PAPATYA

*YILBAŞI ÖZEL BÖLÜM*

Gamze torbadan çektiği beş numaralı kırmızı pulu tombala kağıdının üzerindeki yerine koydu ve sırıttı.''İşte bu! Tombala.''

Herkes bir şeyler mırıldanırken Gamze sırıtarak kağıdı ters çevirdi ve pulları masaya döktü.

''Bu kadar yeter,''dedi Cenker arkasına yaslanırken.''Cidden çok sıkıcı bir oyun.''

''Hiç de değil,''dedim gülerek.Tombalayı ilk oynayışımdı ve cidden eğlenceliydi.Belki de oyunu oynarken yapılan espriler ve şakalar sayesinde çok sevmiştim,bilmiyordum,ama sonuç olarak güzeldi.

Cenker bir anda belimden tutarak beni kendine çekti ve yanağıma öpücük kondurdu.''Sıkıcı dediysem sıkıcı,Rapunzel.''

''Peki,''dedim gülmeme engel olamazken.Sesinde tehditkar bir ton vardı.Risk almaya değmezdi.

''Ne yapalım biliyor musunuz?''dedi Buket sırıtarak.Sırıtışının altında güzel bir şey yatıyor gibiydi.Ses tonu heyecanlanmama sebep olmuştu.Saat on bire geliyordu,geri sayıma kadar evdeydik ve yeni birkaç fikre daha ihtiyacımız vardı.Zaten geri sayımdan sonra dışarıya çıkacaktık.Aslında evde olmak çok eğlenceliydi.İlk önce,Gamze'nin tabiriyle,Çocuğun Omzunda Uyuya Kalan Kız filmini izlemiştik.Cenker'in omzunda uyuyakaldığım filmdi.Aslında filmi izlemekten çok o akşamki anları birbirimize hatırlatıp sürekli gülmüştük.O zamanlar böyle şeylere karşı utanıp sinirlensem de şimdi gülmeme engel olamıyordum.Belki de anıların en güzel yanı buydu;yaşarken kendini garip ve belki de kötü hissediyorsun ama zaman ilerleyip bir şeyler değiştikçe o anları hatırlayıp mutlu oluyorsun.Bu cidden çok hoş bir şeydi.

Filmden sonra masa kurulmuştu ve erkekleri zor da olsa ikna edip sessiz sinema oynamıştık.Birimiz filmi anlatmaya çalışırkenki yürütülen fikirler görülmeye değecek cinstendi.O kadar komik fikirler yürütülmüştü ki,hiçbirimiz kahkahalarımızı bastıramamıştık.Aslında asıl bombayı Gamze,Çocuğun Omzunda Uyuya Kalan Kız filmiyle yapmıştı.Cenker'le bizi anlatmıştı ve abartarak anlatmış olması durumu daha da komik hale getirmişti.O zamanları düşündükçe kendimi cidden garip hissediyordum.O zamanlar Cenker ve ben benim gözümde imkansızken,şimdi...Her şey çok çok güzeldi.

Hepimiz Buket'e bakarken sırıtarak ayağa kalktı ve,''Dışarıya çıkalım!''dedi heyecanla.''Ulaş'la kar savaşı yapmayı cidden çok özledim.Hem şimdi daha kalabalığız,çok daha güzel olur.''

Ulaş Buket'i koltuğa oturtarak kendine çekti ve,''O zaman hamile değildin,hayatım.''dedi,saçına öpücük kondurarak.

Buket Ulaş'ın kollarından kurtularak yüzüne baktı ve,''Ne alakası var?''dedi,yapmacık bir şekilde kaşlarını çatarak.Bakışlarını karnına çevirdi,gülümseyerek elini karnına koydu ve tekrar Ulaş'a döndü.''Özlem'im anne ve babasının kar savaşı yapmasını istiyor.Onu kıracak mısın?''

Buket gözlerini kırpıştırarak bakınca Ulaş gülümsemesine engel olamadı.Yanağına bir öpücük kondurduktan sonra,''Maalesef.''dedi,omuz silkerek.''Tehlikeli olabilir.Kar savaşı falan yok.''

''Söz veriyorum,ani hareket yok.Hem zaten eskiden olduğu gibi sert bir savaş olmazsa sorun olmaz.Lütfen hayatım,hadi.''

Ulaş'ın karar veremeyen gözleri bize döndüğünde ben sadece Cenker'in omzuna yatmakla yetindim.Buket'in doğumuna az kalmıştı.Eğer fazla yorulmazsa ve ani hareket yapmazsa bir sıkıntı olacağını sanmıyordum ama yine de ben de bilmiyordum.

Ben,kar savaşı yapmayı cidden isterdim.Daha önce hiç böyle bir şansım olmamıştı.Kar oynayan çocuklar gördükçe çok heves etmiştim ama ya kar oynayabileceğim biri olmamıştı ya da babamlar izin vermemişti.Şimdi,ailemle ilk kar savaşını tatmak fazlasıyla güzel olabilirdi.