PAPATYA

Sadece Sen.

-Bölümü pek kontrol edemedim.Cümlelerde bozukluklar varsa özür dilerim:( -

Silah sesi evi doldururken, çığlık atarak,"Ulaş!"diye bağırdım.

Ağzım açık kalmış,gözlerimden yaşlar seri bir şekilde süzülürken dizlerimin bağı çözülmüş ve kendimi yerde bulmuştum.

Ferhat yavaşça yere düşerken neler olduğunu kavramaya çalışıyordum.Ulaş telaşla yanıma gelip,"Buket iyi misin?"dedi.Boynuna sarılıp,"Ben iyiyim...Sen, sen iyisin."dediğimde öyle bir hıçkırıyordum ki!

Beni kucağına alarak ilerlemeye başladı."Beni..Kurtardın!"derken başımı boynuna gömüp,gözlerimi sıkıca yummuştum..Bu evden çıkarken, hiçbir yeri görmek, hiçbir yeri hatırlamak istemiyordum.

"İki yıl önce yapmam gerekeni yaptım Papatya'm..."dediğinde hıçkırıklarım artmıştı.Artık bitmişti değil mi? Artık Ulaşlaydım...Bitmişti tüm kabuslarım..Hayatımı geri kazanmıştım.İki yıl önce sönen ışığım, şimdi tekrardan yanmaya başlamıştı.

"Abi Buket'i arabaya götürüyorum."dediğinde,tahminimce,"Tamam Ulaş.Buralar bizde."diyen ses Cenker'e aitti.

Biraz önce vazonun parçalarıyla kestiğim yerler yeni yeni yanmaya başlamıştı.Ulaş yanımdaydı ve tüm acılarım silinmiş, geriye sadece yanan kollarım ve bacaklarımın acısı kalmıştı.

"Sen vurulmadın..Ama silah sesi?"dedim hıçkırarak.Silah patlayınca tüm dünyam durmuş gibiydi.Tüm acılarım yüzüme vurulmuş, Ulaş'ı sonsuza dek kaybetmişim gibi...

"Bize bir şey olmayacağını söylemiştim...Sence Cenkerler bize bir şey olmasına izin verirler miydi?"dedi.

Başımı boynuna daha da gömerken,"Seni çok özledim!"dedim hıçkırarak.Burnuma o aşık olduğum kokusu geliyordu ve derin derin içime çektim kokusunu.İki yıldır bu kokuyu öyle özlüyordum ki..

"Ben de..Ben de seni çok özledim Papatya'm."derken derince saçlarımı kokladı.

Yavaşça,"Başkası...Hayatında başkası yok değil mi?"diye sordum titrek bir sesle.

"Var.."dediğinde göğüs kafesimdeki ağrı yeniden başlamıştı."Sen varsın Papatya'm..Sadece sen, her zaman sen.."deyip saçlarıma öpücük kondurdu.İçime bir rahatlama yayılırken sessizce nefes verdim.

Kapı açılma sesi ardından Ulaş beni bir yere oturttu.Sımsıkı yumduğum gözlerimi açınca, arabada olduğumu anlamıştım.

Bana yaklaşarak,"Can yanında olacak..Ben yukarıya çıkıyorum ama hemen geleceğim...Ve, daha sonra hep birlikte olacağız.Hep yanında olacağım.."dedi ve alnıma öpücük kondurdu.

Elinden tutup başımı iki yana sallarken,"Gitme lütfen...Artık, senden bir dakika bile ayrı kalmak istemiyorum."dedim hıçkırarak.

"Söz veriyorum, hemen gele-"dediğinde,"Lütfen.."diyerek sözünü kestim.

Birkaç saniye kafasında bir şeyleri tarttıktan sonra gözlerini yumdu ve kafa sallayıp yanıma oturdu.Başımı omzuna yaslayıp, kollarımı beline doladım.Ve derin derin kokusunu içime çektim.Kendimi öyle güvende hissediyordum ki..

"Neden yaptın?"dedi titrek bir sesle.

"Neyi?"diye sordum, onun gibi titrek ve kısık bir sesle.

Yavaşça elimi tutarak,"Her yerin kan içinde...Her tarafın kesik..Neden yaptın böyle bir şeyi?"derken sesi titriyordu.Çenesini başıma yaslayarak, elleriyle saçlarımı okşadı.

Hıçkırıklarım daha da artarken,"Ölmek istedim! Eğer gelmeseydin belki de şuan çoktan ölmüştüm.Ama, sen geldin.."dedim, titrek bir sesle.