PAPATYA

ÖZEL BÖLÜM*2

Geçen bölümkü, iyi ve kötü yorumlarınız için çok çok teşekkürler.Son yorumları yoğunluktan cevaplayamadım ki,zaten artık wattye neredeyse hiç giremiyorum.Bu bölüm beklentinizin altında bir özel bölüm olmuşsa özür dilerim.Şahsen benim pek içime sinmedi.Yani buradan nasıl bir sonuç çıkarıyoruz.'Özel bölüm yazmayı beceremiyorum.'

Umarım siz beğenirsiniz...Hepinizi çok çok öpüyorum:*

Üç hafta olmuştu.Heyecanla ve korkuyla beklediğim doğumum geçeli,oğlumu kucağıma alalı üç hafta...

Annelik çok farklı bir duyguydu.Diğer hiçbir duyguya benzemiyordu.Ne Cenker'in beni kurtardığındaki sevincime,ne Cenker'le ilk öpücüğümüze ne de başka bir şeye...Annelik duygusu diğer tüm duygulardan çok farklıydı.

Sürekli oğlumun yanında olmak,onu izlemek istiyor;o uyurken ufacık yüzüne bakarak hayaller kuruyordum.Böyle hisseden tek ben değildim sanırım...Cenker de benim gibiydi.O da Bertuğ'nun yanından ayrılmak istemiyor,yanından kısa bir süreliğine ayrılsa da hemen özlüyordu.Bebeğimize o kadar alışmıştık ki!

Hepimiz benliklerimizin kazandığı isimlerle daha da bir olgunlaşmış gibiydik.

Anne,baba,amca,hala,teyze,yenge.

Aylarca karnımı tekmeleyen,beni sancıdan gecelerce uyutmayan oğluşum dünyaya gelmişti ve artık hiçbirimizi uyutmuyordu.Evdeki herkes Bertuğ'nun uyumadığı gecelerde ona bakabilmek için can atıyordu.Özlem bebeğin doğumuna iki ay gibi bir süre kalmıştı ve Buket hamileliğin de etkisiyle Bertuğ'u severken bazı zamanlar gülümseyerek ağlıyordu.Buket'in çok iyi bir anne ve Ulaş'ın da çok iyi bir baba olacağına emindim.

Müjde ve Emre'yi gündüzleri pek göremez olmuştuk.Çünkü,onları düğün hazırlık telaşı sarmıştı ve kahvaltıdan sonra evden çıkıyorlardı.Ben Bertuğ'dan;Buket de hamile olduğundan dolayı pek yardım edemiyorduk ama diğer herkes onlara yardımcı oluyordu.

Müjde'nin heyecanıyla Cansu da heyecanlanıyor ve bize düğünü için kurduğu hayalleri anlatıyordu.Cansu henüz eğitimini tamamlamadığı için Doğuş evlilik taraftarı değildi ve Cansu şimdilik hayalleriyle ve Cansu'nun Doğuş'a ait olduğunu simgeleyen söz yüzüğüyle yetinmek zorunda kalıyordu.

Gamzemiz ise...O sessiz taraftı.Bize yaşadığı şeyleri anlatıyordu ama duygularını genellikle içinde yaşamayı tercih ediyordu.Okulundan olsun,Cenkerlerin iyi anlaştığı şirketlerden ya da başka bir yerden olsun,Gamze'yi seven kişiler olduğunu biliyordum ama Gamze hiçbirine karşı bir şey hissetmiyordu.Bu durum yaklaşık bir sene önce sona ermişti.Bir sene önce Gamze'nin gözlerinde ilk kez bu kadar mutlu oluşunu,aşkı beslediği mavi gözlerini görmüştüm.İyi ve kötü şeyler yaşamıştı,yaşamaya devam ediyordu,ama güçlü kalıyordu.İlişkilerinin nasıl bir noktada olduğu ya da olacağı çözülebilir değildi ve bu durum Gamze'yi yaralıyordu.Müjde ve Cansu'nun heyecanına karşı çoğu zaman buruk bir gülümsemeyle karşılık veriyordu.

Kapı hızla açılıp Gamze karşımıza dikildiğinde Cenker Bertuğ'u gösterip yavaş olması için sessizce uyarırken Gamze özür diler bakışlar atıp,''Ahu geldi!''dedi gözlerini devirerek.

Kaşlarımı kaldırıp Gamze'ye onaylatmak istercesine bakınca kafa salladı.'' 'Cenker ve Defne'nin evlendiğini yeni duydum.Bir de bebekleri varmış.Ay ne tatlı! ' ''diye yüzünü buruşturup sesini inceltince Ahu'nun taklidini yaptığını anlamıştım.Bu istemsizce gülümsememe sebep olurken,''Tamam.Bertuğ'u yatıralım geliriz aşağıya.''dedim.

Gamze gözlerini büyülterek bana bakınca,''Ne oldu?''diye sordum kısık sesle.

''O yapmacığın yanına cidden inecek misin Defne? Bunu söylemek istemezdim ama,sesindeki yapmacık ton hala daha abimi seviyor olmasının kanıtıydı.Cidden inecek misin?''