PAPATYA

Gözlü Börek

--------------GAMZE-------------

Ulaş beni o kadar korkutmuştu ki..Normalde böyle bir şey asla yapmazdı en azından yapmayı denese de asla benim yanımda yapmazdı.Çünkü silahlardan çok korktuğumu biliyordu...

En son Buket öldüğünde ağlamıştık ve o zamandan sonra ağlamamak için söz vermiş gibiydik kendimize.O günden sonra hiç ağlamamıştık,güçlü olmaya daha doğrusu güçlü görünmeye çalışmıştık..

Ulaş bir daha böyle bir şey yapar mı yapmaz mı bilemiyordum.Söz konusu Ulaş ve Ulaş'ın Buket'e olan özlemiydi...Bir daha böyle bir şeye kalkışmaması için ona güzel bir ders vermeliydim.Ama şuan bunu düşünecek durumda değildim.Başım fazlasıyla ağrıyordu.Uyumalıydım..Odanın ışığını açmamıştım,yanan gözlerimi ışık çok yoracaktı çünkü..

''Gamze?'' diye bir ses duyunca ufak bir çığlık attım.Yanan gözlerim umrumda değildi ve hemen koşup ışığı açtım.Karşımda...Defne vardı!! Ne ara gidip boynuna sarıldım onu bile bilmiyordum.O da bana sardı kollarını sıkıca.Yüzünde fazlasıyla yorgunluk vardı bunu görebiliyordum.Gözleri şişmiş ve alnında da bir çizik vardı..Ve şuanda Defne burada olduğundan gece abimlerin evden çıkma sebebi Defne'ydi. Tahminlerimde haklıydım...

''Anlatmak ister misin?'' dedim hüzünle.Kafası boynuma gömülüydü ve kaldırmadı.Ne desem bilemiyordum..Bir süre sonra boynumda ıslaklık hissetmiştim.

''Defnecim canım benim..Ağlama'' diyerek dahada bir sarıldım ona.

''İstersen uyuyalım ya da istemezsen uyumayabiliriz.Ne istersen onu yapalım.'' dedim.Kafası hala boynuma gömülüydü.

''Ne oldu sana Gamze? Uyurken..Hıçkırıklarla,çığlıklarla ağlıyordun'' dedi.Şuanda anlatacak durumda olduğumu sanmıyordum.Bu gece Buketten sonra ilk kez ağlamıştım..Fazlasıyla ağlamıştım...Eğer şimdi anlatırsam yine ağlayacağımdan emindim.Bunu şuanda kaldıramazdım..

''Sonra..Sonra anlatacağım.Şuanda olmaz'' dedim.Sesimin titrememesi için ne kadar çaba sarf etsemde başaramamıştım.

''O geceki adamlar..O üç izbandut..Bu gece otele geldiler..'' diye anlatmaya başladı.Her söylediği kelimede hem sinirleniyor hemde üzülüyordum.Mutlu olabildiğim tek kısım abimlerin Defne'yi kurtarmaş olmasıydı.Defne, onu nasıl kurtardıklarını bilmiyordu bunu daha sonra Doğuştan ya da Ulaştan öğrenebilirdim..Kimdi o üç izbandut? Ne istiyorlardı ki Defneden? Kafamda bunun gibi tonlarca soru oluşmuştu.Defne anlatırken ağlıyordu.Yüzünün kasılmaması için yavaş konuşuyordu.O kadar sinirliydim ki..Keşke erkek doğsaydım ve şunları dövseydim diye geçirdim içimden.Kız başıma bir şey yapamazdım..Cenker abimler yapıyordu her şeyi,ben sadece olayları onlardan öğrenebiliyordum o da çoğu şeyi atlıyorlar,olayları seçerek anlatıyorlardı.Eğer erkek olsaydım bende abimlerle gidebilirdim.Ne güzel olurdu...O izbandutlar tekrardan geldiklerine göre yine gelebilirlerdi ve ben bunu göze alamazdım.Defne bizimle kalacaktı,Defneye bir şey daha olmasına izin veremezdim.Abimlere gidip söylemeliydim,şuanda!

''Defne burada kalacaksın.Seni bir daha asla yollamam.Bekle abimlerle konuşup geliyorum'' diyip ve yataktan kalkmak için hamle yaptığımda Defne kolumu tutmuştu.

''Hayır Gamze..Burada kalamam'' dedi.

''Hayır kalacaksın konu kapandı.''

''Gamze kalamam,lütfen zorlama'' İnatçı rapunzel..Erkek değildim abimlerle boyumu aşan konularda gidemiyordum.Ama...Kızsamda ortağım Defne olabilirdi..Uyuz prenses ve inatçı rapunzel..

Evet bunu çok sevmiştim.Eğer yaralarımızı sarmayı başarabilirsek güzel bir ikili olabilirdik.Tam Defneye cevap verecekken kapı tıklatıldı.Girebilirsin diye seslenince kapı açıldı.Doğuştu..Ve elinde bir bardak su vardı.