PAPATYA

Bizi Bırakmadım.

Hemşireler beni dışarıya doğru itekleyip odadan çıkardıktan sonra kısa boylu olan Emrelere,''İçeri girmesin.Lütfen.''Dedi ve diğer hemşireyle birlikte içeriye girdiler.Emre beni kolumdan tutup koltuklara sürüklerken,''Bırak!''diye bağırdım.Beni koltuklara itekledikten sonra karşıma geçti.''Kendine gel Cenker!''Diye bağırdı.Elimi saçlarımın arasından geçirdim.Nasıl kendime gelmemi bekleyebilirdi benden? Defne ölüyordu ,Emre karşıma geçmiş kendine gel diyordu.

''Kendime gelemem anlıyor musun? Defne uyanmadıkça kendime gelemem! Kalbi durdu..''diye bağırdım ve ayağa kalkıp yoğun bakım odasına yöneldim.Emre bana yetişip kolumdan tuttu.''Doktorları rahat bırak.Defne'yi kurtarmaya uğraşıyorlar,bir de senin düşüncesiz hareketlerinle uğraşıp da vakit kaybetmesinler.'' dediğinde gidip duvara yumruk geçirdim.''Onların kaybedecek bir şeyi olmaz Cenker ama sen Defne'yi kaybedebilirsin.O yüzden kendine gel! Saçma hareketler yapmaktan vazgeç.Doktorları tehdit etmek ne demek?'' diye bağırdı.

''Defne ölürse...Onları yaşatmam!'' diye bağırdım ve hastanenin çıkış kapısına yöneldim.Nefes alamıyordum.Boğuluyor gibiydim.Defne'nin şuan da hissettiklerini mi hissediyordum? O da mı nefes alamıyordu? Kapıdan çıkınca duvara bir tekme geçirdim.Yere çöküp yüzümü ellerimin arasına aldım.Defne'nin sesini duyuyor gibiydim.Kokusunu hissediyordum.Yanımda gibiydi ama yoktu işte.'Yaşayacağım'diye fısıldıyordu sanki kulağıma.Sesi kırgın gibiydi.Ailesini söylemediğim içindi sanırım.Neler düşnüüyordum ben? Delirmeye başlıyordum sanırım.

Biraz sonra Gamze koşarak yanıma geldi.Yüzünde gülümseme vardı.''Korkulacak bir şey yokmuş.Sadece anlık bir şeymiş.'' dediğinde yavaşça doğruldum.''Kalbi durdu ve korkulacak bir şey yok diyorsun?''

''Abi kalbi atıyor! Sadece anlık bir şey olmuş.Bir daha olma ihtimali düşükmüş.''dediğinde duvara yaslanıp,ellerimle saçımı karıştırdım.

''Korkuyorum Gamze.''dedim gözlerine bakarken.Gelip sarıldı ve,''Ben de.'' dedi.''Ben de korkuyorum.Ama bizi bırakmayacak.''

Kollarını benden ayırdı ve yüzünü kaldırıp gözlerime baktı.''Nasıl düştü?'' dedi,zayıf bir sesle.''Ne dediğiniz anlaşılmıyordu ama bağrışmalarınız duyuluyordu.Basit bir şeydir diye düşünüp bakmadık.Neden kavga ediyordunuz ve Defne nasıl düştü?'' derken ellerini belimden ayırmış gözlerime bakıyordu.

Derin bir nefes alıp,''Gamze bunları şimdi konuşmayalım.''dedim.

Gözlerini kısarak,''Nereye kadar kaçacaksın abi? Defne'nin içeride yatmasının sebebini bilmek istiyorum.Sana kızgın olduğu bağrışından belliydi.Bu kadar sinirlendirecek ya da kıracak ne yaptın?''Dedi.

Gözlerimi sıkıca yumup derin bir nefes aldım.Söyleyeceklerim,Defne'ye yaptığım şey acımasızcaydı.Bunu düşününce bir yerlere yumruk atma isteğimi zor bastırıyordum.Ama Defne'ye hemen söyleyemezdim.Yeni tanıdığı birilerine neden inansındı ki? Bize yeterince güvenmesi ve alışması gerekiyordu.

''Abi sana bir şey sordum.'' dedi Gamze,kendinden emin bir sesle.

''Ondan gerçek ailesini gizledim.''dediğimde kapalı olan dudakları açılmış,dudakları şaşkın anlamına gelen 'o'harfini almıştı.''Ne?!'kelimesi çıktı ağzından.''Ailesini biliyor muydun?'' dediğinde,''Lütfen daha sonra konuşalım Gamze.Lütfen.''Dediğimde sesim güçsüz çıkmıştı.Yaptıklarımın yüzüme vurulması kötü oluyordu.

Yavaşça kafa sallayınca bileğinden tuttum ve hastaneden içeriye girdik.Emrelerin yanına yaklaşınca,''Emre kızları da alıp gidin.Ben buradayım.''Dedim,sakin bir sesle.

''Ben kızları götüreyim,tekrar gelirim.''dediğinde ayaklanmıştı.

''Hayır hepiniz gidiyorsunuz.Burada beklemenize gerek yok.Bir şey olursa haber veririm.''dediğimde gidip duvara yaslandım.