PAPATYA

UZUN ZAMANDIR

--------------------ULAŞ-----------------

Tam anlamıyla delirmeme az kalmıştı.O Sarp şerefsizine öyle şeyler yapacaktım ki..Kötü düşüncelerimi kovamıyordum.Cenker ne diye kızın bizle kalmasını kabul etmemişti ki? Ev bize yeterince büyüktü Defne mi fazlalık olacaktı? Ama Defne'nin bizimle kalması için bir sebepte yoktu,tanımadığımız bir kız neden bizimle kalmalıydı ki? Korunmaya ihtiyacı vardı her ne kadar bu akşam onu koruyamamış olsakta normal şartlarda koruyabilirdik.Otele yerleştirdiğimiz koruma sayısı yok denecek kadar azdı.Ama nereden bilebilirdik Sarp'ın oteli basacağını? Tahmin etmeliydik..Sarp'ın Defneye takmış durumda olduğunu biliyorduk ve daha iyi bir şekilde önlem almalıydık..Artık geçmişe bir çare yoktu ve önümüze bakmalıydık.. Sinirden dişlerimi gıcırdatıyor ve dizimi titretiyordum.Resmen şaka gibiydi..Bir kızı kötü bir durumda bulmuştuk,hastalanmıştı onunla ilgilenmiştik,ona şiddet uygulayan abisini ve babasını halletmiştik,otele yerleştirmiştik ve şuanda onu tekrardan kurtarma çabasındaydık..Defne'nin Buket'e benziyor olması da sinirimi şiddetlendiriyor bana o günkü duygularımın bir kısmını hatırlatıyordu.Buketimi kurtaramamıştım,yetişememiştim..Ama sanki o şuan yaşıyormuşta onu kurtarmaya gidiyormuşuz gibi hissediyordum.Defne de Buketim kadar masum ve yardıma ihtiyacı olan bir durumdaydı..Sanki,şuan Sarp'ın elinde olan Defne değil Buketmiş gibi..Her ne kadar Buketime benzesede Defneyi tanımıyorduk,tanımadığımız halde kızı korumaya çalışıyor ve Sarp'a bu kadar sinirleniyorsam Buketimi kaçıranları bulduğumuzdaki öfkemi tahmin bile edemiyordum..

   Sarp'ı elimden kimse alamayacaktı.Ben Sarp'a önceden gelen bir şey olduğundan mı sinirliydim? Defneyi kaçırıp bir şeyler yapmalarından korktuğum için mi sinirliydim ? Sanırım her iki şıkta uyuyordu..Defneye bir şey olsun istemiyordum.Aksi taktirde bir şey olursa bu sefer gerçekten kurtulamayacaktı elimden.Ona işkence beğenmesi için işkencelerle dolu bir katalog verecektim.''Seç,beğen,al..'' diyerek ona güzel bir fırsat sunacaktım.Sinirimi dizginlemek amacıyla o kataloğa yazacağım işkenceleri düşünmeye çalışıyordum.Her yerini şişlesem? Yok lan olmaz çok hafif..Vücudunda kurşunlanmadık yer bırakmasam? Bu ne lan resmen beynim durmuştu..Adam gibi işkence bulamıyordum.Katoloğa gerek yok aslında Allah ne verdiyse artık..

-----------------GAMZE------------------

Cenker abimin sesiyle dalmak üzere olduğum uykumdan sıçrayarak uyanmıştım.Gecenin bu saatinde boşu boşuna bağırmazdı ayrıca ne dediğini tam anlayamamıştım sadece''çabuk çıkıyoruz'' gibi bir şeyler demişti.Algılayabildiğim tek şey buydu.Hemen odamdan dışarı çıktım.Çıktığımda Doğuşla çarpışmıştık.Çarpışma sonucu başımda oluşan acı umrumda bile değildi.Acıyan başımı hiçe sayarak konuşmuştum.

''Doğuş neler oluyor?''

''Sonra prenses sonra'' diyerek koşarcasına indi merdivenlerden.İçimi büyük bir korku kaplamıştı.Gece gece ne olmuştu ? Defne? Defneye mi bir şey olmuştu yoksa? Hayır ya neden Defneye bir şey olsun ki? Devrim abi var,korumalar var..Defneye bir şey olamazdı.Hepsi apar topar saniyeler içinde çıkmışlardı..Vücudum titremeye başlamıştı.Ben de Defne'nin yaşadığı olayın benzerini ama daha kötüsünü yaşadığım için  Defne'nin neler hissedebileceğini anlıyordum.

Hiçbir arkadaşıma yaşadığım olayı anlatamamıştım.Nedenini bilmiyordum..Anlatacak gücü kendimde bulamıyor olabilirdim..Eğer anlatacak gücü kendimde bulsamda verecekleri tepkilerden,acıyan gözlerle bakacaklarından korktuğum için ya da beni anlamayacaklarından korktuğum içindi anlatamamam..Beni anlayamazlardı ki zaten,anlatacaklarım dile kolaydı..Beni anlamaları için beni bir parçaları olarak görmeleri gerekirdi.Hiçbiri gerçek arkadaşım değillerdi..Gerçek arkadaşlar söylediklerimin hiç birini yapmazdı,destek olurdu.Evet bu zamana kadar kimseyle yakın olamamıştım.Bir tek Buket vardı.Buketle çok iyi anlaşıyorduk,kardeşim diyebileceğim tek kişi oydu.Eğer o olsaydı ruhumu iyileştirmeyi biraz da olsa başarabilirdi.Tabiki o gecenin izleri hep ruhumda kalacaktı fakat bu kadar kötü olmayacağıma emindim.Benim yaşımdaki kızlar büyük mutluluklarla günler geçirirken ben kaçırıldığımda yaşadıklarımı tekrardan yaşıyordum.Onlar her güldüğünde,mutlu olduğunda neden bu kadar şanslı olamadığımı düşünüyordum,her gece kabuslar görüyordum..Daha iyileşememiş olan ruhum iki sene sonra Buket kaçırılınca tekrar darbe almış,acılarla kıvranıyor durumdaydı.Ben daha kaçırıldığım zaman yaşadıklarımı unutamamışken,kabuslarımdan kurtulamamışken iki sene sonrasında Buket'in ölmesiyle daha da kötü bir duruma gelmiştim.Hala daha iyileşmiş sayılmazdım hatta iyileşememiştim.Kabuslarım hep devam ediyordu,ruhumdaki acı dinmiyordu..