Kocam Bir Gay (!)

36.Bölüm

Arabanın içinde şapşal şapşal gülerken utandığım için Emre'ye bakamıyorum. Emre şarkısını söyledikten sonra program bir süre daha gırgır şamata devam etti. Ben bu süre zarfı içerisinde içimdeki heyecan ve mutluluğu gizlemeye çalışırken o kadar zorlandım ki program biraz daha devam etse dayanamazdım.

Şimdi ise eve gidiyorduk. Ne olacak bundan sonra? Artık gerçekten karı koca mıyız? Yoksa sevgili? Neyiz biz ya?

Boğazımı temizleyip yanımda oturan Emre'nin dikkatini çekmeye çalıştım. Hafif Emre'ye dönüp başımı aşağı eğdim.

"Şey Emre..."

"Efendim Buğlem?"

"Şey diyorum ya. Şey işte. Yani şeyi merak ediyorum."

"Ne diyorsun Buğlem? Ne işte? Neyi merak ediyorsun?"

Emre gülerek söylediğinde gülüşünde kaybolmak istedim. Emre ilk defa bana bu kadar içten güldü. Allahım iyi değilim.

Kafamı hafifçe sağa sola salladım.

"Şey ya..." Derin bir nefes verip devam ettim. "Biz neyiz şimdi seninle? Ne olacak bundan sonra? Şimdi gerçek karı koca mı olduk?"

Emre gülüp çenemden tuttu ve cevap verdi.

"Henüz gerçek karı koca olmadık. Her şeyin bir sırası var."

Çenemi tuttuğu eliyle başımı hafifçe sağa sola salladıktan sonra elini çekti. Benim onun söylediklerinin ne anlama geldiğini fark etmem uzun sürse de sonunda anlayıp yanaklarımı avuç içlerimle kapattım.

"Ya Emre! Öyle mi dedim ben!"

Hafifçe omuzuna vurup tekrar yanaklarımı kapattım.

"Seni bilmiyorum ama ben öyle dedim."

Söyledikten sonra sırıtan Emre'ye bir tane daha geçirdikten sonra gözlerimi kapatıp başımı koltuğa yasladım. Cidden inanamıyorum. Şimdi Emre beni seviyor öyle mi? Gerçekten karısıyım onun, bir oyun için değil. Öyle mi?

Düşündükçe içim içime sığmıyor. Kalbim kelebeklerle doluyor sanki. Kan yerine gökkuşağı pompalıyor kalbim. Öyle bir his. Nasıl olduğunu ben bile bilmiyorum.

"Geldik Buğlem."

Kafamı koltuktan kaldırıp aşağı yukarı sallayarak onayladım. Kapıyı açıp indikten sona Emre'ye de inmesi için yardım ettim. Ablam ile Kadir abinin hala evde olduğunu varsayarak zili çaldım ki açılan kapı yanılmadığımı gösterdi.

Merdivenleri dikkatli bir şekilde çıktıktan sonra zili çaldım. Ablam mutlu bir şekilde kapıyı açtı.

"Hoşgeldiniz."

Sırıtan ablama gülümsedim.

"Hoşbulduk abla. İtirafı alan benim, sen değil. Sakin ol."

Gülüp tekli koltuğa geçtim. Emre de karşımdaki koltuğa oturdu. Ablam kapıyı kapatıp peşimizden geldi.

"Eee uzun süredir ayarladığımız şey başarı ile sonuçlandı. Bırak da mutlu olayım."

Gözlerim kocaman bir şekilde tepki verdim.

"Ne?! Senin de mi haberin vardı?"

"Herhalde kızım. Benim haberim olmadan olur mu? Bir çok şey için benden fikir alındı. Nasıl yapılsa hoşuna gider, Emre nasıl davranmalı. Hepsi benden çıktı."

Ablam öpücük atıp gülümsedi.

"Abla ya. Cidden şaka gibisin. Nasıl bana söylemezsin! Ne zamandan beri ayarlıyorsunuz bunu? Ya ben gözünün önünde Emre beni sevmiyor diye depresyona girecektim neredeyse. Buna rağmen nasıl söylemedin?"