family party

ventuno

Silvano duwt me op bed en maakt mijn handen en enkels aan de spijlen vast met touw wat nog op het bed ligt. Ferrucio duwt de naald van de spuit door de kurk heen en zuigt de vloeistof op. 'You are sure this is safe' zegt Silvano, 'I want her to stay alive and to bear my grandchilderen.'

'Believe me it is safe' zegt Ferro, 'she just don't need to fight against it.'

Hij pakt mijn arm en zet de spuit in mijn arm. Langzaam spuit hij het spul in. Ik voel al mijn spieren samentrekken en daarna slap worden. Ik probeer ertegen te vechten maar de drugs zijn te sterk. Langzaam vallen mijn ogen dicht.

p.o.v Silvano

/Vertaald uit Italiaans/

Ik kijk toe hoe Tina in slaap valt. Ferro haalt de spuit uit haar arm en plakt een pleister over het kleine gaatje. 'Klaar' zegt hij, 'over een uurtje zal ze wakker worden.'

Ik knik en ga op een stoel in de hoek zitten. 'Waarom wilde je dat ze luisterde Silv?'

'Ik wil haar geen pijn hoeven doen om te krijgen wat ik wil.'

'Hoe bedoel je dat?'

'Ik wil dat ze mijn kleinkinderen draagt. En ik neem ze af om ze op te voeden als een echte Rossini. Niet als een Agnelli.'

Hij knikt en staat op. 'Je blijft hier neem ik aan?'

'Ja.'

Hij knikt, 'ik haal iets te drinken. Dan wachten we tot ze wakker word.'

Ik knik. Hij loopt weg. Ik sluit mijn ogen even. Meteen open ik ze weer als ik de deur hoor. Ferro geeft me een glas met grappa. 'Dank je' zeg ik.

Hij gaat in de stoel naast me zitten. We kijken naar Tina. Ze ademt rustig. 'Waarom houden we haar vastgebonden eigenlijk' vraag ik.

'De drug kan nog wel eens wat spiekvertrekringen veroorzaken. Ze zou zichzelf pijn kunnen doen.'

Ik knik. 'En ze veranderd niet in haar karakter' vraag ik.

'Alleen haar koppigheid gaat een beetje weg, ze luistert naar jou en mij.'

'Hoe?'

'Het is een soort inprenten. De eerste gezichten die ze ziet als ze wakker word, daar luistert ze naar.'

Ik knik. 'Dus waarom zij?'

'Hoe bedoel je?'

'Waarom werd Sandro verliefd op haar?'

'Ze is rustig, slim, eigenwijs. Alles wat Sandro ook is.'

'Mmh.'

Ik kijk weer naar Tina. Ze slaapt nog steeds rustig door alles heen. Emiliana komt de kamer inlopen. Ze houd een keten vast. Ze trekt een meisje de kamer in. Het meisje draagt alleen wat lingerie en om haar nek zit een soort halsband. Haar handen zitten op haar rug vastgebonden en ze is geblinddoekt.

'Sweetheart' zegt ze grijnzend, 'dit kleine slaafje was stout. Straf jij haar, of mag ik deze keer?'

'Begin jij maar alvast. Ik wacht met Silv tot Tina wakker word.'

Emiliana draait zich om en loopt weg. Ze trekt het meisje aan de keten achter zich aan. 'Laat je haar vaak iemand straffen' vraag ik aan Ferro.

'Niet vaak, ze moet onderdanig aan me blijven. Als ze er te veel plezier aan beleeft dan straf ik haar.'

'Maar ze blijft een goede meesteres, toch?'

'Absoluut. Soms mag ze zich uitleven op mij, maar daarna neem ik alle controle weer en als ze iets heel erg stouts heeft gedaan straf ik haar daarvoor. Hoe zat dat met jou en Fiorella?'

'Gewoon, af en toe wat gerommel in bed. Tot ze zwanger raakte. Toen rende ze weg van me.'

'Naar Valerio?'

'Ja.'

Op dat moment haalt Tina diep adem en beweegt haar hoofd naar de andere kant. 'Ik denk dat ze wakker begint te worden' zegt hij terwijl hij opstaat.

Ik sta ook op en we lopen naar het bed. Tina opent haar ogen en kijk eerst even naar haar polsen voordat ze naar ons kijkt. 'Buongiorno' zeggen we tegelijk.