~BEYAZ SAYFALAR~12.BÖLÜM"çıkmaz sokaklar..."
-"Sen ne zamandan beri kendi başına kararlar alır oldun?"Kenan bey yine azarlarcasına sormuştu bu soruyu oğluna...
-"Geç bile kalmışım baba.Çocuk hergeçen gün eriyor karşımızda...Bugün hastahaneye yatacak başka çaresi yok bu işin."
-"Hangi parayla peki?"
-"Bulucam ben merak etme."
-"Dövüşlerdenmi kazanacaksın?Birinizin hayatı kurtulurken birinizinki kararacak öylemi?"
-"Ne olması gerekiyorsa o olacak işte..."Derin bir sessizliğin ardından,Kadirin yanına geçmişti diğer odaya...Eşyalarını hazırlamasına yardım etmek istedi.Hem birazda konuşup rahatlatmak istiyordu kardeşini...
-"Kısa bir tedavi süreci olacak.Bizde herzaman yanında olacağız..."Kadir söylediklerine el işaretleriyle cevap vermeye çalışırken Mihrali gülümseyip,
-"Korkma len.Koca adam oldun hala mı hastaneden korkuyorsun?Bak bu bahaneyle Özlem hanımıda göreceksin hergün ne güzel deilmi?"demişti.Utanarak gözlerini kaçıran kardeşinin ilk defa bu denli heyecanlı olduğuda gözlerinden kaçmamıştı Mihralinin...Hepbirlikte evden çıkıp hastahaneye gitmek için yola çıkmışlardı on dakika kadar sonrada...
Celal amir aynı anlarda hararetle müdürüne rapor veriyordu operasyonun gidişatı hakkında.İkisininde yüzü gülüyordu nitekim.
-"Adamımızın Halil olduğu aşikardı.Vale Tudo da,bahisli dövüşleri organize ediyor...Belirli akşamlarda,seçkin dövüşçülerin kıyasıya maç yaptığı bir ring kuruluyor sokakta...Paraya ihtiyacı olup,dövüşmek isteyen herkese kapısı açık bu pisliğin...Kendisi kuşbakışı keyifle dövüşleri izlerken,her dövüş başındanda yüklü miktarda para kaldırıyor."
-"Kısa zamanda iyi iş çıkarmışsın...Nasıl oldu bu iş?"
-"Eğer planım iyi giderse çok daha iyi bilgileri,bu defa belgeleriyle getiricem size müdürüm..."Keskin bakışlarını pencereden uzaklara sabitlemişken,düşündüklerini uygulayabilmeyide çok istediği belli oluyordu her haliyle Celal amirin
*******
Halil elini defalarca masaya vururken,yüzündeki kızgınlık ifadeside söyledikleriyle dahada artıyor gibiydi her saniye.
-"Adam resmen tehdit etti beni.Gözümün içine baka baka,üstelik kendi mekanımda..."Akın adamı sakinleştirmeye çalışıyordu o anlarda.
-"Av ın büyüklüğünü anlamış olmalı.Tedbirli davran.Bekirin şakası olmaz bunu hepimiz biliyoruz..."
-"Ben kimseye kendimi yem ettirmem aslanım.Savaşsa savaş ben hazırım."Sonrasında biraz sakinleşmiş tavrıyla Akının karşısına oturarak,
-"En azından Mihralide bir problem yok...Kendi isteğiyle dövüşüyor şimdilik..."
-"Ve dövüşü asla bırakmıcak."
-"Nasıl bu kadar emin olaniliyosun?"
-"Kardeşi Kadir...Çok hastaymış ve hastaneye yatması için bir miktar paraya ihtiyacı olacak..."Karşılıklı gülüşmüşlerdi o anda.Halil in keyfi yerine gelmiş,koltuğa iyice yayılmıştı o anda.
-"İkimizde biliyoruzki,bu bir aylık süre içinde Mihraliden daha iyisi çıkmayacak Vale Tudo da...E ozaman kardeşinin hastahane masraflarınıda üstlenmek bana düşer deilmi?Bazen kendi kendime neden bu kadar iyi bir insanım diye soruyorum biliyormusun Akın?"Bu sözlerin ardından yüzlerinde oluşan ifadelerden eğlendikleri kesindi.Aynı saniyelerde Akın ın telefonu çalmış,asistanında Firdevs in şirkete geldiğini öğrendiğindeyse alel acele ayrılmıştı Halil in ofisinden.Firdevs i bu kadar önemsemesinin sebebi sadece sekreterlik mevzusu deildi elbette...
Tedavi süreci büyük bir hızla aynı gün içinde başlayacaktı Özlem in anlattığına göre...Sistemli bir çalışmadan sonrada kısa süre içinde Kadir in sağlığında büyük oranda iyileşmeler olacağını anlatmıştı uzun uzun...Akşamüzeri hastahaneden anne babasıyla çıktığında,gece tekrar döneceğini söylemişti onlara.Kenan bey ve Ayşe hanımda uzun süreli refakatçilik edeceklerinden,eksik eşyaları almak için eve uğrayacaklardı birkaç saatliğine.Bu süre zarfındada Özlem ilgileneceğini söylemişti oğullarıyla...Hastane sapağında ayrılmışlar,Mihrali Vale Tudo nun yolunu tutmuştu sonrasında.Necati usta ve İltanla da orada buluşacaklardı,akşam konuşup anlaştıklarına göre...Sadece altı binlirası varken,onca hastane masrafının altından nasıl kalkacağını düşünerek yürürken,bir dolmuşa binmeyi dahi düşünememişti.Bir yanda Firdevs,bir yanda kardeşi,dövüşmesini istemeyen ailesi düşünceleri allak bullak olmuştu...Arkasından sessisce yaklaşan adamaları dahi farkedememişti o dalgınlıkla.Son anımsadığı şey burnuna sıkıca bastırılan bez parçasıyla,şuurunu kaybettiği saniyelerde...
Mahalleye kadar girmesini istemesede Akın kapısının önüne kadar götürmekte ısrar etmişti."Yolumun üstü"diyerek Firdevsi evine bırakmaya ikna etmiş,yol boyuncada keyifli bir sohbete girişmişlerdi...O anlarda Mihraliyide tamemen aklından sildiği herhalinden belliydi...Onca yıla bir kalem çekmek bukadar basitmiydi gerçekten?Mihralinin kendisi için yaşadığı onca zorluğa rağmen,Firdevs bu kadar basite nasıl indirgeyebiliyorduki durum?.Belliki annesinin anlattıklarıda aklına iyice yer etmişti.Pahalı arabanın içinde düşüncelerini daha da toparlamış,zenginlik ve lüks faslasıyla aklını bulandırmıştı...Üstelik Akın ın kendine olan ilgisini de bir avantaj olarak görmüştü o anlarda...Araba evinin önünde durduğunda,annesinin pencereden kendilerini meraklı gözlerle izlediğinin farkında dahi deildi.Teşekkür ederek arabadan indiğindeyse,Akın ın hayran bakışları biraz grurunu okşamıştı sanki.Aracın arkasından bakarken,yanıbaşında bitiveren Nazan la gözgöze gelmişti biranda.Nazan sinirle gözlerinin içine bakarken,ne olduğu anlamamış,bu garip tavrınıda fazlasıyla merak etmişti Firdevs....
-"Bırakın..Bırakın diyorum size..."Mihrali kısa süreli baygınlığın etkisinin geçmesiyle,kendisini sıkı sıkıya tutan adamlardan kurtulmak için çırpınmaya başlamıştı...Kendini depo gibi biryerde hissetmişti,seslerin yankılanmasından ötürü.Gözleri bağlanmış olduğu için hiçbirşeyi göremiyordu.Saniyeler sonra,
-"Çözün..."Komutuyla,gözlerindeki bağ çözülüp,gözlerini açtığındaysa gördüklerine inanamamıştı adeta.Kadir ve doktor Özlem birkaç metre ileride,elleri kolları bağlanmış şekilde çırpınıyorlardı...O an adamlardan biri elindeki telefonu kulağına dayadığında,duyduklarıyla içine büyük bir korku düşmüştü Mihralinin...İçinde bulunduğu bu zor durum çıkmaz sokaktaymış hissi verirken,karşısında sırıtan adamlara birşey yapamamak onu çılgına çeviriyordu adeta...devamı yarın...
