Kocam Bir Gay (!)

23.Bölüm

Emre'nin anlı anlımdayken derin bir nefes verdim. Geri çekilip elimi yanağına koydum. Bir süre gözlerinin içine baktım.

"Beni bu sefer aptal yerine koyamazsın."

Elimi yanağından çektim. Ablam yere düşen koltuk değneğimi bana verdi. Kadir abi de bavulumu aldı. Bir süre Emre'ye bakıp kafasını sağa sola salladı. Ardından iyi bir şey yaptığımı düşünerek ablamla beraber evden çıktım. Peşimizden Kadir abi gelip arabayı açtı.

Biner binmez cam kenarına geçip kafamı cama yasladım. Bugün yaptıklarım ile kendimi aşmıştım. Ve bir anda olması bana ağır gelmişti.

"İyi misin Buğlem ?"

Gözlerimi kapattım.

"Sadece gidelim abla. Lütfen."

Ablam bir şey demedi. Ben ise dolan gözlerime karşı koymaya çalışıyordum. Sanırım ağlamamak için en iyisi gözlerimi açmamaktı. Olanları unutmak için de uyumak...

~Emre~
Gitmişti. Buğlem gitmişti ve ben sadece kapanan kapıya bakabiliyordum. Yapabildiğim tek şey buydu. Ben böyle olacağını düşünmemiştim. Şuan kalbimde ne olduğunu bilmediğim şeyler oluyordu. Ve bu beni iyi hissettirmiyordu.

Acı mıydı ki ? Ya da pişmanlık ?  Asla. Ben asla pişman olmam. Sadece şaka yapmıştım. Ne diye bu kadar alındı ki? Her zaman yaptığım şey zaten.

Böyle mi hissedecektim yani ? Gay skandalım unutulunca boşandığımızda böyle mi hissedecektim ? Böyle hissetmek istemiyorum. Ama Buğlem'den özür dilememi gerektiren bir davranış yaptığımı da düşünmüyorum. Kendi bir anda parladı. Bu kadar büyütmesine gerek yoktu ki.

Hem doğruyu mu söyledim ben ? Gerçekten seviyor muyum Buğlem'i?

Ah! Delireceğim !

Portmanto'dan ceketimi alıp dışarı çıktım. Ne yapacağımı , nereye gideceğimi bilmiyordum ama evde de kalmak istemiyordum.

Acaba Kadir'i mi arasam ? Yok canım niye arıyorum ki. Ama arayayım ya. Yada aramasam mı?

Derin bir nefes verip elimi saçlarımın arasından geçirdim. En iyisi bende İstanbul'a gideyim. Belki yolda ararım Kadir'i.

Ceketimin cebinden arabanın anahtarını çıkartıp arabayı açtım. Koltuğa oturup ellerimi direksiyona koydum.

Acaba kafamı toparladıktan sonra mı gitsem ? Şimdi gitmem daha mı kötü olur ?

"Düşünme Emre. Yap!"

Kendi kendime bağırdıktan sonra arabayı çalıştırdım. Sanırım en iyisi istanbula dönmekti.

~Buğlem~
"Buğlem. Kalk ablacığım geldik."

Kafamı yasladığım camdan çekip ablamı başım ile onayladım. Tam arabadan iniyordum ki durdum.

"Abla."

Ablam valizimi almış binaya girmek üzereydi.

"Efendim ?"

"Bizim eve gitsek olmaz mı ? Yani Emre ile evlenmeden önce yaşadığım eve. Bu eve girmek istemiyorum."

"Tamam."

Arabanın kapısından sarkıttığım ayaklarımı içeri aldım ve eski pozisyonuma geçtim. Kadir abi ve ablam tekrar arabaya bindiler. Kadir abi arabayı çalıştırdığı sırada telefonu çaldı. Açtığı kontağı kapatıp telefona cevap verdi.

"Efendim Emre ?"

Emre'nin adını duyunca kafamı camdan kaldırdım. Elimle kadir abinin omzuna dokundum.  Sessiz bir şekilde " benim yanında olmadığımı söyle ,lütfen" dedim. Kadir abi gözleri ile onayladı. Derin bir nefes verip koltukta arkama yaslandım.