PAPATYA

OTEL

''Defne hadi hazırlan'' diyen sese çevirdim gözlerimi..Cenkerdi bunu söyleyen..Evet artık gitme vakti gelmişti..Eve mi gidecektim yoksa bir yere mi yerlestireceklerdi beni?

''Ne bu kadar erken mi?'' diye resmen cırlamıştı Gamze.

''Bu kadar misafirlik yeter bence'' diyerek gülümsedim Gamzeye ve Gamze'nin odasına çıktım çantamı almak için.İçimi tekrardan korku sardı.Eve gitmek istemiyordum! Aşağıya indiğimde Gamze konuşmaya başlamıştı.

''Defne tekrar gel tamam mı? Bir şey olursa,canın sıkılırsa gel tamam mı? Ben hep buradayım,biz hep buradayız..'' dedi hüzünlü bir sesle.Ne? Gamze ? Ağlıyor muydu gerçekten? Yine garip bir duygu içimi kaplamıştı.Gerçekten de sevmişti beni..Ben ilk kez gerçekten seviliyordum..

''Ahh canım benim..Abinler izin verirse gelirim tabiki.Hem neden ağlıyorsun? Ölüme gitmiyorum ya..Ayrıca iki gündür tanışıyoruz ağlamana değer mi sence?'' diyerek sarıldım ona.Nasıl teselli edeceğimi bilmiyordum..Ben gerçekten bölümü boşuna okumuştum..Devamsızlığım biraz vardı ama etkileyecek kadar değildi..Neden başaramıyordum teselli etmeyi? 

''Değer tabiki..Ayrıca bana diyene bak..Sende ağlıyorsun'' dedi daha da sıkı sarılarak.

''Ama ben gittiğim için değil mutlu olduğum için ağlıyorum.''

''Ne yani gittiğin için mutlu musun?Beni sevmedin mi?'' dedi hıçkırarak.

''Tabiki seni çok sevdim hemde çok.Gittiğim için mutlu da değilim üzgün de değilim.Beni sevdiğin için ağlıyorum..İki gündür tanışıyor olmamıza rağmen beni gerçekten sevmişsin.Ben ilk kez bu kadar seviliyorum.''

Daha da sıkı sarılmıştı.''Bir daha şarkı söyleyecek miyiz?'' 

''Bilmem belki bir gün buluşursak söyleriz ''dedim buruk bir gülümsemeyle..

''Hadi bakalım yeter bu kadar ağlamak'' dedi Cenker.Gamze yavaşca benden ayrıldı ve Cenker'in yanına gitti.

''Abicim..Abilerin en tatlısı..Şeeyy..Ben de gelebilir miyim?'' dedi Gamze masum bakışlarla.Yüzü o kadar tatlıydı ki..

''Zaten işin düşünce abicim oluyoruz,tatlı oluyoruz değil mi? Hadi hadi git montunu giy'' dedi Cenker gülümseyerek.Gamze yanağına bir öpücük kondurduktan sonra vestiyere koştu ve montunu aldı.

''Bunu unutmam Gamze hanım'' dedi Emre sinirli görünmeye çalışarak.Gamze hemen koşarak gitti ve Emre'ye sarıldı.''Abilerim hepiniz çok tatlısınız.Dünyanın en tatlı dört abisine sahibim ben'' dedi sıcacık bir gülümsemeyle.''Yaa tabi öyledir Gamze..Hadi yürü'' dedi Emre Gamzeyi omuzlarından ittirerek.

    Arabaya bindiğimizde hepimiz sessizdik.Gamze omzuma yatmıştı..O kadar şirindi ki..Nereye gidiyorduk biz? Karanlık olduğu için yolu göremiyordum.Hoş sanki görsem yolları biliyordum da..

''Şeyy..Nereye gidiyoruz?'' dedim.Sesim titrek çıkmıştı.Neden böyle durumlarda sesim titriyordu ve ben bunu engelleyemiyordum!!

''Otele gidiyoruz.Sana bir otelde oda ayarladık.İki güne diğer evlerden birine yerleştireceğiz seni.Bir daha eve dönmeyeceksin..Abinler seninle irtibata geçmeye calışırsa eğer direk bize haber vereceksin..'' dedi Cenker soğuk bir sesle.

''Teşekkür ederim..'' diye fısıldayabildim sadece.Arabada sessizlik hakim olduğundan sesim duyulmuştu.Bunu Cenker'in''Teşekkürlük bir şey yok rapunzel'' demesinden anlamıştım.