SENFONİ

B/23

J.Christophe;
"Mutlu olmayı yarına bırakmak,  geçmek için nehrin durmasını beklemeye benzer ve bilirsin, o nehir asla durmaz."  

Multi : Arya Arıkan

**** ara yorumlar beni mutlu eder ;)

Haftalar haftaları kovalarken sadece gün boyu yatıp televizyon izlemek gibi her gün aynı  faaliyetlere giriyordum. Sıkıcı olduğu kadar gergindi de.

Konu Uraz ve onun ani öfkesi...
Öfkeleri çığrından çıkacak gibi hissettiğimde uzun zamandır yer edinmeyen duygular kalbimi sızlatıyordu. Korku...

Onu kaybetmekten korkarken bir yandan verebilecek zararı düşünmek hem beni hem diğerlerini korkutuyordu.

Ama farketmeden ben onun ellerinde kayboluyordum.

İkimizi yakan bir ateşti bu. En kötüsü Uraz o ateşi sürekli harmanlıyor gittikçe artan ateşin parçaları birer birer üzerlerimize düşüyordu.

Düşücelerimden ayıran ses kapının açılması oldu. Uraz içeri girerken üzgün gözlerle onu seyrettim. Gelip yanıma otururken derin bir nefes alıp elini elimin üzerine koydu.

"Bu aralar çok kötüyüm. Biliyorum ama engel olamıyorum." Diyince derin bir nefes aldım.

"Seni kötü yapan şey ne Uraz?" Diye sordum haftalardır tekrar ettiğim soruyu.

Her zamanki gibiydi ve yine cevap vermemişti.

"Seni seviyorum." Diyince gözleri bir umutla gözlerimle kesişti. Elimi sıktı ve beni kendisine çekip sarıldı.

"Bende çok seviyorum.."

bunu ağzından duymak kalbimi heyecanlandırırken hep aynı etkiyi bıraktığından dolayı tekrar onu affetmişti kalbim.

"Uraz iyi olalım isiyorum. Beni korkutuyorsun." Dediğim an benden çekilip yüzlerimizi aynı hizaya getirdi.

"Korkutmak mı?"

"Duydun işte. Sinirlerine hakim olman gerekiyor bu bize ve çevremize zarar veriyor. Ayrıca herhangi bir sorunla karşılaştığında bana gel. Lütfen gel artık ki beraber bir şeyleri çözebilelim."

Dediğim an ayağa kalktı ve pencereye yaklaştı. Cevap vermeyeceğini anladığımda ayağa kalktım fakat kafasını bana çevirince  hayal kırıklığına uğramış bakışlarını üzerimde hissettim.

Derince yutkunup açıklama yapmaya kalkışacakken sessizce odadan çıktı.
Peşinden hızlıca dışarıya çıktım.

"Uraz!" Dediğim an durdu. Fakat hiç beklemediğim biri aniden çıkarken kaşlarım benden bağımsız bir şekilde çatıldı. Çağlayı uzun zamandan beri görmüyordum fakat belli ki aklında bir şeyler vardı.

"Selam" dedi gülümseyerek ve gözlüklerini çıkardı. Bana yalandan bir gülümseme atıp uraza baktı.

"Bir yerlere gidelim mi Uraz?" Dediği an sinirle urazın yanına yürüdüm.

"Seninle geleceğini nerden çıkardın?"

"Bence gelir ama istersen birde ona soralım." Diyerek uraza dişlerini göstererek gülümsedi. Uraz başını bana çevirdi.

"Uraz hiç bir yere gitmeyecek Çağla. Hadi evine." Dediğimde daha çok hırslandı.

" kavga felan mı ettiniz siz? Tabi ne olucak senin gibi bir kız Urazı asla hak etmiyor. Ona daha güçlü tipler lazım anlarsın ya." Diyerek kendini gösterdi. Gülümsedim.