family party

quindici

p.o.v Valentina

Ik slaap nog als ik opeens iemand heel hard hoor roepen: 'Buongiorno colombe.'

Sandro en ik schieten rechtop. De rest schiet ook wakker. Naldo staat in de deuropening. Ik val terug op het matras. 'Hoe laat is het' mompel ik.

'Acht uur' zegt Benigno gapend, 'blijkbaar is iedere Italiaan gewend aan vroeg opstaan.'

Ik gniffel. 'Dit is ook voor mij te vroeg hoor' zegt Maddy.

'Come, wakky wakky' zegt Naldo plagend, 'Silvano and Romano want to have breakfast with you.'

Ik kreun. Naldo loopt naar me toe en trekt me omhoog. 'Come on' zegt hij, 'they don't like waiting.'

Ik rol met mijn ogen. De rest staat ook op en we lopen achter Naldo aan naar beneden. Hij opent de deur naar de eetzaal en laat ons naar binnen lopen. Alleen Romano is in de kamer. 'Buongiorno' zegt hij met een glimlach.

'Buongiorno' zeggen we tegelijk.

'Please sit down' zegt hij, 'then we can wait for Silvano to come.'

Naldo duwt alle jongens naar de rechterkant. Alle meisjes worden aan de linkerkant geduwd. Alleen de twee stoelen direct naast Romano zijn leeg. Silvano komt binnen. 'Buongiorno' zegt hij grijnzend.

'Buongiorno' zeggen we tegelijk.

Bij Italianen is het nogal vreemd om geen antwoord terug te geven. Silvano gaat schuin tegenover me zitten meteen rechts naast Romano. Sandro zit naast hem. Naast mij zit Maddy. Daarnaast Beca en daarnaast Donna. Iedere jongen die bij een meisje hoort zich tegenover haar. Donna zit tegenover Lucio. Naldo gaat naast Donna zitten en we ontbijten. Wij zijn stil. Silvano en Romano praten de hele tijd door. Opeens begint Sandro te hoesten. We kijken hem verbaasd. 'Ho sentito che il bene' roept Sandro kwaad. 'Si vuole portarla a...?!' -Hoorde ik dat goed?! Jullie willen haar meenemen naar...?!-

'Sì' kapt Silvano hem snel af.

Sandro roept een heleboel woorden die ik niet ken. Maar aan zijn gezichtsuitdrukking te zien is hij kwaad. Dus waarschijnlijk is hij ze nu helemaal verrot aan het schelden. En die woorden mag ik niet leren van mijn grootvader. 'What' roep ik na een tijdje, 'Dolche?!'

Sandro kijkt me aan. 'They want to take you to "the master" sist hij.

Ik kijk silvano en romano aan. 'And why do you want to do that?!'

'Because maybe he knows some trick or anything that will make you listen to me.'

'I'm not going to listen to you! Never nooit niet!'

Silvano grijnst, 'that's something I expected from you. But you know you don't have any choice. We know how to break in your house. We can get your mother here.'

'No!' roep ik terwijl ik opspring, 'you leave her alone! Do whatever you want with me but leave her alone!'

'Then we will go to Ferrucio tomorrow evening.'

'But then' zegt Romano maar Silvano kapt hem af, 'I know. Please Tina, sit down. I will leave your mother alone for now. But if you or anyone else tries to run away we will take her here.'

Ik ga op de stoel zitten. 'Sono stato chiaro' vraagt Silvano. -was ik duidelijk-

'Sì' zeggen we tegelijk, 'eri chiaro.' -Ja, je was duidelijk-