar je vrouw, ze heeft jou het hardste nodig nu. Haar dochter is voor de tweede keer ontvoerd en niemand weet waar ze is. Ze is ook nog eens zwanger.'

'Maar als...'

 'Als iemand ook maar iets vind dan kom ik je halen. Maar je moet ook wat slapen. Ga naar je vrouw Val.'

Ik zucht diep. 'Je hebt gelijk.'

'Dat weet ik amico' zegt hij grijnzend.

Ik geef een klop op zijn schouder voordat ik naar mijn kamer loop. Als ik binnen kom zit Cat voor het raam. Net zoals Tina altijd doet als ze nadenkt over bepaalde dingen. Ik loop naar haar toe. 'Kitty Cat'  zegt ik zacht.

'Als iets gehoord' vraagt ze met een gebroken stem.

En dat doet pijn om te horen. Ik wil niet dat ze verdrietig is! Zeker niet nu ze zwanger is! 'Ze is nergens in de huizen' zeg ik, 'Silvano heeft haar ergens heen gebracht. Samen met de rest.'

'Zal ze terug zijn voordat de baby komt?'

'Je bent nu elf weken. Dus dan heb ik nog negenentwintig weken de tijd om Tina terug te halen.'

'Maak daar maar achtentwintig van. Tina kwam ook een paar dagen te vroeg.'

Ze kijkt me aan. Haar ogen zijn rood en haar wangen vlekkerig. Ik haat het als ze huilt! Ik loop naar haar toe en ga naast haar zitten. 'Non più pianto ora per favore, la troviamo. Anche prima che il bambino arriva.' -Niet meer huilen nu alsjeblieft, we vinden haar. Nog voordat de baby komt.-

Ze knikt zachtjes. 'Laten we maar gaan slapen' zeg ik zachtjes, 'je ziet er moe uit.' 

Ze knikt en staat op. Daarna leunt ze tegen de muur. 'Wat is er' vraag ik bezorgd.

'Niets, niets. Ik voelde me alleen een beetje duizelig. We gaan morgen wel naar de dokter.'

Ik knik, 'deal.'

Ze weet dat ik niet wil dat ze pijn heeft of zich verdrietig voelt. Daarom zegt ze nu ook dat we morgen naar de dokter gaan. Puur om mij gerust te stellen.

Ze loopt naar het bed en trekt haar shirt uit. Haar buik is een heel klein beetje groter dan normaal. Ik loop naar haar toe en sla mijn armen om haar heen. Ik leg mijn hand op haar buik. Ze leunt met haar hoofd tegen mijn schouder aan. 'Alles komt goed' fluister ik in haar haar.

Ze knikt zachtjes. Ik pak haar shirt en trek die over haar hoofd heen. Ze kleed zich verder om en ik ook. We gaan in bed liggen. Ze gaat op haar zij liggen. Ik ga tegen haar aan liggen en leg mijn arm over haar heen. Ze zucht diep, 'wat als de baby komt en Tina is hier nog niet?'

'Dat gebeurt niet' fluister ik, 'maar als dat zo is dan ziet ze hem of haar als ze weer hier is.'