PAPATYA

Biraz Sabır

 Farklı bir duygu,çok farklı bir duygu...

''Anlatın bakalım.Nasılsınız görüşmeyeli?'' dedi Serdar enişte.

''Nasıl olalım be abi.Bıraktığınız gibiyiz işte'' dedi Ulaş.

''Pek bırakmadığımız gibi durmuyorsunuz.Yani aileye yeni biri katılıyor gibi.Defne'ye kalbini veren hanginiz? Dökülün bakalım'' dedi gülümseyerek.

''Beni biliyorsunuz.Ben bu işte yokum'' dedi Ulaş buruk bir gülümsemeyle.Bir süre sessizlik olmuş daha sonra sessizliği Emre bozmuştu.

''Ben Defne'yi Gamze gibi görüyorum'' diyerek sırıttı.

''Ben de Emre'ye katılıyorum.'' diyerek Doğuş da sırıttı.

''Geriye Cenker kalıyor o halde...'' diyerek bu sefer Serdar enişte sırıttı.

''Ben de Emre'yle Doğuş'a katılıyorum.Defneyi eve almış olmamız,aşık olduğumuzdan değil korumak istediğimizden.Yolda gelirken konuşmuştuk.'' dediğimde gözümün önüne Defne gelmişti.Saçları,yüzü,görünüşü,doğallığı...Neden bir değişik hissediyordum kendimi?

''Evet yolda konuşmuştuk.Onu eve alma sebebiniz aşık olmanız değil belki ama eve aldığınızda aşık olmanız..Yani birinizin gözlerinde bu aşkı görebiliyorum.'' dediğinde sanki karnıma sancılar girmişti.Yoksa beni anlamış mıydı? Ama anlaması için benim Defne'ye aşık olmam gerekti değil mi? Yani aşık olsam anlayabilirdi ama değildim ki..Bir dakika lan! Ben değilsem kimdi?!

''Kimin gözlerinden okunuyormuş?'' dedim,ses tonumun normal çıkması için büyük bir çaba harcayarak.

''Kim olduğu belli olmuyor mu sence? Bence apaçık ortada.'' diyerek gülümsedi Serdar enişte.

''Hanginiz aşık oldunuz Defne'ye?'' dedim,soğuk bir sesle.İçimde fırtınalar kopuyordu...Ben değilsem kimdi? Kim aşık olmuştu Defne'ye? Kardeşlerimden biriyle aşık olabileceğim kişinin aynı olacak olması aklımdan dahi geçmezdi! Hayır,hayır! Ben Defne'ye aşık değildim! Kardeşlerimden birinin ona aşık olması sorun olmazdı...Olmazdı herhalde?

''Ah! Tamam itiraf ediyorum...Sanırım daha fazla saklayamayacağım.Kendime bile itiraf edemediğim şeyleri kendime itiraf ettirdiğin için çok sağol enişte.Defne çok farklı bir kız! Ben..Ben onu çok seviyorum,aşık oldum..'' Bu..Bunlar..Bu sözler! Ben söylememiştim bunları! Ben değilsem kim..Kimdi?! Kafamı sağımda oturan kişiye çevirdiğimde...Emre!

''Se..Sen Defne'yi mi seviyorsun Emre?'' dedim.Sesim öyle bir tonla çıkmıştı ki...

''Valla bende şimdi öğrendim sevdiğimi..'' derken gülmemek için zor duruyor gibiydi.

''İyi..İyiymiş..'' dedim kekeleyerek.

''Bence de iyi..Çok güzel bir kız değil mi?''

''E..Evet.Öyle tabii'' 

''O da beni seviyor gibi..''

''Se..Sen ciddi misin? Nereden biliyorsun?''

''Gözlerini okuyorum'' Dokunsalar ağlacak gibi hissediyordum kendimi.Öz kardeşimle aynı kişiye aşık olmak...Sanırım gittikçe ona aşık olduğumu anlıyordum ama..Emre Defne'yi seviyor ve Defne de Emre'yi...Defneyi sevemezdim! 

''Ama hani Defne'yi Gamze gibi görüyordun?''

''Hala öyle görüyorum''derken Emre dahil hepsi kahkaha atıyordu.Kandırılmıştım! Elime geçirdiğim yastığı Emre'ye fırlattım.

''Sakin ol..Sadece küçük bir şakaydı..'' dedi kahkaha atarken.

''Şakaymış! Ben Defne'ye aşık değilim!''