PAPATYA

GÜVEN

---------------DEFNE------------

Kapı tıklatıldı.Üzerimi değişmiştim.''Girebilirsin'' diye seslendim.Kapı şiddetli bir şekilde açıldı hatta o kadar şiddetli açıldıki kapı duvara çarptı.Kuzgun,Gamze ve diğerleri karşımda duruyordu.Gamzeninden gözlerinden üzüntü ve merak okunuyordu.Diğerleri desen yine aynı..Bir tek Kuzgun farklıydı.Çok hemde çok sinirli görünüyordu.Bu hali beni çok korkutmuştu.

''Tişörtünü kaldır'' diye buz gibi bir sesle bağırdı.Korkuyordum..Neden kaldırmalıydım tişörtümü?

''E..Efendim?'' diye kekeledim.Korkuyordum..

''Sana tişörtünü kaldır dedim'' diye yine tekrardan o buz gibi sesiyle bağırdı.

''Kal..Kaldıramam'' diye kekeledim tekrardan.Benim her konuşuşumda daha da sinirleniyordu.Sinirlendirmek istemiyordum ama kaldıramazdım ki..

    Beni yatağa doğru itekledi ve yatağa oturmamı sağladı.Titriyordum..Sırtıma bakmak istiyordu.Arkama geçti ve tişörtümü yavaşça kaldırdı..Utanç,üzgünlük,korku..Hepsini bir arada yaşıyordum.Daha fazla dayanamayıp ağlamaya başlamıştım.Tişörtüm açılmış ve sırtım meydandaydı..Gamze'nin''hhhh!!'' diyişini duymuştum.Diğerleri bir şey demiyorlardı..Yüzlerini göremiyordum,yüzleri ne haldeydi bilmiyordum ve bilmekte istemiyordum.Kuzgun'un eli sırtıma yavaşça yaklaşıyormuş gibi hissediyordum.Ve..Evet doğru hissediyordum.Eli kemer izine değmiş olmalı ki çığlığı bastım..Canımın acısıyla daha da ağlamaya başlamıştım.Sırtımı kapattı ve kendine döndürdü.Bu kez kollarımı açmıştı.İtiraz etmek istemiştim ama itiraz etsem ne olacaktı görmesi gerekeni çoktan görmüştü,görmüşlerdi.Bu yüzden itiraz etmedim.Sadece ağlıyordum...Hiç birinin yüzüne bakamıyordum.Yüzlerindeki acıyı yada siniri görmek istemiyordum.Kollarımıda inceledikten sonra kapattı...

''Neden bize söylemedin?'' dedi.Ağlamaktan konuşamıyordum...Sesimi toplamaya çalıştım ve,

''Neyi dedim?''  Neyi olduğu biliyordum tabiki ama başka bir şey söyleyememiştim.Onlara bunu söylecek fırsatım olmamıştı ki..Ayrıca fırsatım olsada söylemezdim..Kendimi,bile bile şuanki durumun içine atmazdım..Söylesem ne olacaktı ki? Hem nasıl söyleyebilirdim? Sırtımı açıp'bakın üvey abimle babam dövdü' mü diyecektim? 

''Sırtındaki izleri,kolundaki morlukları..Neden bize söylemedin?'' diye tekrardan bağırdı.Ama sonuna doğru sesini alçaltmıştı.Sanırım ağladığım içindi...Korkuyordum ve beni daha da fazla korkutmak istemiyor gibi bir hali vardı.

''Kendimi neden acınası ve sinirli bakışların arasına atmak isteyeyim ki?Ayrıca neden söyleyeyim?Söylesem ne olacaktı?Ne değişecekti?Bakın öğrenmişsiniz işte.Ne değişecek şimdi?En fazla iki güne üvey ailemin yanına,eski hayatıma geri döneceğim.Yine eski hayatımı yaşayacağım.Değişen bir şey olmayacak.'' dedim.Uzun konuşmuştum..Fakat sesimin titremesini,gözlerimden yaşların süzülmesini ve hıçkırıklarımı engelleyememiştim.Bunları demem gerekiyordu,içimi dökmem gerekiyordu.Çünkü konuşmadıkca içimdekilerin hepsi daha da fazla gözyaşına dönüşecekti.

''Yanlış düşünüyorsun küçük hanım.Çok şey değişecek..'' dedi ve duraksadı.Bir şeyler düşünüyor gibiydi.Ne demekti şimdi bu? Bilmece gibi konuşuyorlardı ve ben bilmecelerin hiç birini çözemiyordum..

'Küçük hanım yine burcunun özelliğine kapıldı'' dedi astronomici.Kafam allak bullak olmuştu.Şuan ağlama modunda olmasam buna gülebilirdim.

''Ne zamandan beri?'' astronomiciye aldırmadan devam etti Kuzgun.

''Ney ne zamandan beri?''

''Ne zamandan beri şiddet görüyorsun?''

''On altı yaşımdan beri'' dedim gözümden bir yaş daha yollarken..

''Onun öncesinde nasıllardı?Şiddet yok muydu?Bir anda mı başladı?'' diye soruları saydırdı..

''Hayır yoktu..Üvey olduklarını on yaşımda falan öğrenmiştim ama üvey olmalarını umursamamıştım.Çünkü onları çok seviyordum ve sanırım onlarda beni..Çok iyi davranıyorlardı..Tam bir aile gibiydik..Sonra ne oldu anlamadım bir gün hafif bir şekilde şiddet uyguladılar..Her geçen gün daha fazla..Nedenini çözemiyordum..Gerçek bir aile gibiyken kötü üvey aile denen bir moda girmişlerdi..Onların eski hallerini çok özlüyordum..Çoğu zaman şiddetten değil eski üvey ama gerçek gibi olan ailemi özlediğimden ağlıyordum' dedim ve tekrar yaşlar gözlerimden usulca yanaklarıma süzüldü.

''Bu..Garip..'' dedi Kuzgun.Evet garipti..Hala nedenini merak ediyordum..Neden şiddet uygulamaya başlamışlardı?Düşünmek istemiyordum ama düşünmeden de edemiyordum..Kuzgun başka bir şey söylemeden odadan çıktı.

Gamze yanıma geldi,

''Çok özür dilerim Defne.Şimdi anlıyorum nedenini..Onlara söylemedin ama keşke bana söyleseydin..'' diyip sarıldı.Gözlerimden hala yaşlar süzülüyordu ama Gamze bana sarıldıktan sonraki yaşlar güven gözyaşlarıydı.Ben ilk defa kendimi güvende hissetmiştim.Hemde hiç tanımadığım birileri tarafından..''Abilerimi tanımıyorsun anlaşılan..Ben çok şeyin değişeceğini anladım bile'' deyip göz kırptı ve mutlulukla gülümsedi.Ah bir de ben anlayabilseydim..

''Şimdi yatıyorsun ve dinleniyorsun.Kafanı hiç bir şeye takmıyorsun.Bundan sonra gerisi bizde burcunun özelliklerine kapılmış bayan çok bilmiş' dedi astronomici.Uzun zamandan sonra ilk defa gülümsemiştim..Ne dediklerini,ne yapacaklarını tam anlamıyla anlayamamıştım ama onlara güvenebileceğim bir kesindi..Diğerleri de iyi geceler dedikten sonra odadan çıkmışlardı.İçimde çok garip bir duygu vardı.Ne olduğunu çözememiştim.Üvey ailemin bana iyi davrandıkları zamanki duygu gibi bir şeydi..Ama değildi çok çok farklıydı..Güven,mutluluk,huzur karışımı bir şeydi sanırım.Bu duygunun hep içimde olmasını diledim..

 Bana güven,mutluluk,huzur duygularının karışımını yaşatan kurtarıcı meleklerimin adlarını öğrenmeliydim değil mi?''Kurtarıcı meleklerimin''adlarını bilmeye hakkım vardı..Kendimi on altı yaşımda kaybetmiş ama şimdi kurtarıcı meleklerim tarafından geri kazanmış olduğum mutluluk ve güven duygusuyla birlikte uykuya teslim ettim...