Kocam Bir Gay (!)

10. Bölüm

Yol boyunca hiç konuşmamıştık.Kafamı yere eğmiş yürürken Buğlemin sorusuyla kafamı kaldırdım.

" o kamyon ne ?"

Binanın önünde bir kamyon vardı. Evet. Ama aynı anda geldik. Bana niye soruyor ki .

"Ne bileyim ben . Beraber geldik ya hani."

Dediğimde "pardon"dedi ve kamyonun yanında duran adamlardan birinin yanına gitti. Bir şeyler konuştular. Sonra Buğlem beni çağırdı. Yanına gittim.

"Yeni biri taşınıyormuş"

"Peki "deyip omuz silktim ve binaya girdim. Buğlem de peşimden girdi .Eve ulaşan merdivenin son basamağını çıkıyordum ki Buğlem 'in birisi ile konuştuğunu duydum.

" Merhaba . Ben yeni komşunuz Burak "

"Merhaba yeni komşumuz Burak. Ben de Buğlem "

Buğlem 'in dediği ile ikiside güldüler. Kim bu adam ya ? ADAM. ERKEK. Buğlem bir erkekle konuşuyor. Çıktığım merdivenleri geri indim. Burak denilen çocuk -evet çocuk diyorum çünkü genç biri- yakışıklıydı. Tabii ki de benim kadar değil.

"Buğlem. Gelmeyi düşünmüyor musun? Hani anahtar sende ya."dediğimde Buğlem bana döndü. Burak denilen çocuk konuştu.

"Bu kim Buğlem? Kardeşin mi ?" Ne diyor lan bu ?!

"Kocasıyım lan . Ne kardeşi?!"

Dediğim ile şaşırdı.

" Buğlem ? Sen evli misin ? Çok küçük duruyorsun"

" Küçükse küçük lan . Sanane "dediğimde Buğlem araya girdi.

"Hadi Emre. Biz eve çıkalım. " dedi ve merdivenlerden çıktı. Bende burak denilen çocuğa ters ters baktıktan sonra Buğlem 'in peşinden gittim.

Yalandanda olsa karım lan o benim!

-Buğlem'den-

Suratımdaki aptal gülümseme ile kapıyı açıp içeri girdim. Resmen beni kıskanmıştı. Emre 'de benim peşimden girdi ve kapıyı sert bir şekilde kapattı.Mutfağa girdi . Poşetleri bırakıp salona geçti. Çok sinirli olduğu için konuşmamaya karar verip mutfağa girdim. Tavuk göğsünü alıp tencereye koydum. Su doldurup haşlanması için ocağa koydum.

Pirinç paketini poşetten çıkarttım . İki bardak ıslatsam yeterdi sanırım.Princi ıslatırken çaydanlık elimden kaydı ve sıcak su ayağıma döküldü. Çığlık atıp ağlamaya başladım. Emre bir hışıımla mutfağa girdi.

" Buğlem! Ne oldu ?"

" Su ayağıma döküldü. Ayağımı yaktım"

"Ne?! Hastaneye gidelim"

"Hayır gerek yok . Çok ynamadı zaten" dedim ama Emre beni bir anda kucağına aldı.

"Sana soru sorduğumu hatırlamıyorum. 'Gidelim' dedim"

Kafamı aşağı yukarı salladım.

"Önce ocağı söndürelim. Bir de o çıkmasın başımıza "dedim ağlarken . Emre kucağında ben varken ocağı söndürdü. Ve evden çıktık.

Arkadaşlar öncelikle hepinizden çok özür dilerim. Bölüm çok geç geldi. Ama inanın tüm aksilikler üst üste geldi. Önce bir bölüm yazmıştım. o silindi. sonra , ben hep bölümü önce deftere yazar sonra buraya geçiririm. Ama bu sefer telefonuma kaydettim ve telefonum bozuldu . Bölüm telofonumda kaldı. Bu bölümün başı kötü olmuş olabilir çünkü o yazdığımdan aklımda kalanlara bir şeyler ekleyerek yazdım . kötü olmuşsa özür dilerim.Çok kısa olduğununda farkındayım ama sizi daha fazla bölümsüz bırakmak istemedim. Ve telefonum hala bozuk. o yüzden bölümler beklenenden de geç gelebilir. Şimdiden söyleyeyim. Eğer okuyan varsa bu uzun notu okuduğu için teşekkür ederim :)