Kocam Bir Gay (!)

27. Bölüm

Şarkıyı kapatıp dans etmekten sırılsıklam olan vücudumu pratik odasında yere bıraktım. Yaklaşık 3 saattir çalışıyordum ve nefes nefese kalmış , yorulmuştum.

Odanın kapısı açıldığında kafamı kaldırıp Kadir'in geldiğini gördükten sonra kafamı tekrar yere koydum ve ellerimi iki yana açtım. Hala nefes nefeseydim.

"Emre. Kendini bu kadar zorlama. Her zaman ki gibi yap işte. Daha ilk günden böyleysen umarım ilerleyen günlerde kendini yaralamazsın. Yoksa bu kadar çaba boşa gidecek."

"Kadir. Kapa şu şom ağzını. Ben iyiyim. Zaten eve gidelim. Acıktım."

"Tamam. Kalk."

Kadir ellerini uzattı. Ellerinden tutup destek alarak ayağa kalktım. Uzun süredir dans etmemenin verdiği hamlık ile bacaklarım ağrımaya başlamıştı bile.

Yanımda getirdiğim çantayı alarak odanın ışıklarını söndürdükten sonra odadan çıktım. Kadir benden önce çıktığı için çoktan arabaya yerleşmişti. Arabanın arka tarafına önce çantamı koyup sonra ben yerleştim. Tabiri caizse koltuklara yayılmıştım.

"Emre. Çok yoruldun sanırım ?"

"Evet. Uzun süre dans etmeyip bir anda ettiğim için yoruldum. Eskiden böyle yorulmazdım. "

"Emre eskiden sen yorulmak nedir bilmiyordun ki. Ama en son dans edişinin üstünden yeteneğini köreltecek kadar süre girdi araya. O yüzden birden yüklenme kendine. Eklem ağrısı çekersin düzgün çalışamazsın. Uzun süre sonra çıktığın ilk programda rezil olmak istemezsin herhalde."

"Kadir çok konuşuyorsun. Savsaklayamam. 2 hafta var.  Sadece 2 hafta. Elimden gelenin daha üstünü zorlamam lazım. "

Kadir derin bir nefes verdi ve bir daha konuşmadı. Koltukta gözlerimi kapatıp başımı geriye yasladım. Sakatlanmak veya eklem ağrısı çekmek isteyeceğim son şey olduğu için Kadir'in söylemlerini dikkate almam gerekiyor.

Arabanın durduğunu hissettiğim de gözlerimi açtım. Yan tarafımda olan çantayı alıp arabadan indim. Kadir yanıma gelip elini omzuma koydu.

"Emre. Söylediklerimi seni sinir etmek için söylemiyorum. İyiliğini düşündüğüm için söylüyorum. Dikkate almaya çalış, lütfen."

Kafamı sallayıp onayladım.

"Tamam tamam. Eve geçiyorum ben. Gelsene sen de ?"

"Yok benim gitmem lazım. İşlerim var."

"Tamam görüşürüz."

Anahtarımla evin kapısını açıp ayakkabılarımı çıkarırken içeriye seslendim.

"Ben geldim !"

"Hoşgeldin!"

Üstünde mutfak önlüğü ile mutfaktan çıkan Buğlem gülümseyerek önümde durdu. Bu haline anlam veremeyerek 'ne oldu?' Der gibi baktım. Anlamış olacak ki cevap verdi.

"Ne? Bir şey olmadı. Yemek hazırladım. Acıkmadın mı ? 3 saat oldu gideli. Acıkmışsındır kesin. Hadi üstünü değiştir de gel. Sofrayı kurayım ben de."

"Tamam."

Odaya geçip üzerimi değiştirdikten sonra mutfağa geçtim. Hemen sofraya oturdum.

"Kareografin hazır mı ?"

Yemek dolu tabağı önüme koyarken soran Buğlem'i kafa sallayarak onayladım.

"Hazır. Çalışmam lazım sadece. Elimden gelenin fazlasını yapmalıyım."