Kocam Bir Gay (!)

31.Bölüm

Bir kaç saniye aval aval ekrana baktım. Yazanı idrak etmeye çalışıyorum. Hamileyim? Ben? Hamile?

"Abla inan ne olduğunu bilmiyorum. Böyle bir şeyin imkansız olduğunu biliyorsun."

Ablam telefonunu kilitleyip ters çevirerek masanın üstüne koydu.

"Tabii ki biliyorum. Çok takılma böyle haberlere Kadir halleder. Hem sizden bir açıklama gelmeden böyle bir şeye inanmazlar."

"Ama Emre'nin gay olduğuna inandılar."

"Ya Buğlem. Saçmalama. Bir basın açıklaması ile halledersiniz. Siz yok dediğiniz halde kim inatla var diyecek? Eğer siz yok dediğiniz halde ısrar ederlerse bir ultrason gösterirsiniz. Oldu bitti. Emre de evlenmesinden başka bir kanıt yoktu ki insanlar bunun yalan olduğunu iddia edebilir. Ama hamilelik bundan çok farklı bir iddia."

Derin bir nefes verdim. Acaba Emre görmüş müdür? Gördüyse ne tepki vermiştir? Yani ikimizin çocuğunun olduğunu düşünmek güzel. İkimizden bir parça olduğunu düşünmek güzel. Ama ortada bana aşık olmayı geçtim daha benden hoşlanmayan bir adam var.

"Neyse. Hadi ye yemeğini. Bu olayı eve gidince hallederiz."

------------------

"Ne?! Ne demek o dedikoduyu başlatan benim ?"

Kadir abiye olayı söylediğimde haberi olduğunu hatta bu dedikoduyu başlatanın o olduğunu söyledi.

"Buğlem. Yine yalan evlilik haberleri dönmeye başladı. Ne yapabilirdik? Başka bir seçenek gelmedi aklımıza?"

"'-dik? Aklımız?' Emre. Sen de mi istedin bunu?"

Sinirle 'hıh'ladım. Ardından kollarımı göğsümde birleştirdim.

"Hayır. Kadir benim yanıma geldi evet-"

"Ya baksanıza. Ben çok sıkıldım bu durumdan. Her gün ayrı bir yalan. Ayrı bir dedikodu. Ne yapacaksınız bilmiyorum ama halledin şunu."

Odama gidip sinirle kapıyı kapattım. Ya tamam. Her gün bir şeyle karşılaşıyoruz zaten. Ama nasıl hamilelik gibi kutsal ve önemli bir olayı buna dahil edebilirler?

Sanırım bir duş alsam iyi olacak.En azından sinirim geçer.

~Emre~
"Hayır.Kadir benim yanıma geldi evet-"

"Ya baksanıza. Ben çok sıkıldım bu durumdan. Her gün ayrı bir yalan. Ayrı bir dedikodu. Ne yapacaksınız bilmiyorum ama halledin şunu."

Sert bir şekilde kapanan kapı ile cümlemi bitirdim.

"Ama ben kabul etmedim."

Derin bir nefes verdim. Sinirle Kadir'e döndüm.

"Sana Buğlem'e soralım dedim değil mi Kadir?"

"Evet, öyle dedin. Ama yapmak zorundaydım."

"Kadir! Şimdi de düzeltmek zorundasın! Kim sana yap dedi ya?!"

Kadir kaşlarını çatıp bana baktı.

"Yapmak zorundaydım diyorum Emre. Hem kendim için yapmadım senin için yaptım."

"Benim için mi yaptın ? Keşke bıraksaydın da haberler dolansaydı etrafta. Şimdi yaptığından daha iyi bir şey yapmış olurdun benim için."

"Of. Ne olacak sanki? İlerleyen zamanda bir kaza geçirdi düşürdü deriz. Niye takıldınız bu kadar anlamadım. Ayrıca basın açıklamasına da gerek yok. Katılacağınız programda söylersiniz. Hamile olduğunu tabii ki. Başka bir şey söylemeyi düşünmeyin zaten."