Kapak Tasarım: Sayyldzx
Düşünmeden yaşadığımız bu hayatın bedelleri bir çoğumuza ağır gelirken verdiğimiz kararlar kalbimizi yorabilecek bir gerçeklikle dolup taşıyordu.
İnsanlar ve içinde bulunduğumuz dünya koca bir boşluktan ibaretken bencil yaşam...
Victor Hugo; "Gülmek için mutlu olmayı beklemeyin belkide gülmeden ölürsünüz..."
multi: Toprak Kayahan
***Ara yorum istiyorum lütfen.
Derin bir sızı vücudumu kaplarken gülmeye başladım. Bu bana zevk vermiyordu... Deli de değildim. Bu bana mutluluk kelimesinin altında yatan yalanı gösteriyordu. Kandırıldığımız bir gerçekti.
Fakat insanlar basit bir yaratıktı. Dünyayı kirletiyorlardı. Düşündüm de Urazın dediği kadar basittim bende. Demekki bu dünyayı bende kirletiyordum. bu asıl gerçekti.
İnsanlar hangi kelimeye hangi duyguya sığınabilirdi? Bencilmiydik yoksa gereğinden merhametli?
Aklımdaki sorular kağıt karalaması gibiydi. Karışık ve dağınık...
Gözlerim kapanırken fazla kan kaybettiğimi farkettim. Kalkıp tutunarak odama geçtim. Üstümü değiştirme gereksinimi duymadan kolumu tuttum sayamadım belki 6-7 tane derin bir şekilde açmıştım.
Taksi şansıma geçerken durdu. Adam dehşetle bana bakmaya başladı.
"S...siz iyi misiniz?" Diyince gülümseyerek kafamı salladım.
"Kolumu kan götürüyor hayat hiç bu kadar tatlı olmamıştı! Sen iyisin değil mi?" Dedim.
"Beni bırak kendine bak kızım! Gel hadi" diyince aman diyip güldüm. Kapıyı açıp otururken artık acı hissedemez olmuştum. Uyuşuyordu kolum..
O beni hastaneye bırakırken 20 lira uzattım.
"Saçmalama kızım şu haline bak. Birde para veriyorsun insanlık vazifemiz" diyince gülmeyi bıraktım.
"Al parayı amca kimse içinde insanlık yapma,kalmadı çünkü." Diyip indim ve parayı eline tutuşturdum. Ardından hastaneye gittim ve her zamanki gibi hemşirelerle bir odaya girip kolumu açtım.
***
Kolum sargılı,Üstüm kanlı ve dağılmış bir şekilde inerken insanlar garip bir şekilde bana bakmaya başladı.
Takmadan eve kadar yürüdüm ve içeri girdim. Kapıya kadar her yer kan olmuştu. Derin bir nefes alıp her tarafı sildim ve kanları yok ettim. Ardından kolumu olduğunca uzak tutup ılık bir duş aldım. Duştan sonra zaman kaybetmeden kıyafetlerimi giydim.
Aşağıya inerken sızlayan koluma baktım. Rahatsız ediciydi fakat eskisi gibi korkmuyordum. Tedirgin değildim. Beni üzmüyordu ve uzun zamandır yapmamıştım.
Televizyonun karşısına geçerken koltuğa yattım ve gözlerimi kapattım.
***
Gecenin bir yarısı uyanırken kalkıp saate baktım. 05:15
Tam saatinde diyerek odama çıktım ve kişisel bakımlarımı yaparak dolabımdan kıyafet seçerek zaman kaybetmeden giyindim
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
