Kocam Bir Gay (!)

♡FİNAL♡

Buğlem sabah uyandığında kasıklarındaki ağrıyla yüzünü buruşturmadan edemedi. Çok canı acımıyordu ama yine de yüzünü buruşturmasını engelleyememişti.

Sağ tarafına döndüğünde yatakta yalnız olduğunu farketti. Emre'nin nerede olabileceğini düşündü. Aklına mutfak gelince odadan çıkıp mutfağa yöneldi. Doğru tahmin etmişti. Kocası mutfakta bir şeyler hazırlıyordu. Masanın üzerinde bir tepsi ve tepside tabak ve çatal-kaşıktan hariç ince bir vazoya bir gül koyulduğunu görünce kocasının ona sürpriz hazırladığını düşündü. Bu sürprizi bozmak istemediği için odaya geri dönüp yatağa yattı.

Birkaç dakika sonra odanın kapısının açılma sesi duyuldu. Emre tepsiyi komodinin üzerine bırakıp yatakta boş kalan yere oturdu. Karısının üzerine örttüğü piknenin açık bıraktı kolunu öptü.

"Buğlem... Uyan hadi. Kahvaltı et."

Buğlem yeni uyanıyormuş gibi gözlerini kırpıştırdı. Sırtını döndüğü kocasına yüzünü döndü, gülümsedi.

"Günaydın."

"Günaydın."

Emre'den karşılık aldıktan sonra yatakta doğrulup yatak başlığına sırtını yasladı. Emre bacaklarının üzerine tepsiyi bıraktı. Derin bir nefes alıp yemeye başladı. Yemeden önce "Eline sağlık." demeyi de unutmamıştı.

-----

Dışarıda gezerken gördüğü pamuk şekerci ile elini tuttuğu kocasını o tarafa doğru çekiştirdi.

"Emre bana pamuk şeker alır mısın?"

"Buğlem. Sen çocuk musun?"

Sitemle kocasının elini bıraktı.

"Ne alakası var ya? Sadece çocuklar mı pamuk şeker yiyor?"

Emre kaşlarını çatmış ona sitem eden eşine güldü.

"Tamam tamam. Alalım."

"Oley!"

Buğlem heyecanla alkışlayınca Emre kafasını sağa sola sallayıp güldü. Pamuk şekeri aldıktan sonra kayalıklardan birine oturdular. Buğlem Emre'nin omuzuna başını yasladı. Derin bir nefes verdi.

"Emre. Bir kaç ay önce biri çıkıp 'Emre seni sevecek.' dese gülerdim. İçime bir şey otururdu ama belli etmezdim. Çok uzak gelirdi bana bu ihtimal. İhtimal olarak bile görmezdim ki."

"Buğlem inan biri çıkıp bana 'Buğlem'e aşık olacaksın.' dese ben de inanmazdım. Ama 'biri'lerinin dedikleri değil önemli olan. Önemli olan kalbinin ne dediği. Ve benim kalbim sana aşık olduğumu söylüyor Buğlem."

Buğlem utançla kızardı. Şuan Emre ile yüzyüze olmadıkları için mutluydu. Bitirmiş olduğu pamuk şekerinin çubuğu ile oynamaya başladı.

"Hayat çok tuhaf değil mi? Senin fanındım. Bir anda eşin oldum -yalandan da olsa- ve şuan gerçekten eşinim. Yani senin sevdiğin, istediğin."

"Evet, Buğlem haklısın. Hayat çok tuhaf. Ben hiç evleneceğimi düşünmezdim. Bilirsin beni biraz çapkındım. Bir kişiye bağlanıp kalamam sanmıştım."

Emre Buğlem'i omuzundan kaldırıp yüzüne baktı.

"Ama hayatta öyle insanlar çıkıyor ki karşına sana 'asla yapmam' dediğin şeyleri yaptırıyor. Benimki de sensin, Buğlem."

Emre konuşup gülümsedikten sonra Buğlem'i yanağından öptü. Buğlem kollarını kocasının beline doladı.

"Umarım hep böyle kalırız Emre. Hep birbirimizi sevmeye devam ederiz."