21. Bölüm

4.2K 202 20
                                    

"Selam, Elif"

"Selam , Göktuğ da ne işin var burada ?"

Elif adı Göktuğ olan adam içeri girdiğinde kapıyı kapatıp sordu .

"Hiç evde sıkıldım . Bende sana geçeyim dedim ."

Emre erkek sesi duyar duymaz bana bakıp 'sen eve gidince öldün'  bakışları attı. Omuz silktim. İçeri giren Göktuğ 'u selamlamak için ayağa kalktığım gibi Emre'nin kolumdan tutup çekmesi ile geri yerime oturdum . Fısıltı  ile konuştum .

"Ne yapıyorsun ?"

"Üstünde bu kıyafet varken bir erkeğin yanında ayağa kalkamazsın ."

Hafifçe gülümseyip hemen suratımı eski haline getirdim .

"Sanane Emre . Sen buraya gelirken bana sordun mu ? Sana sormak ve dediğini yapmak zorunda değilim."

Elini itip ayağa kalktım . Koltuk değneğimi aldığım sırada çocuk bana doğru geldi .

"Dur sen zahmet etme ben gelirim. "

Gülümseyip teşekkür ettim .

"Göktuğ ben . Elif'in kuzeniyim. "

"Bende Buğlem."

Elimi uzattığım sırada çocuğun bir anda sarılması ile gözlerimi büyüttüm . Buğlem sen eve gidince gerçekten öldün. An itibari ile ölüm kontratını imzaladın.

Çocuk elini belime koyduğu sırada geri çekildim . Zaten Emre de ayağa kalkmıştı . Çocuğun elini itecekti sanırım . Neyse ki ben önce davranmıştım.

"Memnun oldum Buğlem . "

Gülümseyerek karşılık verdim ve yerime geri oturdum .

"Bende Emre . Buğlem 'in kocasıyım.  Zaten beni tanıyorsundur.  Ünlü olduğum için. "

Emre'nin kendini tanıtış şekline içten içe güldüm . Göktuğ kafa sallayıp Emre 'yi onayladıktan sonra benim diğer tarafımda ki sandalyeye oturdu . Emre 'de yerine oturdu .

~Emre~
Göktuğ denilen herifi gözüm hiç tutmamıştı. Bana selam verdikten sonra Buğlem'in diğer tarafında ki sandalyeye oturdu .

Tek kolumu Buğlem'in sandalyesinin sırt tarafına koydum ve kulağına fısıldadım. 

"Buğlem karşımda ki sandalyeye geç ."

Buğlem kaşları çatık bir şekilde bana döndü.

"Hayır. Böyle iyiyim ben."

Bana yalandan gülümseyip önüne  döndü.

Derin bir nefes verip tekrar fısıldadım .

"Buğlem . Karşımda ki sandalyeye geç."

"Hayır dediğimi hatırlıyorum ."

"Eve bir an önce gidelim o zaman."

Buğlem hızla bana döndü . Göz devirdi .

"Ben karşı sandalyeye geçeyim . Daha iyi olur ."

Sandalyesinin arkasına yasladığı koltuk değneğini ona verdim ve gülümsedim . Bu tabii ki " ben her zaman kazanırım" gülüşüydü .

Ondan önce gidip sandalyeyi hafif geri çekip oturmasını bekledim . O oturduktan sonra koltuk değneğini alıp sandalyenin arkasına yasladım . Kendi sandalyeme geçtim .

Elif de çayı sofraya getirdiğinde kahvaltıya başladık .

"Siz evlisiniz yani ?"

Bakışlarımı tabağımdan yanımda oturan çocuğa çevirdim .

Kocam Bir Gay (!)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin