SENFONİ

B/24

Turgut Uyar;
"Bazen sadece onun sende bıraktığı izleri özlersin, Her şarkıda ayrı bir hatıra saklıdır sanki; istesen de silemezsin."

Multi: Mısra Özer

**** ara yorum ^^

Son elbisemi de asıp dolabıma koyarken derin bir nefes alıp arkamı döndüm. Bavullarımı tamamen dolaba yerleştirdiğimde aşağıya inip
kendime bir kahve hazırladım.

O sırada çalan telefonumu alıp hattını çıkardım ve köşedeki çekmeceyi açıp içine koydum. Artık telefon kullanmak istemiyordum. Kimseyi duymak dinlemek istemiyordum.

Bundan öncesinde yalnızdım.. Bundan sonrasında da yalnız olmaya devam edicektim.

Kahvem hazır olunca fincana koyup onunla beraber balkona çıktım. Fransa şimdiden bu 1 haftadır bana iyi gelmişti.Burası beklediğimden güzeldi ve daha fazla evde durmak istemiyordum.

kahvemi içip hızlıca odama çıktım.
Üstüme sade ve koyu tonlarda bir şeyler giyip ceketimi giydim. Anahtarlarımı alıp dışarıya çıktıktan sonra sokaklarını gezmeye başladım.
Sokakta şarkı söyleyen bir kaç çocuğa denk gelirken durup söyledikleri şarkıyı dinlemeye başladım.

Bir kaç dakika sonra önde duran gitar kutusuna para atıp ordan ayrıldım. Gözüme kestirdiğim bir kafeye girerken garson bir kız gülümseyerek bana yaklaştı.

"Bienvenue à" diyerek eliyle masayı gösterdi. Aynı şekilde ona bakıp gülümsedim.

"Merci" diyerek gösterdiği masaya oturdum. Yanıma gelip ne istediğimi sorduğunda menüyü açıp bir süre bakındım.

"limonade et gâteau au chocolat" diyince gülümseyerek istediklerimi yazıp masaya bıraktı. Ardından içeri doğru gitti.

Telefonum malesef olmadıği için etrafa bakınmakla yetindim. Ve kısa süre içerisinde limonatam ve çikolatalı kekim geldi.

Onları yerken karşıma oturan kızlı erkekli bir gruba takıldı gözüm.Üç kız ve 4 erkek vardı. Onları gülerek konuşurlarken görünce aklıma arkada kalan arkadaşlarım geldi ve gözlerim istemsizce doldu.

Kafamı başka yere çevirirken uzun bir süre dışarıyı seyrettim. Gülüşme sesleri tekrar kulağıma gelirken kafamı çevirdim. Biraz önce baktığım grup bana bakıyordu. Tabiki çocuğun fazlaca belli olan ilgisi gözümden kaçmamıştı. 

Onlarla fazla ilgilenmeden kekimi bitirdim ve kalkıp hesabı ödedim.
Çocuk kalkmamdan cesaret bulucak ki yanıma gelip elini uzattı.

"Selam ben Andre." /fransızca

"Selam" diyerek bakışlarımı ondan kaçırdım.

"Arkadaş olabiliriz bize katılmak ister misin?" Diye sorunca derin bir nefes alıp kafamı belli belirsiz salladım.

"Pek.. Zannetmiyorum eve gitmem gerek." Diyince gülümseyip sırtıma dokundu ve masalarını gösterdi.

"Lütfen bizi kırma." Diyince belimdeki elinden kurtulmak amacıyla geriye doğru yürüdüm.

"Teklifin için saol ama zannetmiyorum." Diyerek arkamı döndüm. İlerlerken arkadaşlarının sesini duydum. Kızı bırakma diye bir şeyler geveliyorlardı fakat yeni bir akadaşlık için hazır değildim.

Andre tekrarden gelip elimi tutunca arkadan ıslık sesleri geldi.

"Bırak elimi!"diyince herkes sustu.