PAPATYA

'Lütfen Böyle Güzel Bakma'

Bizler,onlar sayesinde ısındık.Kışın,okuldan ya da işten eve dönerken,arkadaşlarımızla gezerken soğuk hava bizi dondururken eve girmemizle soba başına geçip rahatlıyorduk.'Onlar sayesinde.' Eğer ısınabiliyorsak,sobanın başında,sıcacık odada ödev yapabiliyor,kahve içebiliyor,televizyon seyredebiliyorsak hepsi onlar sayesindeydi..İçimizi ısıtan kömür;onların emeğiydi.Biz onların emeğiyle ısınırken onlar yine yerin binlerce kat altında bizi ısıtabilmek için,ailelerini ısıtabilmek,onlara bakabilmek için çalışıyorlardı.Onlar benim gözümde birer kahramandı.Kaç kişi yerin onlarca metre altında çalışabilirdi ki?  Belki de en zor mesleklerden biriydi...Şimdiyse,kahramanlarımız yerin onlarca metre altından göğün onlarca metre uzağına gittiler.Bedenlerimiz üşürken,şimdi ruhumuz da üşüyor... Benim yaşımdakiler,kardeşimin yaşındakiler,sizlerin yaşlarındakiler,yüzlerce kardeşimiz hem babalarını hem de kahramanlarını kaybettiler.Babasız-kahramansız kaldılar.Onlar;isimlerini gerçekten kahraman olarak tarihe yazdılar ve göç ettiler.Onlar öyle insanlardı ki..Kurtulan kahramanlarımız,yaralı halde bile sedye kirlenir diye ayakkabılarını çıkartmaya çalıştılar,kahramanlarımızdan biri kahramanımıza yardım ederken 'Beni bırakın Mahmut'u alın,onun eşi hamile' dediler,Madene bir daha olsa yine girer misiniz? Diye sorduklarında 'Girerdim.Çünkü bakmam gereken bir ailem ve ödemem gereken kredi borçlarım var' dediler...

Manisa'nın Soma ilçesindeki madende meydana gelmiş yangında yaralanan kahramanlarımız için acil şifalar,kaybettiğimiz kahramanlarımız için de Allahtan rahmet,yakınlarına ve milletimize başsağlığı diliyorum.KALBİMİZ SOMA'DA HEPİMİZİN BAŞI SAĞOLSUN! 

(Böyle bir günde,böyle bir moralle,böyle bir bölüm yayımlamayacaktım ama uzun bir süre wattpad'e giremeyebilirim onun için yayımlamak zorunda kaldım:( ) 

''Uzun bir süre ne sen okula gideceksin Gamze...Ne de sen de işe Defne..'' dediğinde gözlerim şaşkınlıktan açılmış karnıma yine korku ağrıları girmişti.

''Abi,yakın bir zamanda konser var ve çalışmalar başlayacak.Çalışmalardan geri kalamam!'' dedi Gamze,yalvarır bir sesle.

''Gamze şimdilik yapabileceğimiz bir şey yok! Uzun bir süre evde olmanız daha güvenli..''

''Abi,nereye kadar evde duracağız? Üniversitede ilk yılımı berbat etmek istemiyorum! Hele ki konserlerimi asla! Eğer güvenliğimizi çok düşünüyorsan koruma falan yollatırsın yanımıza..'' 

''Gamze en azından bir iki gün evde olun ki bizde tam anlamıyla bir güvenlik sağlayabilelim..''

''Tamam.Eğer,bir iki günse sorun yok..'' dedi Gamze,rahatlamış bir şekilde.Evet,Gamze okuluna gidecekti ama,peki ya ben?

''Ben de işe gidebilirim değil mi?'' dedim.

''Bir-iki gün ikinizde evdesiniz...'' dedi Cenker ve odadan çıktı.Bir süre sessizlik olmuş ve daha sonra sessizliği bozan kişi Ulaş olmuştu.

''Defne,telefondaki sesi tanıyor muydun?'' dedi.

''Sesi pek algılayamadım,boğuk geliyordu.'' dediğimde düşünceli bir şekilde kafa sallamıştı.O sırada,az önce numaranın sahibini bulmak için odadan çıkmış olan Emre içeriye girmişti.

''Bir şey bulabildin mi?'' dedi Doğuş.

''Can'a söyledim,aratıyor'' dedi ve sıkıntılı bir şekilde nefes verdi.

                                             --  1 GÜN SONRA --

''Çocuklar,toplantımız yarın saat 14.00'ye alınmış ve bizim toplantıya yetişebilmemiz için yola çıkmamız gerekiyor.En azından,erken varabilirsek dinlenmiş oluruz''dedi Sevgi abla.