PAPATYA

DEFNE

Aynada son kez görüntüme baktım.Aynadaki görüntüm sadece bugünlüğe mahsustu.Bugün şirketin önemli bir partisi olduğundan ve benim güzel bir partide giyecek bir şeyim olmadığından şirket vermişti.Üç-dört aylık maaşımla bile zor alabilecegim bir elbiseye benziyordu.Çok güzeldi ve bana layık değildi.

Partiye gitmek için izin istediğimde üvey babam ve üvey abimden herzaman uyguladıkları şiddetin bir üst dozundan yemiştim.Ne vardı ki şiddet uygulayacak? Kollarımda hala morarıklıklar vardı ama elbisenin üstüne elbiseye uygun hırka giydiğimden belli olmuyordu,buna sevinmiştim.Sırtımdaki izleri zaten elbise kapatıyordu.Yani bir problem yoktu.Şirkette aldığım sekiz yüz elli lira maaşın yedi yüz ellisini üvey babama ve üvey abime veriyordum.Ah,o yüz lirayı onlara vermeyip bir köşeye attığımı duysalar ölümlerden ölüm beğen Defne!

Parti için izin vermemişlerdi ama gitmem gerekiyordu.Çünkü,parti öncesi yapılacak olan sunumda sunucu olarak görevlendirilmiştim.Sunuculuk icin para alacağım dedigimde ikisininde buzları erimiş ve izin vermişlerdi.Yeterki onlara 'para'demeliydim...

Ama öyle bir şey yoktu tabiki.Biriktirdiğim paradan vermek zorunda kalacaktım.Benim neyime parti,neyime bu elbise,neyime sunuculuk? Hiçbir zaman düzgün bir hayatım olamayacaktı...Hep babam ve abimden şiddet görecektim..Ne yaptıysam ikisinede yaranamamıştım.Reşit olduğumda evden kaçmayı denemiştim fakat nafileydi.Abim beni bulup saatlerce dövmüştü...

23 yaşındaydım.Boyum 1.75 falandı ama yaşıma göre oldukça zayıf olduğum için daha küçük duruyordum.

Saçlarımı salık bırakmıştım.Siyah hafif mini elbise vücuduma çok güzel oturmuştu fakat böyle elbiselere alışkın değildim.Böylesini bırak hiç elbise giymezdim ki ben...Siyah elbisenin altına ince ten rengi çorap giymiştim.Önemli bir parti olduğundan makyaj da yapmam gerekti ama makyaj malzemelerim bile yoktu ki! Ahsen Abladan ödünç aldığım kırmızı rujdan hafifçe sürdüm ve pek beceremesemde göz kalemi çektim.Siyah topuklu ayakkabılarımın topuğu neredeyse benden büyüktü! Yapacak bir şey yoktu...Hepsini şirket düşünüp vermişti ve banada giymek düşüyordu.Sanırım elbiseyi kendime yakıştırmıştım ama layık değildim işte.Bir daha böylesine güzel bir elbise giyemeyecektim...

Abim ve babam böyle bir elbise giydiğimi görseler ya da duysalar beni öldürebilirlerdi.Allah'tan bugün kahveye gideceklerdi ve şuan evde değillerdi.Bende bu şansımı değerlendirip kendimi daha fazla inceleyemeden evden çıktım.Akşam dönüşte üzerimi değiştirmek için çantama kıyafet ve hiçbir zaman yanımdan ayırmadığım günlüğümü koydum.Her şiddet gördüğümde bu deftere yazmıştım..Derdimi anlatacak başka arkadaşım yoktu ki..Defterin içinde yaptığım çizimler de vardı.Hayal ettiğim kıyafetleri çizerdim.Hiçbir zaman giyemeyeceğim hayal ettiğim kıyafetler...

Hava oldukça soğuktu.Bacaklarım şimdiden titremeye başlamıştı bile...Partiye buz kalıbı olmamış bir halde varmak istiyordum..

~

Parti salonu dolmaya başlamıştı...İnsanların giyindikleri kıyafetlere hayran olmuştum! O kadar güzellerdi ki! Kendimi aptal gibi hissediyordum..Benim üzerimde de onlar kadar şık bir elbise vardı ama...Aması yoktu işte.Bir an önce sunuculuğumu yapıp partiden gitmek istiyordum.Hem böyle ortamlara alışkın değildim hem de eve geç kalmamam gerekiyordu.Babam ve abimden azar işitmek istemiyordum ya da hayır azara razıydım..Şiddet görmek istemiyordum.Neredeyse her akşam ikiside içerdi ve bunu bana yansıtırlardı...Yine gözlerim dolmuştu..Ama ağlayamazdım.Kendimi bu kadar insanın önünde rezil edemezdim.Bir an önce sunumumu yapmak ve gitmek istiyordum ama Yusuf Bey görünürlerde yoktu.O olmadan sunum yapamazdım...

''Yusuf Bey geliyor,haydi sahneye geç'' diyen Ayla ablanın sesini duymamla sahneye koşarcasına yürüdüm.Çaktırmadan saatime baktığımda saat 21.30'a geliyordu.Ne ara saat bu kadar ilerlemişti?Zaten eve ancak bir saatte varabiliyordum.Tüm düşüncelerimi kafamdan silerek elime mikrofonu aldım ve sakin olmaya çalışarak konuşmaya başladım.